Captain America #11

CAPTAIN AMERICA #11

เรื่องโดย : Rick Remender | ภาพโดย : Carlos Pacheco, Klaus Janson

วางจำหน่าย : 11 กันยายน 2013

สำนักพิมพ์ : Marvel Comics

By TEI JSA

เมื่อกัปตัน อเมริกากลับบ้านมาเพื่อรับมือกับสิ่งที่เขาทำช่วงที่อยู่ใน มิติ ซี

และใครบางคนจัดฉากให้ นุค ไปอาละวาดอยู่ในต่างประเทศ

ในที่สุด กัปตัน อเมริกา ก็ออกมาจาก มิติ ซี อย่างสะบักสะบอม อ่อนล้า แต่ก็รอดกลับมาได้ เขามากับ เจ็ท แบล็ค ลูกสาวของ อาร์นิม โซล่า และ พันธมิตรที่คาดไม่ถึงของ กัปตัน หลังจากต่อสู้กับสัตรูที่มิอาจหลีกเลี่ยงได้มาเป็นแรมปี ในที่สุด สตีฟ ก็สามารถเอาชนะ โซล่า ได้ ด้วยความช่วยเหลิอของ เจ็ท แต่ ราคาค่าตอบแทนอันแสนหนักหน่วงในการเผชิญหน้าครั้งสุดท้าย สตีฟ นั้นเสียทั้งลูกบุญธรรมของเขา เอียน และคนรักของเขา ชารอน คาร์เตอร์

สิบสองปีหลังจากที่อยู่ใน มิติ ซี สตีฟ โรเจอร์ ต้องเข้ากับโลกใบใหม่ที่เขาเคยหายไปช่วงเวลาหนึ่ง ซึ่งครั้งหนึ่งทำให้เขากลายเป็นชายหลงยุคอีกครั้ง

แมนฮัตตัน, ทางตอนล่างฝั่งตะวันออก ปี 1935

สตีฟเดินมาส่งคุณหมอที่มาดูอาการแม่ของเขา

คุณหมอ: ฉันเสียใจด้วยนะ สตีฟ ฉันช่วยเธอได้แค่นี้จริงๆ

แล้วคุณหมอก็กลับไป

สตีฟ: แม่ครับ

ซาร่าห์: ทุกสิ่งทุกอย่างที่ลูกได้เคยผ่านมา มันไม่ยุติธรรมเลยที่ลูกต้องมาเจอเรื่องแบบนี้

ซาร่าห์: แต่ไม่ว่ายังไงก็ตาม สิ่งที่ลูกทำจะเป็นตัวกำหนดชีวิตลูกเอง

เดอะ ฮับ, ฐานทัพของหน่วย ชิลด์ ภาคพื้นดิน

ยุคปัจจุบัน

บรู๊ซ แบนเนอร์: เลือดคลั่งตรงช่วงบนด้านขวาของช่องท้องดีขึ้นแล้ว

แฮงค์ พิม: แจ่ม ไอ้รู้ยักษ์นี่มันอยู่ตรงอกเขา ด้วยนะ วงจรร่างกายทุกตำแหน่งต้องใช้ช่างเชื่อมระหว่างเส้นประสาทมาดูแลนะ

ซาร่าห์: ลูกเป็นคนที่เข้มแข็ง สตีฟ แต่แม่รู้ว่าลูกยังหวาดหวั่น แม่จะให้ลูกอยู่ด้วยตัวเอง แต่แม่รู้ว่าลูกน่ะจะเจอเส้นทางของลูกเอง

สตีฟ: หยุดก่อนครับ แม่ต้องพักผ่อนนะ

ซ่าราห์: นั่นหล่ะ คือของขวัญ ของที่นี่ หัวใจอันเด็ดเดี่ยวของอิสระชน มองโลกด้านบวกคือธรรมชาติของคนอเมริกัน ไม่ว่าจะเจอเรื่องเลวร้ายแค่ไหน เราก็ยังคงยึดมั่น การกลับมาของวันพรุ่งนี้ที่มั่นคง เพราะอย่างนี้เราถึงมาที่นี่ สตีฟ นั่นคือสิ่งที่เราต้องการให้ลูก

