Ant-Man #2

Ant-Man #2

เรื่องโดย : Nick Spencer | ภาพโดย : Ramon Rosanas

วางจำหน่าย : 4 กุมภาพันธ์ 2015

สำนักพิมพ์ : Marvel Comics

หลังจากที่ย้ายตามครอบครัวมายังไมอามี่ ปัญหาก็ยังตามเขามาอยู่

ทั้งเรื่องการกู้เงินมาเพื่อตั้งตัว และการตามมาล้างแค้นของมนุษย์หมี Grizzly แล้วเขาจะผ่านมันไปได้อย่างไร

"ช่วงนี้ฉันเริ่มที่จะหันมาคิดถึงเรื่องของจักรวาลนี้”

“ก็อย่างที่พวกคุณรู้ พยายามคิดอะไรให้ออก”

ในระหว่างที่เขากำลังคิด มนุษย์หมี Grizzly ก็โผล่มา

Grizzly : มนุษย์มดฉันจะให้แกได้ชดใช้

“เพราะดูสิ ตอนนี้เนี่ยนะ?”

“ฉันอธิบายไม่ได้จริงๆว่ามันเป็นแบบนี้ได้ยังไง”

Scott : ชดใช้?

“มันเหมือนกับว่าก่อนหน้านี้คุณพยายามจะตั้งหน้าตั้งตาใช้ชีวิตใหม่ที่น่าตื่นเต้น แล้วต่อมา...”

“อยู่ๆก็มีมนุษย์หมีที่ดูจะโมโหมากโผล่มาแล้วเล่นงานคุณ แบบไม่ให้เตรียมตัวเลย”

Grizzly : กริซซลี่ย์มาเพื่อทำให้แกต้องเจ็บปวด!

“แต่ก็นะ สิ่งที่คุณคิดก็คือ “เฮ้ มนุษย์มด คุณก็เป็นหนึ่งในฮีโร่ที่สวมชุดคอสตูมพวกนั้นไม่ใช่หรือไง นี่มันก็น่าจะเป็นเหมือนเรื่องธรรมดาในวันอังคารสำหรับคุณไม่ใช่เหรอ?””

“วายร้ายคนเก่าโผล่มาล้างแค้นคุณ”

“แน่นอนว่านั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้น แต่จริงก็คือ...”

Ant-Man พยามยามที่จะย่อส่วนตัวเองเพื่อเล่นงาน Grizzly แต่ก็โดนเล็บพิฆาตเข้าให้

“ฉันไม่เคยเห็นคนแบบหมอนี้มาก่อนเลยในชีวิต!”

Grizzly : ฉันต้องใช้เวลา 18 เดือน อยู่ในคุก แล้วแกรู้มั้ยว่าฉันคิดถึงใครมาตลอด?

Scott : แค่กๆ... แอนนา เค็นดริกซ์ มั้ง?

Grizzly : แกโว้ยยยย!!!

Scott : ดูจะเป็นตัวเลือกที่ไม่พึงประสงสักเท่าไร...แค่กๆ... แต่ถ้ามันช่วยนายได้ฉันก็ดีใจ?

Grizzly : แน่นอน เพราะฉันฝันถึงช่วงเวลาที่จะทำให้แกเจ็บปวดแบบนี้ หลังจากที่แกทำให้ฉันติดอยู่ในนั้นหลังจากศึกการบุกแอสการ์ด

Scott : เฮ้ย เดี๋ยว... เมื่อกี๊นายบอกว่า บุกแอสการ์ด?

Grizzly : อย่ามาทำเป็นเนียนจำไม่ได้หลังจากที่แก...

Scott : ไม่ใช่แบบนั้น ดูดีๆสิ มันใช่ฉันซะที่ไหนเล่า!

Grizzly : อย่ามาเล่นแง่กับฉัน!

Scott : ไม่ใช่ ให้ตายเถอะ ตอนนั้นฉันยังตายอยู่เลย! ดังนั้นมันจะเป็นฉันได้ไงเล่า ฟัง... ฉันคิดว่า

Scott : นายมาหามนุษย์มดผิดคนแล้ว

Grizzly : เอาจริงดิ?

