Superior Spider-Man #22 : Darkest Hours Part 1

Superior Spider-Man #22 : Darkest Hours Part 1

เรื่องโดย : Dan Slott | เรื่องโดย : Humberto Ramos

วางจำหน่าย : 27 พศจิกายน 2013

สำนักพิมพ์ : Marvel Comics

หลังจากสิ่งต่างๆผ่านพ้นไป Parker Industries เปิดทำการแล้ว

และ Venom ได้หวนกลับมาเพื่อรับมือกับ Crime Master ที่หวนกลับมาเช่นกัน

แต่สิ่งที่เขาคาดไม่ถึง คือ Superior Spider-Man ที่บัดนี้ไม่ใช่เพื่อนรักของเขาอีกต่อไป!

"ชั่วโมงที่มืดมนที่สุด" ได้เริ่มขึ้นแล้ว!!

สวนรถไฟทางตะวันตกของแมนฮัตตัน

กลุ่มวายร้ายกลุ่มหนึ่งกำลังขนดินระเบิดขึ้นไปยังรถไฟ โดยมี Betty Brat จับตาดูอยู่

“คงจะไม่ผิดนัก ถ้าจะบอกว่าเจ้าพวกนี้มันใส่ชุดเหมือนพวกลูกน้องของ ไคร์ม มาสเตอร์ และกำลังจัดการกับของที่หมอนั่นถนัดอีกด้วย”

“และนั่นคงเรียกได้ว่าเป็นข่าวร้ายของ เบ็ตตี้ เมื่อคิดว่า ไคร์ม มาสเตอร์ เป็นน้องชายของเธอ... และอย่างที่เรารู้ว่าเธอเป็นคนที่ฆ่าเขาเอง”

“ถ้า เบ็นเน็ธ รอดกลับมาได้...นั่นย่อมหมายความว่า เบ็ตตี้ แบรนท์ กำลังอยู่ในอันตราย”

และ Venom ก็เดินทางกลับมาเพื่อช่วยเหลือเธอ

Venom : ไม่เป็นไร นี่ฉันเอง แฟลช ทอมสัน ไม่ใช่ ซิมไบโอต และถ้ามันเป็น ซิมไบโอต ป่านนี้ฉันน้ำลายยืด, เขี้ยวงอก แล้วกล้ามเป็นมัดๆไปแล้ว

Betty : ฉันรู้ว่านั่นคือนาย นี่นายคิดว่าที่ฉันเรียกนายมาหาเพราะ ฉันรู้สึกอยากคืนดีกับแฟนเก่าหรือไง

Betty : ฉันแค่คิดว่านี่มันเป็นงานที่เหมาะกับ “เจ้าหน้าที่ วีน่อม” หรืออะไรก็ตามที่นายใช้เรียกตัวเอง...

Betty : ฉันกำลังทำการค้นคว้าเรื่องราวการเปลี่ยนแปลงของวงการอาชญากรรมในเมืองนี้ และนั่นทำให้ฉันพบกับพวกนั้น

Flash : คนของไคร์ม มาสเตอร์ และหมอนั่นก็...

Betty : ควรจะตายไปแล้ว

Flash : ฉันคงต้องบอกว่า หมอนั่นรู้ดีเลยว่าฉันเป็นใคร และหมอนั่นคงไม่เกรงใจที่จะไล่ตามคนรอบข้างฉันแน่ๆ

Betty : อีกรอบสินะ นี่มันไม่ใช่เรื่องใหม่เลย

Flash : เบ็ตตี้... ฉันขอโทษสำหรับทุกๆอย่าง และฉันรู้ดีว่าฉันไม่มีสิทธิที่จะร้องขออะไรแบบนี้ แต่ขอล่ะ เธอไปหาแม่ของฉันและพาเธอ กับเธอเอง (เบ็ตตี้) ไปซ่อนตัวไว้ ในสถานที่ที่จะไม่มีใครหาตัวเธอเจอ แล้วอย่าบอกใคร รวมทั้งฉันด้วย เมื่อจบเรื่องฉันจะติดต่อกลับไปเอง

Betty : ได้ ฉันสัญญาว่าจะดูแลเธอ แต่...แฟลช นายจะทำยังไงต่อล่ะ?

