Batman and Robin #39

Batman and Robin #39

เรื่องโดย : Peter J. Tomasi | ภาพโดย : Patrick Gleason

วางจำหน่าย : 18 กุมภาพันธ์ 2015

สำนักพิมพ์ : DC Comics

Batman และ Robin ยังคงต้องรับมือกับพลังพิเศษที่ Robin ได้รับมา 

และบางทีมันอาจจะมากเกินกว่าที่เด็กคนเดียวจะรับได้ แล้ว Batman จะมีหนทางไหนในการช่วยเหลือลูกของเขา?

ในสถานที่ต่างๆในเมือง Gotham ในขณะที่เหล่าวายร้ายกำลังเล่นงานคนอื่นๆอยู่พวกเขาก็ถูก “บางสิ่ง” ฉกตัวไปอย่างรวดเร็ว

พวกเขาถูกจับมารวมกันในห้องมืดๆที่มีเพียงแค่หลอดไฟหลอดเดียว และพวกเขาก็คิดว่า Batman จับพวกเขาแต่ปกติ Batman ไม่ได้เร็วขนาดนี้ ทำให้บางคนคิดว่า Flash อาจจะร่วมมือด้วย จากนั้น Killer Croc ก็ทำลายหลอดไฟทิ้งเพราะมันมองเห็นได้ดีกว่าในที่มืด ซึ่งจะใช้เป็นข้อได้เปรียบแต่ Penguin ก็ต้องบ่นว่าคนอื่นๆมองไม่ได้ดีแบบมัน จนกระทั่งเสียงนึงดังขึ้นมา

Damian : ข้ามาเพื่อขอพูดคุยด้วย

Scallop : แบทแมน?

Penguin : คงจะใช่ถ้าเสียงของมันทุ้มต่ำลงกว่าอีกนี้หน่อยล่ะนะ นังโง่

Croc : ฟืด ฟืด เป็นเด็กของมัน แสดงว่าแบทแมนอยู่ใกล้ๆนี่

Damian : เปล่าเลย มีแค่ข้าคนเดียว

Damian : กับพวกเจ้าทุกคน

Croc : เยี่ยมเลยที่ได้ยินแบบนั้น... เพราะมันจะได้ไม่มีใครมาเห็น...

Croc : ตอนที่พวกเราฆ่าแก!

Killer Croc พุ่งเข้าไปเล่นงาน Damian ในทันที

Penguin : นี่แกบ้าไปแล้วหรือไง? ลองแกได้ทำอะไรเด็กนั่น มันจะทำให้แบทแมนเล่นงานพวกเราแบบที่มันไม่เคยทำมาก่อนเลยนะว้อย!

แต่แน่นอนว่าการโจมตีของ Killer Croc ทำอะไร Damian ไม่ได้มากไปกว่าทำให้เขามึน

Damian : อูย....แกจะฆ่าฉันให้ตาย?

Damian : …แกรู้อะไรเกี่ยวกับความตายบ้าง ห๊า!

Damian : ดูเหมือนถ้าจะคุยกันให้รู้เรื่อง

Damian : คงต้องแสดงตัวอย่างให้เห็นกันหน่อยแล้ว...

Damian : ถึงพลังใหม่ของผู้ปกป้องก็อธแธม!

Smush : เจ้าเด็กนี่บินได้?

Scallop : ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?

Penguin : ก็เห็นชัดๆว่าตั้งแต่ตอนนี้ไง เจ้าพวกโง่!

Damian : พวกเจ้าอาจจะรู้สึกเย็นเล็กน้อยเพราะตอนนี้พวกเราอยู่ห่างจากพื้นโลกประมาณ 3000 ฟุต ในชั้นบรรยากาศโทรโพสเฟียร์

Damian : แต่มันจะหนาวยิ่งกว่านี้ถ้าพวกแกกล้าก่อเรื่องในก็อธแธมและฆ่าผู้บริสุทธิ์

Damian : เพราะฉันจะพาแกขึ้นมาบนนี้... แล้วหาไม่เจออีกเลย

Damian : เพราะมันคือชั้นคาร์มานไลน์ มันคือเส้นที่แบ่งระหว่างโลกและอวกาศ

Damian : ทีนี้เอาคำพูดของฉันไปบอกคนอื่นๆ บอกเพื่อนของแกทุกคน...