Scott : ไม่เชื่อก็ลองค้นหาด้วยอากู๋ดูสิ

Grizzly : เวรเอ๊ย นี่มันน่าอายเป็นบ้า

“แล้วคุณรู้อะไรมั้ย เขาพูดถูก...”

“...แต่มันน่าอายสำหรับเขา หรือฉันกันแน่?”

ก่อนหน้านี้ในไมอามี่

Scott เดินอยู่กับ Cassie ลูกสาวของเขาในขณะที่ไปสมัครงาน

Cassie : นี่พ่อรู้สึกเครียดบ้างมั้ย?

Scott : ทำไมถึงคิดว่าพ่อจะเป็นงั้นล่ะ?

Cassie : ก็เพราะขืนพ่อไม่ได้งานนี้ แม่ก็คงจะไม่ให้พ่อมาหาหนูน่ะสิ?

Cassie : หรือมันอาจจะเป็นเพราะพ่ออาศัยอยู่ในบ้านของเล่นบนหลังคาบ้านของใครก็ไม่รู้?

Cassie : หรือมันอาจจะเป็นเพราะพ่ออายุปาเข้าไป 40 แล้ว แต่ยังไม่มีงานทำ?

“เอาล่ะ ทีนี้ฉันเข้าใจแล้วว่าทำไมมันถึงทำให้คนเรารู้สึกเครียดได้”

“แต่ตอนนี้ ฉันคือ มนุษย์มดผู้น่าพิศวง บ้านของเล่นของฉันมันยอดมาก และสำหรับเรื่องนี้ ฉันก็มีความคิดที่ยอดเยี่ยม, น่าตื่นเต้นสุดๆ มันไม่มีใครที่จะ...”

และเขาก็ถูกปฏิเสธที่จะให้กู้เงินอย่างรวดเร็วก่อนที่เขาจะกินน้ำส้มหมดเสียอีก เหตุผลก็คือเขามีเรื่องเลวร้ายมากเกินไป ทำให้ดูไม่น่าเชื่อถือ แต่แล้วในขณะที่เขาจะโดนไล่ออกไป ผู้หญิงคนหนึ่งที่ดูจะมีอำนาจก็เข้ามาหาในห้อง และให้โอกาสเขาอีกครั้ง

คนที่เข้ามาก็คือ Ms.Morgenstern ซึ่งดูจะเป็นผู้บริหารของที่นี่

Scott : ขอบคุณมาก คุณผู้หญิง และมันเป็นจริงตามนั้น ผมมีคดีความบางอย่างติดตัว

Scott : อย่างที่พวกคุณเห็น ผมเคยขโมยของเพื่อเอาชีวิตรอด และจากการที่ผมรู้วิธีการขโมยของของพวกคุณ ผมย่อมรู้ว่าจะทำยังไงให้ของของพวกคุณไม่ถูกขโมยไป

Scott : ก่อนหน้านี้ เพื่อนร่วมงานของผม ไออ้อนแมน... ได้เสนองานหัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยของสตาร์กอินดรัสทรี่ย์

Scott : แต่โชคไม่ดีเท่าไร... ผมมีปัญหาทางครอบครัวทำให้ผมไม่สามารถรับมันได้ แต่มันก็ทำให้ผมได้แนวคิดดีๆ...

Scott : นั่นคือบริษัทรับออกแบบระบบรักษาความปลอดภัยของมนุษย์มด!

ทำเอาเงียบกริบทั้งแผนก

Scott : เอ่อ ผมพอจะเข้าใจว่าถึงมันจะมีเรื่องของไออ้อนแมน ผมก็ยังไม่มีใบปริญญาหรือประสบการณ์หรืออะไรก็ตามสำหรับเรื่องนี้ ทำให้ผมไม่สามารถที่จะแสดงให้คุณเห็นได้ ว่าผมพูดถึงเรื่องอะไร...

Scott : หรือได้หว่า?

จู่ๆไฟในห้องก็ดับลง

สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้คนในห้องแตกตื่นอย่างมาก

??? : นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับไฟ?

Scott : เห็นหรือยังครับทุกๆท่าน ว่ามันง่ายแค่ไหนที่จะปล้นธนาคารของพวกคุณ

??? : โอ้ แม่เจ้า! เขากำลังจะปล้นธนาคารเรา!