Flash : ฉันก็จะจัดการกับเรื่องนี้ต่อน่ะสิ

Venom : ฉันสามารถปลอมแปลงเป็นหนึ่งในพวกนั้น และให้พวกมันนำทางฉันไปหา ไคร์ม มาสเตอร์ ได้

Betty : พวกมันอาจจะมีดีแค่กล้ามเนื้อ แต่พวกนั้นก็ไม่ได้โง่สักทีเดียวนะ พวกนั้นรู้ตัวแน่ๆว่าใครบางคนลอบเข้ามา

Venom : พวกนั้นไม่รู้หรอกน่า

Betty : ฉัน ขอโทษที่ขอร้องนายเกี่ยวกับเรื่องนี้

Venom : ไม่เอาน่า เบ็ตตี้...

Betty : ไม่ ฉันไม่อยากรู้เกี่ยวกับชีวิตของเธอในด้านนี้จริงๆ... เอาเป็นว่าไม่ต้องเป็นห่วงพวกเรา

Betty : แล้วระวังตัวด้วย

“มันเยี่ยมไปเลย เมื่อคิดว่าเธอไม่ได้รังเกียจฉันอีกแล้ว”

“แต่นี่จะไม่ใช่สิ่งที่ฉันจะยกโทษให้พวกแกแน่ๆ พวกแกข่มขู่เหล่าคนที่ฉันรัก พวกแกประกาศสงคราม”

“และสงครามคือสิ่งที่ฉันทำได้ดีที่สุด”

และทาง Doc Ock ก็เพิ่งจะทำการเปิด Parker Industry เป็นวันแรก

Doc Ock : จงแสดงความยินดีกับตัวเองเถอะ ทุกๆท่าน วันนี้ พวกคุณได้เข้าร่วมกับองกรที่จะ เขย่าทุกวงการของมวลมนุษย์ชาติแล้ว และนี่คือคำสัญญาของฉัน : ปณิธาน, ความความสามัคคี และ ความซื่อสัตย์... ด้วยการอุทิศตนของทุกๆท่าน รวมกับสายตากว้างไกลไม่เป็นรองใครของผม

Doc Ock : พวกเราจะทำลายเจ้าพวกโง่งมที่คิดจะท้าทายเรา พวกเราจะไต่เต้าทะยานสูงขึ้นไปยังจุดที่เราไม่คาดฝันมาก่อน

Doc Ock : และในไม่ช้า ก่อนที่ใครๆจะรู้ตัว และคิดว่าฝันไป : โลกใบนี้จะได้รับรู้ว่ามันต้องคุกเข่าให้กับใคร..

Doc Ock : และนั่นคือ ปาร์คเกอร์ อินดรัสทรี่!

Doc Ock : บัดนี้การปฏิวัติวงการได้เริ่มขึ้นแล้ว! และมันจะล้มล้างเขตแดนของเทคโนโลยีต่างๆทิ้งไปจนหมด! จำคำพูดของผมไว้ เมื่อพวกเราร่วมมือกัน พวกเราจะปกครองโลกแห่งวิทยาศาสตร์ได้อย่างแน่นอน!

Doc Ock : และเพื่อฉลองการเปิดทำการวันแรก เรามีเค้กให้กินฟรีที่โรงอาหาร!

Doc Ock : และอย่าคิดว่ามันเป็นของธรรมดาเชียวล่ะ

Sajani : โอเค ปาร์คเกอร์ ดูเหมือนจะมีใครอ่านหนังสือ “การสงคราม” แล้วเอามารวมกับเรื่องธุรกิจนะ

Doc Ock : ซาจานี ในโลกที่การแข่งขันทางด้านเทคโนโลยีกำลังเริ่มขึ้นนั้น สิ่งที่สำคัญรองลงมาจาก ความรับผิดชอบ... คือการพ่ายแพ้ แต่เอาเถอะ มาเดินดูสถานที่กัน

Doc Ock เฮ้ ขัดให้สะอาดหน่อยเซ่! ฉันอยากให้มันดูเงาวับจนเปล่งประกายได้เลย!