บรู๊ซ แบนเนอร์: กิ่งก้านพวกนี้หลอมรวมกับระบบประสาทของเขาด้วย พิม

แฮงค์ พิม : ไม่ต้องรีบ ด็อกเตอร์ แบนเนอร์

ซาร่าห์: อย่ายอมให้ คำขอร้อง ความเสียใจ ครั้งนี้ ทำให้ลูกเป็นทุกข์ สตีฟ ถือว่ามันเป็นอดีต และไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ไม่ว่าชีวิตลูกจะเจออะไรก็ตาม ลูกจะต้องผ่านมันไปให้

ซาร่าห์: เพื่อที่จะเติบโตขึ้น ลูกต้องทิ้งอดีตไป

สตีฟ: แม่ครับ ได้โปรด

ซ่าราห์: ภายในหัวใจอันเล็กจ้อยนี่ มีหัวใจที่เข้มแข็ง เป็นคนดี หัวใจที่เข้มแข็งจะพาลูกไปได้กว่าพลังกาย หัวใจที่เข้มแข็งหมายถึงลูกจะไม่มีวันยอมแพ้ ลูกต้องรักษาไว้ซึ่ง การมองโลกด้านบวก ของประเทศที่ยิ่งใหญ่นี้

บรู๊ซ แบนเนอร์: โอเค ฉีดเข้าไปละ เจ้านี่น่าจะค้นหาและจัดการกับเนื้อเยื่อที่แปลกปลอมได้นะ

ซาร่าห์: ลูกจะอยู่แต่ที่นี่ไม่ได้ ชีวิตคนเราช่างแสนสั้นนักที่ยอมให้ตัวเราเองอยู่กับช่วงเวลาใดเวลาหนึ่ง ลูกต้องฝึกฝนในสิ่งที่ลูกทำได้ ต้องลุกขึ้นแล้วมุ่งไปข้างหน้า

สตีฟ: ผมจะมุ่งไปข้างหน้าได้ยังไงครับ ถ้าไม่มีแม่?

ซาร่าห์: รักของแม่ อยู่ในตัวลูก ลูกรัก ไม่ว่าลูกจะไปที่ไหน

ซ่าราห์: แม่จะอยู่ในใจลูกเสมอ

สตีฟเฝ้ามองโลงศพที่บรรจุร่างของแม่เขาทั้งน้ำตา

บรู๊ซ แบนเนอร์: ยังกะเขาผ่านนรกมาเลย พูดตรงๆจากใจเลย ฉันประหลาดใจมากที่เขารอดมาได้

แฮงค์ พิม: คิดถึงคนที่นายพูดถึงสิ

บรู๊ซ แบนเนอร์: ฉันรู้ แม้แต่คนอย่างเขา ฉันรู้ว่ากัปตันของเราน่ะแกร่ง แต่นี่ ฉันไม่รู้ว่าเขารอดมาได้ยังไง หลังจากที่เจอมาขนาดนี้ ในที่แบบนั้น เขาไปเอาความกล้าหาญมาจากไหนกัน

มาเรีย ฮิลล์: ตั้ง สิบสอง ปีเลยเหรอ

กัปตัน: ผมบอกได้แค่นั้นแหละ ครับ

แฮงค์ พิม: ผลคำนวณจากคาร์บอนที่ฉันทดสอบจากชุดของเขา ยืนยัน

มาเรีย ฮิลล์: คุณแลดูไม่แก่ขึ้น สิบสองปีเลย

กัปตัน: ผมไม่ยักกะสังเกตแฮะ

บรู๊ซ แบนเนอร์: ผลของ เซรุ่ม ซุปเปอร์ โซลเยอร์ ต่างหาก เราไม่ต้องไปคิดเรื่องนั้นมากหรอก

มาเรีย ฮิลล์: แล้วเชื้อที่โซล่าฝังในตัวเขาหล่ะ?

บรู๊ซ แบนเนอร์: ขจัดทิ้งเรียบร้อย วงจรร่างกายเชื่อมกับระบบประสาทเรียบร้อยแล้ว

แฮงค์ พิม: ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม เขาสะอาด บริสุทธิ์ ผุดผ่องแล้ว

มาเรีย ฮิลล์: กัปตัน เรื่อง จนท. คาร์เตอร์ ฉันต้องถาม เราต้องการความแน่ใจว่าไม่มีโอกาสรอดแน่ๆใช่ไหม?