Scott : ห๊ะ? เอ๊ย เดี๋ยวๆ ไม่ใช่แบบนั้น ผมแค่แสดงให้ดูว่าจะปล้นธนาคารพวกคุณมันง่ายแค่ไหน

??? : ด้วยการปล้นธนาคารของพวกเราจริงๆใช่มั้ย!

??? : ขอล่ะอย่าทำให้คนอื่นต้องบาดเจ็บเลย!

Scott : เอ่อ เท่าที่ดูท่าทางการสื่อสารจะไปไม่ค่อยถึงแฮะ

Scott : ต่อเลยละกัน ด้วยสิ่งนี้ ภายในเวลา 2 ชั่วโมง มันจะทำให้ข้อมูลเน็ตเวิร์กของพวกคุณถูกแฮ็คเข้ามาอย่างง่ายดาย ระบบรักษาความปลอดภัยของพวกคุณไม่ได้อัพเดตมาหลายปีแล้ว... ใครก็ทำแบบนี้ได้!

Scott : ผมทำการตัดระบบไฟ, เครื่องจ่ายไฟหลัก ตัดเครือข่ายโทรศัพท์ มันทำให้ผมสามารถที่จะปลดล็อกทุกตู้นิรภัยของคุณได้ทั้งหมด!

Morgenstern : เดี๋ยวเมื่อกี๊เธอว่ายังไงนะ?

Scott : เอ่อ เอาไกลแค่ไหนครับ? ให้เริ่มใหม่ตั้งแต่ช่วงไออ้อนแมนเลยหรือเปล่าครับ?

Morgenstern : เอาตั้งแต่ตู้นิรภัย

Scott : อ้อ การเข้ารหัสมันเลวร้ายมากๆ...

Morgenstern : เด็กๆ พวกเธอไม่ต้องกังวลเรื่องถูกปล้นแล้ว...

Scott : เห็นมั้ย พวกนาย เธอเข้าใจ!

Morgenstern : เพราะยังไงพวกเราก็ต้องตายอยู่แล้ว

และสิ่งที่ Ms. Morgenstern พูดถึงก็คือหุ่นยนต์ที่พวกเธอเก็บซ่อนไว้ หุ่นในสมัยก่อนของนาซี ซึ่งจะทำลายสิ่งต่างที่ขวางทางพร้อมยิงทองคำออกมาสิ่งที่อยู่เบื้องหน้า และมันมีชื่อว่า Midasbot

Scott : เนี่ยนะ ประวัติศาสตร์ที่ภาคภูมิใจของพวกคุณ? คุณมีหุ่นทำลายล้างที่ยิงทองของนาซีออกมาได้?!

??? : คุณแลงก์

Scott : ผมแค่พูดถึงเฉยๆ บางทีนี่อาจจะเป็นหนทางสู่ความสำเร็จของพวกคุณมากกว่าที่จะมาให้เงินกู้กับคนแบบผม!

แล้ว Scott ก็ย่อส่วนตัวเองในทันที

??? : นั่นคุณจะทำอะไร?!

Scott : แล้วพวกคุณเห็นว่าไงล่ะ หาที่ซ่อนน่ะสิ!

??? : แต่คุณเป็นฮีโร่ไม่ใช่เหรอ? ไม่ใช่ว่าการรับมือกับเรื่องแบบนี้เป็นงานของพวกคุณเหรอ?!

Scott : ไม่อ่ะ คืองี้นะ... มันไม่เชิงเป็นงานหรอก มันเหมือนการทำหน้าที่อาสาสมัครมากกว่า ผมไม่มีงานจริงๆ นึกไม่ออกเลยด้วยว่าซ้ำมีบ้างมั้ย... แต่คืองี้นะ ผมเองก็ไม่เคยปกป้องสถานที่ด้านการเงินแบบนี้มาก่อน

Scott : บางทีถ้าพวกคุณจะพิจารณาเรื่องที่คุยกันก่อนหน้านี้...

พวกนายธนาคารเริ่มหารือกัน และได้ความว่า

??? : ก็ได้ พวกเราจะไม่เอาเรื่องคุณที่ปล่อยมันออกมา หรือพยายามที่จะปล้นธนาคารของพวกเรา

Scott : ก็บอกอยู่ว่าไม่ได้จะทำ...