Sajani : เฮ้ นี่ อย่าเข้าใจฉันผิดนะ ฉันคิดว่าการทาบทามของนายน่ะมันให้สิ่งที่ดีกว่า การสร้างโฮไรซอนยุคใหม่ของ แม็กซ์ โมเดล เสียอีก

Doc Ock : แน่นอนสิ และเธอก็เป็นผู้หญิงที่มีวิสัยทัศน์ที่ดีมาก และยังชาญฉลาด มากพอที่จะลงทุนให้ความมุ่งมั่นในครั้งนี้ เป็นคู่หูที่ยอดเยี่ยมที่สุดเลย

Doc Ock : และฉันไม่ปฏิเสธเลยว่า อดีตเพื่อนร่วมงานของเธอจะต้องรู้ตัวแน่ๆว่าเธอมีดีอะไร... แต่มันก็จะสายไปแล้ว

Doc Ock : พวกนั้นจะต้องมาเคาะที่หน้าประตูของพวกเรา แล้วร้องโอดครวญว่า “ช่วยพวกเราด้วย” จากนั้นฉันก็จะกระซิบบอกพวกมันว่า...

Doc Ock : โอ้พระเจ้าช่วย! นั่นมันรถของ เจย์ เจมสัน ถ้างั้นก็แสดงว่า ป้าเมย์ ต้องมาด้วยไม่ใช่หรือไง?

Sajani : ข้างในนั้นมี ด็อกเตอร์ วิธแธมด้วยนะ

Doc Ock : ทำไม ไม่มีใครบอกฉันเลยสักคน?

Sajani : เอาน่า หยุดพูดคนเดียวได้แล้ว แล้วไปเตรียมการซะ พวกเรากำลังจะทำการใหญ่ไม่ใช่เหรอ? พวกแพทย์ฝึกหัดดูจะบ่นพึมพำกันแล้วนะ

Doc Ock : ฝากที่นี่ด้วยล่ะ ฉันจะต้องไม่ปล่อยให้พวกเขารอกันนานเกินไป

Sajani : น่าขำจริงๆ ที่บอสใหญ่จอมคิดมากของเรา ก็ยังเป็นเด็กติดแม่แบบนี้!

Doc Ock : ฉันไม่เคยทำให้ใครต้องเสียใจในสิ่งที่พวกเขาคาดหวังว่าพวกเขาจะได้รับมาก่อน...แต่เอาเถอะ... ช่วยต้อนรับ สองหุ้นส่วนรายใหญ่ของเราด้วยล่ะ

จากนั้น Dr. Elias Wirtham ก็พา Jay และ Aunt May เข้ามายังส่วนการทดสอบด้านการพยาบาล ซึ่งตัวเขาได้ Peter (Doc Ock) ทาบทามเข้ามาทำงาน และ Aunt May ก็รู้จักเขาเหมือนกัน เพราะเธอเคยทำงานเป็นอาสาสมัครอยู่ที่ F.E.A.S.T. Center ของอดีตอาชญากร Martin Li และก็เป็น Dr.Elias ที่เทคโอเวอร์ที่นั่น และเปลี่ยนมันเป็น H.E.A.R.T. Clinic และนั่นก็เป็นหนึ่งในเหตุผลที่เขามาที่นี่ด้วย

Dr.Elias : ปีเตอร์ ได้ให้พวกเรายืมใช้พลังงาน, และเงินทุน ...และนี่ต้องขอบคุณ สไปเดอร์แมน ที่อุทิศสิ่งต่างๆให้กับคลินิกของเรา ไม่งั้นผมเองก็คงจะทำอะไรไม่ได้มากนัก

Jay : สไปเดอร์แมน? แต่ปีเตอร์ บอกเราว่า พวกเขาตัดความสัมพันธ์กันแล้วนี่...

และ Aunt May ก็เห็น Anna Maria ที่เดินเอาปลาทองไปทำอะไรบางอย่าง

Aunt May : โอ ดูสิ เจย์ การยอมรับกลุ่มคนที่หลากหลายของ ปีเตอร์ นี่มันยอดไปเลยจริงมั้ย?