กัปตันเงียบไม่พูดอะไร

มาเรีย ฮิลล์: ฉันขอโทษ แต่เราต้องการความแน่ใจ ขอโทษอย่างสุดซึ้งเลย

กัปตัน: ไม่ต้องขอโทษหรอกครับ มาเรีย

มาเรีย: ตั้งสิบสองปีเชียวนะ ฉันนึกภาพไม่ออกเลยว่า คุณผ่านมาได้ยังไง ฉันต้องดูแลคุณอย่างใกล้ชิด เพื่อสังเกตการณ์ เพราะงั้น คุณสามารถพูดกับใครเรื่องนี้ได้ทั้งหมด เรื่อง ชารอน

กัปตัน นิ่งไปสักพัก

กัปตัน: ผมจะรู้สึกดีกว่าถ้าได้ทำตามหน้าที่ของผม ผ.อ. ฮิลล์ กลับไปทำงานต่อ

มาเรีย: ตกลง กัปตัน อีกอย่างฉันไม่ได้ที่จะมาชี้แนะโน่นนี่อะไร และไม่ต้องห่วง สตีฟ การพิจารณาครั้งนี้เป้นเรื่องลับสุดยอด สูงมาก ไม่มีข้อมูลไหนได้ออกจากห้องนี้แน่นอน

แฮง พิม: รูดซิป ปิดอย่างดี

บรู๊ซ แบนเนอร์: ไม่มี๊

กัปตัน: เจ็ท อยู่ไหน?

บรู๊ซ แบนเนอร์: เธอถูกสอบสวน อาจจะมีฟาดงวงฟาดงาบ้าง

กัปตัน: ตอนนี้เธออยู่ไหน?

บรู๊ซ แบนเนอร์: ที่รู้มา อยู่ตัวต่อตัวกับคนที่อารมณ์บ่จอยพอๆกัน กับคนที่ไม่โดนรังสีแกมม่าคนนั้นน่ะ

มาร์คัสกำลังสอบสวน เจ็ท อยู่ แลดูอารมณ์ไม่ค่อยดีนัก

มาร์คัส: ผมไม่ชอบมายึกๆยักๆแถวนี้นะ คุณ แบล็ค คุณก็เห็นนี่ ที่นี่ คนใหญ่คนโต คุณให้พวกเขาเสียเวลา พวกเขาแค่ทำงาน ถ้าผมทำมั่ง คุณจะถูกย้ายไปอยู่ห้องขัง จำได้ไหม?

มาร์คัส : ผมไม่รู้เรื่องที่ที่คุณมามากนักหรอก เอาตรงๆก็ไม่รู้เลยหละ แต่ที่นี่บนโลก โอ้ โลกที่แสนวุ่นวายนี้ เรามีอะไรหลายอย่างที่ต้องทำ ตอนนี้ กัปตัน อเมริกายืนยันคุณรับปากว่าเต็มใจที่จะให้ข้อมูล คุณน่ะโชคดี กัปตันเขาให้ความช่วยเหลือในเรื่องนี้อย่างมาก พ่อของคุณ อีกนัยหนึ่ง คือคนที่เลวร้ายที่สุดท่ามกลางมนุษย์ทุกคนที่จักรวาลนี้สร้างขึ้นมา

มาร์คัส : เพราะงั้น ก่อนผมจะเซ็นอนุมัติให้ลูกสาวของ อาร์นิม โซล่า อนุญาตให้มีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ของผม ผมต้องเรื่องอะไรที่เกี่ยวกับตัวเธอบ้าง

จ่ออย่างนี้เลยเหรอ มาร์คัส

มาร์คัส: และต้อง เป๊ะ ด้วย นั่นโลกที่คุณอยู่ตอนนี้หละ เจ้าหญิง โลกของผม และโลกของผมเป็นที่ที่มีแต่ความสุขความร่าเริง แต่มีเงื่อนไขว่า คุณต้องเล่นตามกฎ ถ้าคุณไม่ ก็ ผมก็หาที่แสนมืดมิดที่เต็มไปด้วยคนที่พลาดโอกาสและความรู้สึกเสียดายอย่างรุนแรง เอาล่ะ ตอนนี้...