แต่เมื่อมีคนที่ตกอยู่ในอันตราย Scott ก็ต้องเลือกที่จะช่วยเธอไว้ก่อน

เขาโดดลงไปท้าต่อยหุ่น Midasbot ที่ด้านล่าง

Scott : ไง โจฮานไฟท์ ทำไมไม่ปล่อยผู้หญิงคนนั้น...

Scott : แล้วมาเล่นกับคนที่ตัวเท่าๆกันเล่า!

“จริงๆก็คือ ฉันน่าจะขยายตัวใหญ่แบบ ไจแอนต์แมน ก่อนแล้วค่อยพูดแบบนั้นนะ เพราะคำพูดแบบนั้นคงจะใช้ไม่ได้ถ้าหมอนี่ตัวใหญ่กว่าฉัน”

“ปัญหาก็คือมีผู้คนอยู่ในสถานที่ต่อสู้มากกว่าเกินไป พวกไทยมุงงี่เง่าเอ๊ย!”

“เลยต้องพาเจ้าตัวใหญ่นี่ไปให้พ้นจากฝูงชนก่อน ในสถานที่ที่มันน่าจะสร้างความเสียไม่ได้มาก”

“และคุณก็รู้ สถานที่ที่ปลอดภัยและดีเยี่ยม... ในตู้นิรภัยธนาคารไงล่ะ!”

และเมื่อหลอกล่อให้มันเข้ามาได้สำเร็จ เขาก็จัดการปิดประตูในทันที

และจากนั้นก็เป็นทีของเขา Scott ย่อส่วนเข้าไปในตัวของ Midasbot แล้วทำการเล่นงานเครื่องยนต์ของมันจากภายในจนระเบิดในที่สุด

และเมื่อเสร็จเรื่องเขาก็พบว่าตัวเองยืนอยู่คนเดียวในตู้นิรภัยของธนาคารที่เก็บเงินไว้ ซึ่งเงินบางส่วนนี้มากพอที่จะทำให้เขาเปิดกิจการได้ และเขาก็ปิดระบบรักษาความปลอดภัยลงไปแล้ว มันจะทำให้ไม่มีใครจับเขาได้ แต่เขาก็ขัดแย้งในตัวเองเพราะมันไม่ใช่สิ่งที่ฮีโร่ที่ดีพึงจะกระทำ แถมอีกอย่างก็คือเขาอยากจะมองหน้าลูกสาวตัวเองได้ เป็นคนอย่างที่เธออยากจะให้เขาเป็น แต่เขาก็รู้ว่าเมื่อเขาไม่ได้เงินกู้มามันก็อาจจะยาก แต่แล้วเสียงเรียกชื่อของเขาก็ดังขึ้นมา

Morgenstern : แลงก์

Morgenstern : นี่เธอจะไปไหน?

Scott : นี่มันเกี่ยวกับเรื่องความเสียหายหรือเปล่า? เพราะคุณคงจะเห็นการเงินของผมแล้ว

Morgenstern : ลืมเรื่องนั้นไปเถอะ เธอทำได้ดีแล้วในนั้น

Scott : แต่พวกบอร์ดบริหารเฮงซวยพวกนั้นไม่คิดด้วยนี่สิ

Morgenstern : พวกนั้นเป็นแค่พวกคนโง่เง่าน่ะ อย่าไปถือสา

Morgenstern : ว่าแต่เธอคิดจริงๆเหรอว่าใบเสนอกิจการนี่มันจะใช้ได้จริง?

Scott : หือ? แน่นอน ผมหมายถึงใครจะรู้ล่ะว่าจะไม่ทำให้ของของพวกคุณถูกขโมยได้ยังไง...

Morgenstern : งั้นดีเลยมุ่งหน้าต่อไป ฉันจะให้เงินกับเธอเอง

Scott : เอาจริงดิ คุณจะให้ผมกู้เหรอ?

Morgenstern : คงไม่คุ้มกับปัญหาที่จะตามมาให้ปวดหัวแน่นอน ดังนั้นฉันจะลงทุนกับเธอเอง เป็นหุ้นส่วนกันครึ่งต่อครึ่ง

Scott : โว้ว นี่คุณพูดจริงๆใช่มั้ย?