Jay : แน่นอน... และฉันคิดว่าเขามีคงมีหน้าที่ ที่เหมาะสมกับเธอ

Aunt May : ฉันก็หวังแบบนั้น และคิดว่ามันคงจะไม่เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรอกนะ

Jay : ไม่หรอก ที่รัก ฉันรู้ใจเธอดี ฉันก็แค่ไม่อยากให้ ดร. วิธแธม มีความคิดแปลกๆ

Dr.Elias : ไม่ต้องกังวลหรอกครับ และ...นั่น เขามาแล้ว

Doc Ock : ป้าเมย์! เจย์! ขอโทษด้วยที่ต้องปล่อยให้พวกคุณรอนาน

Aunt May : แหม ก็ตอนนี้หลานงานยุ่งไม่ใช่หรือไง พ่อซีอีโอ! และตอนนี้ ดร.วิธแธมก็พาพวกเราเดินดูรอบๆแล้ว

Jay : และฉันต้องขอบอกว่า มันน่าประทับใจจริงๆ เธอใช้เงินทุกเพนนี ได้คุ้มค่ามากจริงๆ

Doc Ock : อย่าห่วงไปเลย เจย์... ปาร์คเกอร์ อินดรัสทรี่ จะประสบความสำเร็จอย่างยิ่งใหญ่แน่นอน และพวกคุณจะได้กลายเป็นมหาเศรษฐี

Aunt May : ปีเตอร์ หลานรัก หลานก็รู้ดีว่าพวกเราเชื่อใจหลานแค่ไหน และหลานไม่จำเป็นต้องพาพวกเรามาที่นี่เพื่อพิสูจน์กันขนาดนี้ก็ได้ แต่ที่ป้าอยากจะเห็นน่ะ คือแฟนของหลานมากกว่า และต้องได้เจอในอาทิตย์นี้ด้วยนะ นี่เป็นคำขอของหนึ่งในหุ้นส่วนใหญ่ ดังนั้นห้ามปฏิเสธเด็ดขาด

Doc Ock : ได้เลยครับ และผมไม่ได้พาพวกคุณมาที่นี่เพื่อเที่ยวกันเฉยๆหรอกนะ ป้าเมย์ ผมมีอะไรจะแปลกใจครับ

Doc Ock : ผมได้ก้าวผ่านอุปสรรคด้าน เทคโนโลยี ไซเบอร์เนติกส์ ลิมบ์ แล้ว ด้วยความช่วยเหลือของ ดร. วิธแธม ...และการทดสอบตามขั้นตอนกระบวนการต่างๆกับคนไข้

Doc Ock : พวกเราบอกได้เลยว่า พวกเราจะทำให้ ป้า เดินได้โดยไม่ต้องใช้ไม้ค้ำยืนนั่นอีก

Aunt May : น่ะ...นี่ หลานพูดจริงเหรอ?

Jay : ด็อกเตอร์ คุณแน่ใจนะว่ามันได้ผล และปลอดภัยจริงๆ?

Dr.Elias : มันสมบูรณ์แบบครับ ผมได้ทดลองดูแล้ว

Doc Ock : เชื่อผมเถอะครับ ผมได้พยายามอย่างหนักเพื่อช่วงเวลานี้ ทุกๆอย่างมันกำลังเป็นไปตามแผน

Cybernetic Limb = เทคโนโลยีว่าด้วยอุปกรณ์ช่วยเหลือคนพิการ ที่พัฒนาขึ้นด้วยระบบคอมพิวเตอร์เพื่อตอบสนองต่อประสาทสัมผัสของผู้พิการทางแขน หรือ ขา

ที่ห้องพักของ Carlie

Yuri ได้กลับมาตรวจสอบห้องของ Carlie เพราะเธอติดต่อไม่ได้เลย

“นี่มันไม่ดีเลยจริงๆ”

“ล็อคประตูโดนทำลาย, คาร์ลี่ไม่ตอบกลับมา ไม่มีแม้แต่ เมลล์ หรือ เท็กซ์”

“อพาร์เมนท์ โดนรื้อจนเละทั้งเพชร, เครดิตการ์ด และเงินสด กลับยังอยู่ครบ...”