มาร์คัส : บอกความสามารถของคุณมาหน่อยสิ กัปตัน อเมริกาบอกว่าคุณคือสุดยอดนักรบจากหลอดทดลอง พรสวรรค์ของนักสู้ของจริง เป็นความสามารถประเภทไหน?

เจ็ท: ปลดปล่อยตัวข้าสิ แล้วข้าจะแสดงให้เจ้าดู พลัง ทาคิออน ฟู ขอบข้า ผิวกายที่เปลือยเปล่าของข้า สามารถทำนายอนาคตอันใกล้นี้ได้ มันทำให้ข้านำหน้าคู่ต่อสู้หนึ่งก้าว เสมอ

มาร์คัส: ผิวหนังของเธอทำนาย อนาคตได้ เป็นพลังที่ยอดมากคุณแบล็ค มีอย่างอื่นอีกไหม?

เจ็ท: ประสาทสัมผัสระยะอนันต์ ตัวข้าสามารถได้ยิน ได้กลิ่น และแม้แต่การรับรสทุกสิ่งในระยะหนึ่งร้อยไมล์ได้ ถึงกระนั้น เมื่อใดที่ข้าใช้ประสาทสัมผัสอันใดอันหนึ่ง ในระดับสูงสุด ประสาทสัมผัสอื่นๆก็จะใช้การไม่ได้ทั้งหมด

มาร์คัส: ไม่มีอะไร สมบูรณ์แบบ ทั้งนั้นแหละ

มาร์คัส: คุณได้ยินเสียงอะไรบ้าง? แล้วระยะไกลแค่ไหน?

เจ็ท: ข้าได้ยินแม้แต่เสียงแมลงที่อยู่อีกฝั่งของโลก ข้าสามารถได้ยินและถอดรหัสการส่งผ่านระบบดิจิตอลได้ ข้าได้ยินเสียงหัวใจของเจ้า แข็งแรงและคงที่ ข้าได้ยินเลือดที่หลั่งไหลอยู่ในสมองของเจ้า หลั่งไหลไปสู่ส่วนที่มีความสันพันธ์กับความเสน่ห์หา

เจ็ท: เจ้าผูกมัด ผู้หญิงไว้ ซักถามและทุบตีพวกเขา เจ้าบอกตัวเจ้าเสมอว่า มันเป็นส่วนหนึ่งของงานของเจ้า แต่นั่นก็ไม่ทั้งหมดหรอก ว่าไหมหละ? ยังมีบางอย่าง ซึ่งเป็นเหตุผลอื่นอีก

มาร์คัส: และนั่นน่าจะเป็น?

เจ็ท ยิ้มอย่างมีเลศนัย

กัปตันที่ร่างกายหายดีแล้วก็พรวดเข้ามา

กัปตัน: หวังว่าผมคงไม่มาขัดจังหวะนะ (ไม่เลยครับ เพ่)

เจ็ท: จนท.ฟิวรี่ กับตัวข้า กำลังทำความรู้จักกันอยู่

กัปตัน: โอเค มาเถอะ เรากำลังจะไปกันแล้ว

มาร์คัส: ผมจะรู้สึกปลอดภัยกว่า ถ้าได้ใช้เวลานิดหน่อยกับเธอ

กัปตัน: อยู่กับผม หล่อนจะปลอดภัย ผมสัญญา

มาร์คัส: เอาตรงๆนะ สตีฟ ความปลอดภัยของเธอไม่ใช่เรื่องที่ผมกังวลหรอก

กัปตัน: คุณบอกอะไรเขาไปบ้าง เจ็ท?

เจ็ท: เกือบทุกอย่าง ยกเว้นเรื่อง เอียน ตามที่เราตกลงกันไว้

เจ็ท: ครอบครัวของข้าตายหมดแล้ว ส่วนข้าก็มาอยู่อีกโลกหนึ่งที่ข้าไม่มีความคุ้นเคยเลย

กัปตัน: ความไม่แน่นอน เป็นสิ่งที่น่ากลัว ผมจำความรู้สึกนั้นได้

เจ็ท: ตอนนี้จะเกิดอะไรขึ้นกับข้า? แล้วข้าจะไปอยู่ที่ใด?

