Ant-Man #5

Ant-Man #5

เรื่องโดย : Nick Spencer | ภาพโดย : Ramon Rosanas

วางจำหน่าย : 6 พฤษภาคม 2015

สำนักพิมพ์ : Marvel Comics

เพื่อช่วยเหลือลูกสาวของเขา Scott Lang จะต้องเผชิญหน้ากับศัตรูคนแรกของเขา Darren Cross อีกครั้ง!

และเมื่อมันได้เปลี่ยนถ่ายหัวใจของ Cassie ไป เขาจะสามารถหาทางไหนช่วยเหลือเธอได้?

“โอเค เอาล่ะ นี่คือสิ่งที่ทำให้ฉันเซ็งสุดๆ...”

“เมื่อไหร่ก็ตามที่ผู้คนพูดถึงฉันหรือพลังของฉัน มันก็มักจะมีคนที่พูดออกมาในแง่แบบนี้...”

“ “มนุษย์มด?!! แสดงว่าเขาย่อส่วนลงไปให้มีขนาดเท่าตัวมดเหรอ? นั่นมันโง่มาก ฉันจะเหยียบมันให้แบนเลย!”

“เฮ้อ ไม่รู้ต้องให้บอกกี่ครั้งว่ามันไม่ใช่แบบนั้น”

“ในขณะที่ฉันย่อส่วนลงไป ฉันยังมีพลังเท่ากับร่างมนุษย์ปกติ และยังไม่ใช่แค่นั้น...”

“...เพราะเมื่อเร็วๆนี้ฉันเพิ่งจะรับรู้ถึงการใช้อนุภาคพิมพ์ในแนวทางใหม่ นั่นคือการเพิ่มพละกำลังและมวลความหนาแน่นของร่างกายในขณะที่ฉันทำการย่อส่วน”

“มันเป็นกลเม็ดพิเศษ แต่ประเด็นก็คือ ถ้าเมื่อไหร่ที่คุณเหยียบลงมาบนตัวของฉัน...”

“...มันจะเป็นแบบนี้แหละ”

Scott ขยายร่างและผลัก Darren ให้ล้มลงไปได้ในทันที และเขาก็รับรู้ว่า Darren Cross ยังมีชีวิตอยู่ ซึ่งเขานี่แหละคือคนที่ทำให้ Scott กลายมาเป็น Ant-Man แต่ทว่าข่าวร้ายก็ไม่ได้มีแค่นั้น

Scott : ดร.ซันด์ไฮม์?!!

Erica : ถอยไปก่อน…

Erica : ฉันแก้ไขเรื่องนี้ได้... ฉันช่วยเธอได้... คุณแค่ต้องกันครอสส์ออกไปจากพวกเรา!

Scott : “เธอ”?

“โอ้ พระเจ้า... แคสซี่?!! โอ ไม่นะ...”

“มันจะต้องไม่เกิดขึ้นอีก”

Darren : ฉันหลับไปนานมากรู้มั้ย เจ้ามดตัวจ้อย

Scott ที่เป็นห่วงลูกจนลืม Darren เลยโดนอัดเข้าเต็มๆ

Darren : แกเป็นคนดีมากที่มาอยู่ที่นี่ตอนที่ฉันตื่นขึ้นมาพอดี

Darren นั้นแข็งเกินไป และ Scott ที่โดนเล่นงานโดยไม่ตั้งตัวก็คิดว่าเขาคงจะช่วยเหลือลูกไว้ไม่ได้แล้ว แต่อยู่ๆความช่วยเหลือก็มาอย่างไม่คาดฝัน เพราะ Augustine วิ่งเข้ามากอดพ่อของเขาด้วยความดีใจ และบอกอีกว่าเขาได้ใช้หัวใจของลูกสาว Ant-Man มาเปลี่ยนให้กับพ่อของเขา และนั่นทำให้ Darren คิดได้ว่ามันจะทำอะไรต่อไป

Darren : ฉันคิดว่าจะฆ่าแกเดี๋ยวนี้เลยนะ เจ้าแมลง... แต่เห็นได้ชัด ว่ามันมีบางอย่างที่แกควรจะได้เห็น...

Darren : ก่อน?

แต่เมื่อหันมาอีกที Scott ก็ย่อส่วนหายไปแล้ว

Darren : โธ่ เว๊ย นี่แกคิดจะมาซ่อนตัวตอนนี้จริงๆเหรอ?