“แต่พวกมันเอา แฟ้มข้อมูล, สมุดโน้ต และฮาร์ดดิสก์ของเธอไป ทั้งหมดนั่นคือ หลักฐาน ที่เธอรวบรวมมาเพื่อพิสูจน์การเชื่อมโยงของ ดร.อ็อคโตปุส และ สไปเดอร์แมน”

“พวกเราประมาท สไปเดอร์แมน เกินไป เขาพบว่าพวกเรากำลังไล่ตามเรื่องของเราด้วยวิธีบางอย่าง แต่มันก็ไม่น่าแปลกใจเลย...”

“ในเมื่อเขามีดวงตาอยู่ทุกหนแห่ง แต่ฉันก็มีคนที่เก่งด้านนี้เหมือนกัน ถ้าเจ้าหน้าที่สืบสวน ยูริ วาตานาเบะ หาไม่พบ เดอะ วราธ ก็จะหามันให้พบ”

“และสไปเดอร์แมน ควรจะอธิษฐานให้ คาร์ลี่ ไม่เป็นอะไร เพราะตอนนี้ฉันรู้แล้วว่า เขามันไม่ใช่คนดี และฉันจะจัดการเขาซะ... ไม่ว่าจะเป็นหรือตายก็ตาม!”

และกลับมายัง Parker Industries

Jay : มันน่าเหลือเชื่อมากจริงๆ ปีเตอร์ พวกเราปลาบปลื้มจริงๆ

Aunt May : และอย่าลืมทำให้น่าปลื้มใจขึ้นไปอีก ด้วยการพาแฟนของหลานมาให้ป้าดูล่ะ!

Doc Ock : ทราบแล้วครับ ป้าเมย์ และผมก็จะทำให้มันชัดเจนเดี๋ยวนี้แหละ

แล้ว Doc Ock ก็เดินกลับไปหา Anna Maria ด้วยอารมณ์สุนทรี และเมื่อเขาเข้าไปในห้องของเธอ ก็พบว่าเธอกำลังทดสอบเรื่องปลาเรืองแสงอยู่ ซึ่งปลาที่เรืองแสงได้จริงๆนั้นค่อนข้างหายากเพราะอยู่ในทะลึก เธอเลยทำการเพาะพันธุ์ใหม่ขึ้นมาเองโดยเอาคุณลักษณะเหล่านั้นไปใส่ปลาตัวอื่น และคิดจะส่งแต่ละรูปแบบไปยังสถานที่ต่างๆตามหน้าที่ ที่คิดว่าเหมาะสมกับมัน และดูเหมือน Doc Ock ก็ชอบมันมาก

Doc Ock : แอนนา มาเรีย เธออยากจะไปพบกับ...เอิ่ม...ครอบครัวของฉันมั้ย?

Anna : แหม ไม่คิดว่าเร็วไปหน่อยเหรอ พ่อรูปหล่อ?

Anna : แต่นั่นแหละที่ทำให้ฉันชอบเธอ เพราะเธอต้องการจะเป็นด็อกเตอร์ เธอก็ได้เป็น, อยากได้บริษัทของตัวเอง และก็บู๊ม นี่ไงล่ะ

Anna : เธอช่วยเหลือสไปเดอร์แมน ดูแลคุณป้าของเธอ ทุกๆอย่างที่เธออยากจะทำ เธอก็ลงมือทำมันทันที... และทำได้ดีด้วย ไม่มีข้อแก้ตัวใดๆทั้งนั้น มีแต่ผลลัพธ์ที่ยอดเยี่ยม เธอเป็นคนที่น่าทึ่งจริงๆ

Doc Ock : ขอบใจมาก... แต่พอดีฉันเพิ่งจะผ่านเรื่องอะไรมาเร็วๆนี้ และมันทำให้ฉันรู้ว่าชีวิตของคนเราน่ะมัน..

Anna : อย่าบอกว่า “สั้น” เชียวนะ

Doc Ock : ไม่เลย... มัน “เปี่ยมล้นด้วยคุณค่า” เธอต้องนับทุกๆก้าวที่เธอก้าวออกไป และถ้ามันผิดพลาด ก็แก้ไขมันให้เร็วที่สุดและมีประสิทธิภาพที่สุด เท่าที่จะทำได้

Doc Ock : และถ้ามันเป็นอะไรที่มีค่าสำหรับเธอ... ก็กอดมันไว้ให้นานที่สุด

Anna : เธอพูดถูก มานี่สิ

Doc Ock : เดี๋ยว...ตรงนี้เลยเหรอ? เธอแน่ใจนะ?