กัปตัน: มาอยู่กับผม จนกว่าเราจะสามารถทำให้คุณมีชีวิตเหมือนคนปกติทั่วไป และจะช่วยคุณเยียวยาแผลทางใจด้วย

เจ็ท: แล้วแผลใจของเจ้าหละ? เอียน เขาเป็นลูกของเจ้านะ ข้าเห็นแต่ภาพความปวดร้าว ถ้าเจ้าอยากระบายความในใจออกมา ข้าก็ยินดีจะรับฟัง

เงียบ

เจ็ท: ข้าว่า ไม่ต้องพูดอะไรก็ดีเหมือนกัน

นโรสเวกิสถาน (ประเทศ สมมุติ)

ยุโรปตะวันออก, พื้นที่ปฏิบัติการแรกของ นุค

ณ เมืองเล็กๆ ชาวบ้านต่างออกมาจับจ่ายใช้สอย จู่ๆก็มีเสียงลึกลับดังออกมา

???: ไม่ว่าเราจะทำดีต่อประเทศนี้แค่ไหน พวกแกก็ยังคงเกลียดเรา เกลียดเสรีภาพ เกลียดคุณค่า เกลียดพระเจ้าของพวกเรา

ชายคนนั้นวางกระเป่าลง

??? : พวกของเรา มอบชีวิตของพวกเขาให้กับที่นี่ และตายเพื่อปกป้องแกจากคนของแกเอง คนที่รอดกลายเป็นผู้ที่ถูกลืมเมื่อกลับถึงมาตุภูมิ ไม่มีขบวนพาเหรดต้อนรับ ไอ้พวกนั้นเรียกสิ่งที่เกิดขึ้นที่นี่ว่า ความพ่ายแพ้ของ อเมริกา สงครามที่เรารี่เข้าใส่แล้วก็พ่ายแพ้กลับมา

ขณะที่พูดเขาก็หยิบเม็ดยาสีแดง สาม เม็ดขึ้นมาแล้วกินเข้าไป และเผยให้เห็นลายธงชาติ อเมริกา ที่อยู่บนหน้าของเขา เขาคือ นุค (มาเมืองไทยโดนล้อตาย)

นุค: แต่ อเมริกา ยังไม่แพ้ สงครามที่นี่แค่พักไปช่วงนึง พวกแกได้ยินไหม?

นุค เริ่มคลั่งร่างกายแผ่คลื่นสีแดงออกมา

นุค: สงครามยังไม่จบ พวกแกคิดว่าเราเผ่นหนีกลับบ้านงั้นเหรอ? ทิ้งให้พวกของเราตายเปล่างั้นเหรอ? นั้นไม่ใช่วิธีแห่งชาวอเมริกันโว้ย เรามาสะสางเรื่องที่เราเริ่ม เรามาเก็บกวาดสิ่งที่เหลือ และเราไม่ได้แพ้สงคราม

ขณะที่ นุค พูด เขาก็หยิบปืนกลขึ้นมา เมื่อพูดเสร็จ เขาก็กราดยิงผู้คนอย่างบ้าคลั่ง

บรู๊คลิน

กัปตันและเจ็ทกลับมาถึงบ้านกันแล้ว ขณะที่รถพุ่งเข้ากำแพง

กัปตัน: เดี๋ยว ไม่ต้องห่วง กำแพงนี้คือ….

เจ็ท: ฮอลโลแกรม ข้ามองออกน่า นี่บ้านเจ้าเหรอ?

กัปตัน: มันเคยเป็นน่ะ

กัปตัน: เมื่อหลายต่อหลายปีมาก่อน

บ้านของกัปตันเต็มไปด้วยของที่ระลึกจากสมัยสงครามโลกครั้งที่สอง และยังมีทั้งชุด อุปกรณ์ ต่างๆ รวมถึงรูปเขากับสหายร่วมรบในสงครามอีกด้วย

เจ็ท: เกรียติประกาศชัยชนะเมื่อครั้งอดีต สิ่งพวกนี้สำคัญต่อตัวเจ้าไหม?