Darren : เหมือนกับพวกขี้ขลาด?!

Scott ใช้เวลานี้คิดหาแผนที่จะโต้กลับ และเขาต้องรีบก่อนที่มันจะสายเกินไป

Darren : แกจะเสียใจที่พลาดเรื่องสนุกๆไป!

Erica : ไม่นะ ได้โปรด...

Darren : ถอยไป... ฉันต้องการแค่เด็กผู้หญิงเท่านั้น

เมื่อเวลาหมดลง Scott ก็ตัดสินใจได้ เขาขยายร่างและพุ่งเข้าไปปะทะกับ Darren อย่างรวดเร็วจนอีกฝ่ายไม่ทันป้องกัน ที่ Scott ทำก็เพื่อหาทางกัน Darren ออกมาจากลูกสาวของเขา

Darren : ฉันรอเวลานี้มานานแล้ว...

Darren : ฉันไม่มีทางที่จะปล่อยแกไปอีก!

การพุ่งเข้าใส่ Scott ของ Darren ทำให้ทั้งคู่พุ่งทะลุตึกออกมา และนั่นก็เป็นไปตามที่ Scott ต้องการ เพราะเขาสามารถแยก Darren ออกมาได้แล้ว และในขณะที่กำลังจะตก Scott ก็ย่อส่วนลงพร้อมกับเข้าไปแอบที่บริเวณผมของ Darren เพื่อให้อีกฝ่ายตกลงไปกระแทกพื้นคนเดียว

“ตอนนี้ ก็หวังแค่ว่าสมิธกับกริซจะรู้ว่า...”

ฝั่ง Machinesmith และ Grizzly ที่จัดการทุกอย่างเสร็จหมดแล้วก็กำลังจะไปเล่นวอลเลย์บอลกัน Grizzly นั้นคิดว่าอยากจะไปช่วย Scott ต่อ แต่ Machinesmith ก็บอกว่า Scott นั้นเป็นฮีโร่ ดังนั้นเขาไม่ต้องการความช่วยเหลือของทั้งคู่หรอก

“ฉันอยากจะได้ความช่วยเหลือซักหน่อยจริงๆ!”

Darren : เหลือแค่แกกับฉัน 2 คนแล้ว เจ้าหนอนแมลง

“นั่นคือสิ่งที่หมอนั่นคิด และถึงแม้พนักงานของฉันจะไม่ได้สนใจทางฉัน...”

“ฉันก็ยังมีเพื่อนฝูงอีกเป็นล้านๆ”

Scott ได้สั่งการให้มดจำนวนเข้ามากรุมล้อมตัว Darren ไว้

แต่มันทำให้ Darren ยิ่งโมโหกว่าเดิม

Darren : มันจะไม่มีการเล่นตุกติกอะไรอีกแล้ว ได้ยินมั้ย?!

Darren : ชีวิตอันเล็กกระจ้อยร่อย และไร้ค่าของแกจะต้องจบลงตรงนี้!

“ก็ไม่อยากจะพูดแบบนี้อ่ะนะ แต่บางทีหมอนี่อาจจะพูดถูก...”

“และหวังว่าฉันจะสามารถซื้อเวลาให้ซันด์ไฮม์ได้มากพอ”

แต่แล้วจู่ๆ Darren ก็ย่อส่วนตัวเองลงไป

Darren : ฉันย่อส่วนลงมา... นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้นกับฉัน?!

Scott : เชื่อฉันเถอะ เดี๋ยวนายก็ชินกับมันเอง

Darren : ฉันจะฆ่าแก!

Scott : นี่มันดูน่ารักจริงๆแฮะ

แต่แล้วก็มีลำแสงสายหนึ่งยิงมาตกลงข้างๆเขา ดัง “ปิ้ว”

Augustine : ทางนี้ครับพ่อ!

Augustine : มันเป็นเพราะอนุภาคพิมพ์ที่อยู่ในกระแสเลือดของพ่อ! มันทำให้พ่อย่อส่วนตัวเองลง! แต่ไม่ต้องห่วงผมจะช่วยพ่อเอง!

Augustine : ผมจะต้องไม่เสียพ่อไปอีก!

Darren : หุบปากแล้วออกไปจากที่นี่!

Scott ได้แต่ปล่อยให้ Darren กับลูกหนีไปโดยไม่ไล่ตาม เพราะเขามีบางอย่างที่สำคัญกว่าต้องไปทำ

Scott : ด็อก! เธอเป็นยังไงบ้าง?!