Anna : ใช่แล้ว ฉันก็ไม่คิดจะเสียเวลามากไปกว่านี้แล้วเหมือนกัน ไม่งั้นสไปเดอร์แมนก็อาจจะเรียกเธอออกไปอย่างกะทันหันอีก มาทำให้เวลาในตอนนี้มีค่าที่สุด...

Anna : ในขณะที่พวกเรายังมีโอกาสดีกว่า

Spider-Island

เหล่า Spider-Patrol กำลังตรวจสอบสิ่งที่เกิดขึ้นรอบๆนิวยอร์ก พวกเขาเห็นเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้น และแจ้งต่อ S.Spider-Man เมื่อมันจำเป็นจริงๆ และตอนนี้หนึ่งในเหตุการณ์นั้นก็เกิดขึ้น เมื่อพวกเขาพบว่า Venom กำลังลุยกับ เจ้าพ่ออย่าง Crime Master

ทำให้ S.Spider-Man ต้องมาในทันที

S.Spider-Man : ขอให้เรื่องมันสำคัญจริงๆเถอะ เพราะพวกแกเรียกฉันออกมาในช่วงเวลาที่แย่ที่สุด ฉันกำลัง... ช่างเถอะ แล้วตกลงมันเกิดอะไรขึ้น?

S.Spider-Man : วีน่อม กับ ไคร์ม มาสเตอร์ ? แน่ใจแล้วเหรอ? ไม่ พวกแกทำดีแล้ว เอาล่ะฟังแผนการของฉันให้...

Spider-Patrol : พวกเราส่งภาพไปให้คุณแล้วนะ บอส

S.Spider-Man : แล้วเกี่ยวกับเรื่องเวลา อย่าเดินให้มันช้านัก เวลาเป็นสิ่งสำคัญนะ

Spider-Patrol : ทราบ!

S.Spider-Man : ว่าแต่พวกแกเอามันมาด้วยใช่มั้ย?

Spider-Patrol : ครับ ตามแบบแผนที่คุณทำไว้

S.Spider-Man : ดีมาก แล้วเอาอันเก่าไปเก็บ ตอนที่ฉันจะบอกให้พวกตำรวจไม่ต้องมายุ่ง

S.Spider-Man : เอาล่ะ ติดต่อไปหา หัวหน้า แพรทชิตท์ ทางช่องทางสื่อสารที่ปลอดภัย

S.Spider-Man : แพรตชิตท์ นี่ สไปเดอร์แมน ฉันคิดว่าคุณรู้เรื่องที่มีการยิงกันในโกดังแล้วใช่มั้ย? ล้อมที่นี่เอาไว้ ในระยะที่ปลอดภัย แล้ว ฉันกับคนของฉันจะไปถึงที่นั่นในไม่ช้า ...และจะจัดการกับเรื่องนี้ เป็นการส่วนตัว

และ S.Spider-Man ก็เปลี่ยนปลอกแขนเป็นอุปกรณ์ใหม่ ตามที่ Spider-Patrol เอามาให้ และด้านนอก Pratchett ก็รับเรื่องแล้ว แต่เขาต้องยืนยันกับ J.J. ก่อนเพื่อให้แน่ใจว่าเป็นไปตามนั้น...

สำนักงานนายกฯของ J.Janah.Jameson

แน่นอนว่า J.J. ต้องบอกไปว่าเห็นด้วย เพราะคลิปส์ของเรายังอยู่กับ S.Spider-Man ไม่ว่าจะเรื่องอะไร อนุมัติทั้งหมด!

J.J. : บ้าจริง คุณ แกรนท์ ฉันต้องการข้อมูลแบบเรียลไทม์ของเรื่องนี้ในทันที

“แต่มันก็เป็นแบบนี้มาตลอดไม่ใช่หรือไง? แล้วฉันจะบอกอะไรได้อีก”

“มีการยิงกันในเมืองของฉัน แต่ฉันทำได้แค่เป็นผู้ชมเท่านั้น”

“ฉันจะปล่อยให้มันเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้...การโดนแบล็คเมลล์ โดยเจ้า แมงมุม จอมวายร้ายนั่น ฉันพูดถูกเกี่ยวกับมันมาตลอด...”