กัปตัน: สำคัญสิ พวกนี้เคยสำคัญ

เจ็ท: เมื่อตัวข้าคิดถึง ท่านพ่อ และ เอียน ข้ารู้สึกได้ถึงความเจ็บปวด ความปรารถนา

กัปตัน: ความเศร้า ความเศร้าที่ต้องสูญเสียใครสักคนที่คุณเป็นห่วงไป

กัปตัน มองไปที่รูปภาพของ ชารอน

กัปตัน: ผมไม่รู้นะว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร เจ็ท แต่มอยู่นี่ เพื่อคุณ ผมจะช่วยให้คุณได้มีชีวิตใหม่

เจ็ท: ถ้าหากตัวข้า ยังประสงค์ชีวิตแบบเก่าอยู่หละ?

กัปตัน: ครั้งหนึ่ง แม่ผมเคยบอกไว้ว่า เพื่อที่จะเติบโตขึ้น ลูกจะต้องทิ้งอดีตไป ซึ่งนั่นหละคือสิ่งที่คุณต้องทำ

เจ็ท: นี่เจ้าบอกให้ข้าทิ้งอดีตขณะที่ยืนอยู่ท่ามกลางเครื่องเตือนใจเจ้าเมื่อครั้งอดีตงั้นเหรอ?

กัปตันมองไปรอบๆ

กัปตัน: ผมรู้คุณหมายความว่าไง

กัปตันและเจ็ทเอาของที่ระลึกเมื่อครั้งสงครามโลกครั้งที่สองของ กัปตัน ออกมากองไว้บนดาดฟ้าท่ามกลางฝนที่โปรยปราย

เจ็ท: เอาเลย

กัปตันใช้ไฟแช็คของหน่วย ชิลด์ ของเขาดีจริงๆจุดกลางฝนไฟยังไม่ดับ

กัปตันเผาสิ่งที่เป็นเครื่องเตือนใจเมื่อครั้งสงครามโลกครั้งที่สองทิ้งทั้งหมด ทั้งเขาและเจ็ทต่างมองเปลวไฟด้วยสายตามาดมั่น บัดนี้กัปตัน อเมริกา ได้เปลี่ยนเป็นคนใหม่ ที่ละทิ้งอดีตเพื่อเดินหน้าต่อไปแล้ว

Captain America #11

"เปลวไฟที่ลุกไหม้ท่ามกลางสายฝน"

คุยกันท้ายเล่ม

เล่มนี้เป็นเล่มที่ผมชอบมากๆ เนื่องจากเมื่อเล่มก่อนๆเห็นคนใน comicbookmovie.com,comicvine.com บ่นๆกันว่า เล่มก่อนๆแลแฟนตาซีเกินไป ซึ่งไม่เหมาะกับ กัปตัน อเมริกา ซึ่งผมก็เห็นด้วย เล่มนี้พอจะเริ่มเห็นปฏิบัติการที่ดูจริงจัง สมจริง ขึ้น ของกัปตัน ดูได้จาก ศัตรูที่เขากำลังจะเผชิญ แถม ริค รีเมนเดอร์ ยังคงเอกลักษณ์การทรมานตัวละคร (รวมทั้งคนอ่าน) ได้ดีเหมือนเคย โดยเฉพาะสิ่งที่กัปตันทำในตอนท้าย เรื่องต่อไป เรามาเปลี่ยนบรรยากาศกับ ลิมิเต็ด ซี่รี่ย์ (หรือเปล่า) ของ ศาลเตี้ย แอนตี้ ฮีโร่ ของ มาร์เวล พันนิชเชอร์ ใน Punisher: The Trial of Punisher ผลงานของ Marc Guggenheim จากซีรี่สย์ Arrow เมื่อ พันนิชเชอร์ เกิดบุกไปให้ตำรวจจับเอง แต่จะเพราะอะไร อย่าลืมติดตามกันนะครับ

ขอบคุณครับ

TEI JSA

ปรับแต่งและแก้ไขรูปประโยคเล็กน้อยโดย Bank-Genesis