Morgenstern : แน่นอนสิ เพราะฉันอยากจะได้ความตื่นเต้นบ้าง เธอก็เห็นว่าฉันเป็นใคร และอีกอย่างคนแปลกๆอย่างพวกเราควรจะอยู่ใกล้ๆกันไว้

Scott : เดี๋ยวนะ คุณหมายความว่าไงที่ว่าแบบพวกเรา

Morgenstern : ไม่เอาน่าที่รัก เธอคิดว่าใครกันที่เอาเจ้าหุ่นกระป๋องนั่นไปไว้ในนั้น

“ทำเอาคำถามตามมาอีกเพียบ...”

“... แต่จะไปสนทำไม ในเมื่อเธอดีกับฉันเสียขนาดนี้”

Cassie : แล้วเป็นไงบ้างคะ?

Scott : พ่อว่าลูกคงหมายถึง พวกเราจะรวยกันขนาดไหนใช่มั้ย?

Cassie : ไม่จริงน่า มันใช้ได้เหรอ?

Scott : พูดแบบนี้หมายความว่าไงเนี่ย นี่แม่ไม่ได้บอกเหรอว่าพ่อน่ะสเน่ห์แรงแค่ไหน?

Cassie : แม่บอกว่าพ่อจะพูดอะไรก็ตามที่ทำให้พ่อหนีจากปัญหาได้

Scott : แล้วทีนี้ดูสิว่ามันเป็นยังไง

Cassie : หนูภูมิใจในตัวพ่อมากค่ะ

Cassie : ว่าแต่เมื่อกี๊หนูเห็นหุ่นตัวใหญ่อยู่ในนั้นหรือเปล่า?

Scott : อืม? ไม่นะ พ่อว่าแค่เป็นหุ่นงานศิลปะที่เอามาจัดแสดงมั้ง

Cassie : แต่หนูว่าผู้คนกรีดร้องแล้ววิ่งหนีด้วยนะ

Scott : แหม่ งานศิลปะที่ดีมันก็ต้องทำให้คนตกตะลึงได้เป็นธรรมดา

ซึ่งสิ่งที่เกิดขึ้นสำหรับ Scott Lang แล้วมันเหมือนกับสวรรค์มาโปรด ในที่สุดการทำดีของเขาก็ได้อะไรดีๆตอบแทนบ้าง เขาจึงกลับไปยังธนาคารแล้วเอาเงินที่ขโมยไปกลับมาคืน (สรุปเอ็งเอาไปจริงเหรอเนี่ย?) จากนั้นเขาก็เปิดเช่าสำนักงาน

แถมยังทำภาพโฆษณาที่มีรูป Iron Man มาบอกว่า “เป็นฉันจะจ้างเขา” ซึ่งแน่นอนว่ามันต้องไปถึงหูของ Tony ที่กำลังอารมณ์บูดที่เขาหายตัวไป แต่สำหรับ Scott น่ะเหรอ... เขาคิดว่า Tony คงไม่ใส่ใจกับเรื่องหยุมหยิมแบบนี้

จากนั้นก็เกิดเรื่องขึ้นตามช่วงแรก Grizzly บุกเข้ามาหาเขา แล้วลงท้ายด้วยการมานั่งกินอาหารกัน

Grizzly : คนไหนที่ทำ?

Scott : หือ?

Grizzly : คนไหนที่เล่นงานฉัน

Scott : อันนี้ฉันไม่แน่ใจเหมือนกัน นายพอจะจำอะไรได้บ้าง?

Grizzly : หมอนั่นมันเฮงซวย

Scott : ไม่ได้ช่วยอะไรเลยสักนิด หมอนั่นดูเป็นคนฉลาดหรือเปล่า?

Grizzly : ไม่คล้ายเลย

Scott : งั้นก็คงกราดี้ล่ะมั้ง

Grizzly : เจ้าหมอนั่น! รอฉันจับมันได้ก่อนเถอะ พ่อจะ...