“...และสิ่งที่เกิดขึ้น ก็เป็นเพราะฉันทำพลาดที่ดันไปหลงเชื่อมัน แล้วตอนนี้ ฉันก็กลายเป็นเพียงแค่ แสตมป์สำหรับประทับตราของมัน... สัตว์เลี้ยงของมัน...ตัวตลกของมัน”

“ไม่ต่างอะไรกับ เจ้าหุ่นจิ๋วที่โหดเหี้ยม ที่มัน...”

และเมื่อมาถึงตรงนี้ J.J. ก็คิดอะไรได้

“เดี๋ยวนะ นั่นไงล่ะ”

“ฉันรู้แล้วว่า ฉันต้องทำอะไร”

และที่โกดังท่าเรือ

Venom กำลังฉะกับ Crime Master คนใหม่และลูกน้องของเขา

Crime Master : ฆ่ามัน! ทำไมมันถึงได้หนังเหนียวแบบนี้!

Venom : แกไม่ใช่ ไคร์ม มาสเตอร์ เพราะหมอนั่นรู้ดีว่าฉันทำอะไรได้

Venom : และยิ่งรู้ว่าถ้าหมอนั่นโผล่หัวมาให้ฉันเห็นหน้าอีก ฉันจะยัดกระสุนถล่มมันเป็นห่าฝนเลยล่ะ

Crime Master : อะไรนะ? เจ้าคิงสลี่ย์ ไม่เห็นจะบอกอะไรแบบนั้นเลย ตอนมันขาย แฟรนไซส์ นี่ให้ฉัน! ไอ้เจ้าจอมโกหก...

Venom : “แฟรนไซส์” เรื่องบ้าอะไรกัน...

แต่แล้วในระหว่างที่เขากำลังจะได้คำตอบ ที่ด้านหลังก็เกิดการระเบิด

Superior Spider-Man และ Spider Army ของเขามาถึงแล้ว

S.Spider-Man : คุกเข่า และเอามือไว้บนศีรษะ นี่เป็นการเตือนครั้งเดียวและครั้งสุดท้ายของพวกแก

และเมื่อขาใหญ่มาเอง Crime Master ตัวปลอมก็หงอไปทันที

Crime Master : โอเค ตามนั้นเลย ฉันยอมแพ้

Crime Master : ฉันขอยอมจำนน! ได้โปรด ฉันไม่ใช่ ไคร์ม มาสเตอร์! ฉันได้รับหน้ากากและชื่อนี้มาจาก ฮ็อบก็อบลิน!

Venom : ไม่อยากจะเชื่อ นี่มันน่าจะเป็นเรื่องที่ตำรวจควรจะมาจัดการมากกว่านะเนี่ย

Venom : แต่เอาเถอะ มันก็ได้ผล และอย่างน้อยก็จบเรื่องซักที ขอบคุณที่ช่วยฉันจัดการหมอนี่นะ อเวนเจอร์

S.Spider-Man : อะไรกัน? ฉันไม่ได้มาเพื่อจัดการหมอนี่ซักหน่อย เจ้าโง่

S.Spider-Man : ฉันมาจัดการแกต่างหากเล่า

และ S.Spider-Man ก็ยิงไฟออกไปจากถุงมืออันใหม่ทันที

Venom : อ๊ากกกกกกก!