Erica : ฉันขอโทษจริงๆ สก๊อตต์...

Dr.Erica ได้อธิบายให้ Scott ฟังว่า Darren เอาหัวใจของ Cassie ไป ซึ่งเธอสามารถเปลี่ยนถ่ายหัวใจดวงใหม่ได้ แต่เธอต้องใช้เวลาในการทดลองการเข้ากันของหัวใจกับร่างกายหลายๆอย่าง ซึ่งตอนนี้เธอมีไม่มากนัก และหลังจากที่เธอได้ลงมือแล้วก็พบว่ามันมีปฏิกิริยาต่อต้านกลับมา ระบบภูมิคุ้มกันได้ต่อต้านเนื้อเยื่อใหม่ที่เข้าสู่ร่างกายของเธอ เพราะพวกมันคิดว่าสิ่งเหล่านั้นคืผู้บุกรุกเข้าไปในร่างกาย

Scott : ถ้างั้นพวกเราก็จะบุกเข้าไปจริงๆ

Scott : คุณใช้วิทยุนี่นะ ผมจะต้องให้คุณช่วยบอกผม...

Erica : นี่คุณจะทำอะไร?!

Scott : ผมจะไปช่วยชีวิตลูกสาวตัวน้อยของผม!

“หวังว่ามันจะสำเร็จนะ”

Scott ได้ย่อส่วนเข้าไปในกระแสเลือดของ Cassie และทำการใช้ปืนของเขายิงสลายเม็ดเลือดขาวที่มุ่งหน้าไปจัดการเนื้อเยื่อใหม่ที่เกิดขึ้น และ Dr.Erica ก็บอกให้เขารีบหน่อย เพราะเธอเหลือเวลาไม่มากแล้ว

“ไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่เมื่อด็อกเตอร์พูดว่า “เวลา” มันกลับทำให้ฉันคิดอะไรได้...”

“ว่าฉันใช้มันไปอย่างไร”

“ช่วงเวลาที่สำคัญ”

“ทุกๆอย่างมันล้วนเกี่ยวข้องกับเธอ”

“และเพราะอะไรมันถึงยังไม่เพียงพอ”

“ฉันรู้ว่าตัวเองสามารถที่จะเป็นคนดีที่กว่านี้... เป็นพ่อที่ดีกว่านี้ได้”

“แต่มันก็เหมือนเดิม ไม่ว่าฉันจะพยายามแค่ไหน มันก็เป็นแค่ช่วงเวลาประเดี๋ยวประด๋าว”

“แต่มันจะไม่เกิดขึ้นในตอนนี้...”

“ครั้งนี้ ฉันจะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นแน่ๆ!”

Erica : สก๊อตต์ คุณทำได้! ภาวะร่างกายของเธอเสถียรแล้ว!

3 ชั่วโมงต่อมา, โรงพยาบาลบาร์ทิสต์ของไมอามี่

Peggy รีบมาทันทีเมื่อเธอได้รับแจ้งเรื่องลูกสาวจากทางโรงพยาบาล และเธอก็พบว่า Scott อยู่ที่นี่พร้อมตรงเข้าไปถามคำถาม ซึ่ง Scott นั้นยากที่จะอธิบายได้ แต่ Dr.Erica ก็บอกมาอธิบายง่ายๆแค่ว่า “เขาช่วยชีวิตลูกสาวไว้” และบอกอีกว่าให้ Peggy ขอบคุณเขาแทนที่จะเป็นเธอ Dr.Erica แต่งเรื่องไปว่า Cassie นั้นเจ็บปวกจากอาการกล้ามเนื้อหัวในตาย มันจึงทำให้เธอจำเรื่องก่อนหน้านี้ไม่ได้มาก แต่เธอได้โทรไปให้พ่อของเธอมาช่วย และเขาก็ติดต่อตนให้รีบมาที่นี่เพื่อช่วยเหลือเธอ จากนั้น Dr.Erica ก็ขอตัวเข้าไปบอก Cassie ว่าเธอมีแขกมาเยี่ยม

Peggy : สก๊อตต์!

Scott : เพ็กกี้... ผม...

Peggy : สก๊อตต์ ขอบคุณมาก ขอบคุณจริงๆ

Scott : ไม่หรอก ผมแค่...