Scott : ไม่อยากจะให้นายตั้งความหวังลมๆแล้งๆหรอกนะ แต่ฉันได้ยินมาว่า... เขาตายไปแล้ว หรือไม่ก็กลายเป็นหุ่นยนต์ตัวร้าย ไม่รู้สิเรื่องที่ฟังมามันค่อนข้างสับสน

Grizzly : เรื่องจริงเหรอเนี่ย? การล้างแค้นหมอนั่นคือสิ่งที่ผลักดันฉันมาตลอด! แล้วตอนนี้ฉันจะทำอะไรดีล่ะเนี่ย?!

Scott : เอ่อ หางานทำมั้ง?

Grizzly : นี่แกล้อเล่นใช่มั้ย? ฉันเคยลองแล้ว... แต่ไม่มีใครอยากจะจ้างอดีตวายร้ายที่ใส่ชุดเพิ่มพลังรูปหมีอย่างฉันหรอก

Grizzly : คงใช้เวลาประมาณเดือนนึง ก่อนที่ฉันจะกลับไปทำงานให้พวกแก๊งอันธพาลอย่าง เคาต์ เนฟาเรีย หรือ แฮมเมอร์เฮด หรือใครก็แล้วแต่ พระเจ้าหวังว่าจะไม่ใช่แฮมเมอร์เฮดนะ หมอนั่นบริหารงานได้ห่วยแตกมาก

Scott : หรือ... ไม่ นายก็มาทำงานกับฉัน

Grizzly : ห๋า?

Scott : ใช่แล้ว! ฉันกำลังจะเปิดบริษัทของตัวเอง... หน่วยรักษาความปลอดภัยส่วนบุคคล และสำนักงานก็คือห้องที่นายบุกเข้าไปพังนั่นแหละ

Grizzly : นายเลยอยากให้ฉันเก็บกวาดใช่มะ?

Scott : ไม่ใช่... คือ ฉันน่าจะต้องการคนแบบนาย เพราะดูสิว่านายหาตัวฉันเจอได้ มันยอดมากเลยนา ถึงมันจะผิดคนก็เถอะ

Grizzly : แน่นอน หมีเก่งเรื่อยแกะรอยอยู่แล้ว

Scott : อีกอย่างก็คือ นายน่าจะจัดการเรื่องการต่อสู้ได้ ซึ่งนั่นมันเยี่ยมไปเลย เนื่องจากฉันต้องการคนมาช่วยอยู่พอดี

Scott : อ้อแล้วก็อีกอย่าง... นายไม่ได้คิดจะไปล้างแค้นหรือฆ่าใครตอนนี้ใช่มะ?

Grizzly : เอ... ไม่มีมั้ง?

Scott : แจ๋ว งั้นฉันจ้างนายเลย

ที่ Scott ทำแบบนี้เพราะมีใครบางคนมอบโอกาสที่สองให้กับเขา เขาเลยอยากจะมอบมันให้กับคนอื่นบ้าง จากนั้นก็มีโทรศัพท์ที่โทรมาจ้างงานเขา

Scott : สวัสดี?

??? : นั่นมนุษย์มดใช่มั้ย? ฉันมีงานให้นายทำ...

“เห็นมั้ย”

“ป้ายโฆษณาทำหน้าที่ของมันแล้ว”

Taskmaster : ใช่ งานที่ดีมากๆเลยล่ะ...

ตอนต่อไป

ลูกค้าคนแรกก็คือ Taskmaster!

คุยกันท้ายเล่ม

ดองมานานพอดีกำลังยุ่งๆกับ Earth-2 World's End แล้วก็ Time Runs Out หลังจากนี้ผมจะทยอยลงเรื่องอื่นๆที่ดองไว้นะครับ

สำหรับเล่มนี้ในที่สุด Ant-Man ของเราก็มีการมีงานทำแล้ว พร้อมทั้งจ้างพนักงานด้วย 1 คน ก็ต้องดูกันว่างานการของเขาจะราบรื่นหรือไม่ แต่ยังไงก็ตามเขาก็มีคนจ้างแล้วนั่นก็คือ Taskmaster! ก็หวังว่ามันจะจบลงด้วยดีล่ะนะ

และเรายังไม่จบเรื่องกับมนุษย์มดแค่นี้ เพราะพรุ่งนี้เราจะกลับมาต่อกันกับ Ant-Man Prelude #2 ครับ