Venom : พระเจ้า นั่นมันเจ็บจริงๆ…

Venom : อดทนไว้ ทอมสัน อย่าให้ซิมไบโอตแย่งการควบคุมไปได้

Venom : และนั่นมันโง่มาก ฉันไม่เคย “พบ” กับสไปเดอร์แมนมาก่อน ตอนที่ฉันสวมชุดนี้... ไม่ตอนที่ฉันเป็นคนสวมมัน และอีกอย่าง ทีมอเวนเจอร์ของฉันก็เป็นทีมลับอีกต่างหาก

Venom : ที่เขารู้ก็คือ ฉันเป็นเหมือนกับพวกสัตว์ประหลาดกระหายเลือดที่ไม่สามารควบคุมตัวเองได้ตัวอื่นๆ

Venom : เขาไม่รู้ว่า ฉันเป็นคนดี เป็น แฟลช ทอมสัน แฟนอันดับหนึ่งของเขา

Venom : และดูเหมือนฉันจะต้องเลิกเดี๋ยวนี้เลย... เพราะถ้าฉันยังยั้งมือไว้ การเป็นแฟนตัวยงของฉันนี่แหละ ที่จะฆ่าฉันทิ้งตรงนี้

S.Spider-Man : เจ้าโง่! ถอยออกไปซะ!

และเมื่อ S.Spider-Man เสียสมาธิ Venom จึงเข้ามาอัดใส่ทันที

Venom : สไปดี้ ฟังที่ฉันพูดหน่อย!

S.Spider-Man : อั๊กกกก! ม่ะ...ไม่ แกสิต้องฟัง เสียงเพลงบรรเลงของใยแมงมุมคลื่นเสียงโซนิคนี่!

และ Venom ก็โดนเข้าไปเต็มๆ จน Symbiote ที่ส่วนหน้ากระจายตัวออกมา

S.Spider-Man : แกคิดว่าฉันโง่หรือไง? ฉันรู้ดีหรอกน่า ว่าเสียงคือจุดอ่อนของซิมไบโอต และเมื่อปราศจากมัน แกมันก็ไร้ค่า แต่...

Flash : เดี๋ยว!

Flash : ใช่แล้ว...นี่ฉันเอง แฟลช ไง

Flash : แต่มันไม่เหมือนกับที่นายคิด ฉันควบคุมซิมไบโอตได้แล้ว และบางทีฉันน่าจะบอกนายตั้งแต่ก่อนหน้านี้ แต่ที่สำคัญก็คือ ฉันอยู่ฝ่ายดีนะ

Flash : และนายเชื่อใจฉันได้ นั่นเพราะ...แหงล่ะ... เพราะมันคือฉันเองนี่ไง และนายก็รู้จักฉันดีนี่

Venom : ...จริงมั้ย?

ไม่ ไม่ใช่สำหรับ Superior Spider-Man คนนี้

S.Spider-Man : ขอโทษทีนะ “แฟลช” แต่ฉันคิดว่านายกำลังสับสนนะ...

S.Spider-Man : ...และดูท่านายจะจำฉันผิด สลับกับใครบางคนที่สนใจเรื่องนี้!

งานเข้าแล้ว Flash บอกตัวจริงออกไปแล้ว แต่แน่นอนสำหรับคนอย่าง Flash จำเป็นด้วยหรือที่ Doc Ock จะต้องสนใจ แล้วงานนี้จะจบลงยังไงกันแน่?!

โปรดติดตามตอนต่อไป!

(ล่ะมั้ง)

เล่มหน้า

No More Agent Venom?!

คุยกันท้ายเล่ม

เล่มนี้เรียกได้ว่าสนุกดีจริงๆ และ Doc Ock ก็ดูจะทำสิ่งต่างๆดีไปเสียหมด เว้นแต่เวลาเป็น S.Spider-Man นี่แหละ ที่สิ่งต่างๆเริ่มรอบข้างเลวร้ายลงทีละนิด ทีละน้อย และน่าคิดจริงๆว่า Green Goblin มันวางแผนได้รัดกุมมากจาไม่มีใครดูออกเลย และตอนนี้ Superior Spider-Man นี่กลายเป็นสัญลักษณ์แห่งความกลัวของวงการอาชญากรรมไปแล้ว แต่มันไม่ใช่แค่นั้น เราจะได้เห็นว่าที่ Doc Ock ทำให้กลัวไม่ใช่แค่วงการอาชญากรรมเท่านั้น

พบกับส่งที่จะสั่นคลอนภาพลักษณ์ของ Peter Parker ได้ใน Superior Spider-Man Annual #1 และติดตามชะตากรรมของ Flash Thomson ได้ใน Superior Spider-Man #23 เดือนหน้าครับ