Peggy : คุณไม่ต้องคิดมากหรอก... ฟังฉันนะ ฉันรู้ว่าฉันโทษคุณเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นกับแคสซี่ และนั่นมันก็อาจจะดูมากเกินไป แต่สำหรับเรื่องนี้.... คุณทำได้ดีมากจริงๆ และคุณพูดถูก คุณสามารถที่จะปกป้องเธอได้ หรืออย่างน้อยคุณก็ทำไปแล้ว!

Scott : นั่นก็จริง... แต่...

Peggy : ฟังนะ ฉันคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้ว ตอนที่พวกเขาโทรมาหาฉัน... ฉันคิดว่าคุณพูดถูกเกี่ยวกับเรื่องที่ว่าจะอยู่ใกล้ๆเธอ เพราะลูกสาวคนนี้ต้องการพ่อของเธอ ดังนั้นถ้าคุณยังมีแผนที่จะอาศัยอยู่ในไมอามี่...

Peggy : พวกเราก็น่าจะคุยกันได้เรื่องที่คุณจะมาเยี่ยมเธอให้บ่อยกว่านี้ ฉันรู้ว่าเธอจะชอบ และฉันไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเธอเรียกให้คุณมาช่วยเมื่อเกิดเรื่องขึ้น...ไม่ว่าคนอื่นๆจะคิดเกี่ยวกับคุณยังไงนะ สก๊อตต์...

Peggy : คุณเป็นฮีโร่สำหรับเธอเสมอ

“เธอพูดถูก... แต่ปัญหาสำหรับฉันก็คือ...”

“ฉันไม่ใช่ฮีโร่อะไรเลย”

“ฉันคือต้นเหตุเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นกับแคสซี่! และการที่ซันด์ไฮม์ปกป้องฉันก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงเรื่องนั้น”

“ฉันสมควรจะถูกคิดว่าเป็นคนผิด สำหรับเรื่องที่เกิดขึ้นกับเธอไม่กี่ปีมานี้!”

“แล้วจากนั้นด้วยปาฏิหารย์บางอย่าง มันทำให้ฉันได้โอกาสกลับมาอีกครั้ง... แต่ฉันทำอะไรกับมันบ้าง?”

“ฉันพาเธอกลับไปเจอกับความวุ่นวายที่ฉันก่อขึ้น”

“เพ็กกี้พูดถูกมาโดยตลอด... ฉันมันเห็นแก่ตัวเองที่มองไม่เห็นเรื่องนั้น”

“สิ่งต่างๆต้องเปลี่ยนแปลงไป”

"เมื่อเธอออกจากโรงพยาบาล มันสมควรจะกลายเป็นการเริ่มต้นใหม่ของเธอ”

“การใช้ชีวิตแบบคนธรรมดา”

“พร้อมๆกับแม่ที่รักเธอ, โรงเรียน, เด็กผู้ชาย และการตีกลองเดี่ยวที่น่าหวาดผวานั่น...”

“มันเป็นชีวิตที่เธอสมควรจะได้รับ”

“ชีวิตที่ไม่มีพ่อที่นำพาแต่เรื่องมาทำให้เธอตกอยู่ในอันตราย”

“พ่อรักลูกมากนะ แคสซี่”

“ลูกคือสิ่งที่ดีที่สุดเท่าที่เคยมีมาในชีวิตของพ่อ ลูกคือ... ทุกอย่างของพ่อ”

“แต่มันก็เหมือนกับที่พวกเขาพูด... บางครั้งถ้าคุณรักใครจริงๆแล้วล่ะก็ สิ่งที่ดีที่สุดที่คุณทำได้...”

“ก็คือการปล่อยพวกเขาไป”

จบบท

คุยกันท้ายเล่ม

จริงๆผมว่ามันก็ไม่ใช่ความผิดของ Scott ทั้งหมดนะ แต่ Scott คงคิดว่าศัตรูเลือก Cassie เพราะเป็นลูกของเขา เลยเลือกที่จะเดินจากไปแทน โดยไม่รู้ว่าถ้าไม่มีเขาอยู่ Cassie อาจจะอันตรายกว่านี้ แต่บางทีการตีจากไปก็อาจจะช่วยเหลือครอบครัวให้มีความสุขกันจริงๆก็เป็นได้

และการเดินทางของ Scott จะกลับมาอีกครั้งในช่วงเดือนกรกฎาคมครับ ซึ่งจะเชื่อมต่อกับเนื้อหา Rage of  Ultron ซึ่งผมจะทยอยลงจนจบอีกทีก่อนหน้าเล่มนั้นจะออก