Damian : ว่าสิ่งต่างๆมันเปลี่ยนไปแล้ว! เหวอออ อะไรเนี่ย...

แล้วจู่ๆ Damian ที่ก็พบว่าเขาไม่สามารถยื้อเหล่าวายร้ายไว้ได้ จนเชือกในมือของเขาเกิดหลุดมือทำให้พวกนั้นตกลงไปด้านล่างอย่างรวดเร็ว Damian ที่กำลังเหวอก็รีบบินลงมาช่วยไว้ แต่เหมือนจะไม่ทันเพราะอีกคนได้มาถึงก่อนแล้ว และช่วยพวกนั้นไว้ได้

Batman : ลงไปข้างล่าง เดี๋ยวนี้เลย

Super Power – เจ้าหนูมหัศจรรย์

Bruce : คิดว่าลูกกำลังทำอะไรอยู่?

Damian : ข้ากำลังแก้ปัญหา

Bruce : แล้วการแก้ปัญหาของลูกก็เกือบจะทำให้มีคนต้องตาย

Damian : มันก็แค่ขาดช่วงไปนิดหน่อย

Bruce : แล้วถ้ามันหนักกว่านั้นล่ะ?

จากนั้น Damian ก็ถามถึงว่าพวกเขามาทำอะไรกันที่นี่ Bruce จึงตอบเขาว่าน่าจะใช้เวลาร่วมกันสักหน่อย แต่ Damian ก็พอจะเดาได้ว่าเป็น Alfred แน่นอนที่ออกความคิดให้พวกเขามาตกปลากันแบบนี้ จากนั้น Damian ก็ถามถึงข้อสันนิษฐานของ Bruce เกี่ยวกับพลังที่ได้รับมา

ซึ่ง Bruce ก็พูดถึงความเป็นไปได้ว่ามันจะเกิดจากผลึก Chaos ที่เขาใช้เพื่อคืนชีพ Damian ซึ่งมันได้รวมเข้ากับ Omega Beam ส่งผลให้เกิดเป็นพลังงานกระตุ้นซึ่งทำให้ร่างกายของ Damian กลับฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง แต่ยังไงก็ตาม Bruce ไม่ได้บอก Damian เรื่องนี้มาก่อน และยังพูดอีกว่าผลึกนั่นเป็นเหมือนกับสิ่งที่ทำให้ความปราถนาของเขาสมหวัง

Damian : แต่มันก็สอนท่านว่าให้ระวังความปราถนาของตัวเองได้ใช่มั้ย?

Bruce : ลูกก็รู้ว่าพ่อไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น

Damian : พวกเรากลับบ้านได้ยัง?

Bruce : อัลเฟรดบอกว่าพวกเรากลับไปไม่ได้จนกว่าจะจับปลากลับมาได้สักตัว

Damian : แล้วทำไมท่านถึงไม่บอกข้าให้เร็วกว่านี้?

Damian เปลี่ยนท่าจับที่ตกปลา และเขวี้ยงมันลงไปในน้ำ จากนั้นก็ตัดไปที่หน้าของ Alfred

Alfred : ผมคิดว่าพวกเขาจะใช้เวลามากกว่านี้หลายชั่วโมงเสียอีก

Damian : ก็เจ้าบอกว่าหนึ่งตัวหนิ ใช่มั้ย?

แต่ลงท้าย Damian ก็ต้องมาอยู่ในห้องฝึกซ้อมอยู่ดี

Damian : ข้าว่าข้าชักจะเบื่ออะไรแบบนี้แล้วนะ

Bruce : ขอโทษด้วย แต่พ่อว่าถึงเวลาที่ลูกต้องใช้มันให้ชินมือได้แล้ว โดยเฉพาะหลังจากที่การควบคุมของลูกยังเอาแน่เอานอนไม่ได้

Bruce : จำได้มั้ย พลังอันยิ่งใหญ่ มาพร้อมกับ...

Damian : การทดสอบอันยาวนานหลายสัปดาห์ ข้ารู้

Alfred : คุณหนูเห็นภาพจากจอที่ 4 หรือเปล่า?

Bruce : เห็นแล้ว มันขึ้นกับเวลาเท่านั้น

Alfred : แล้วคุณหนูมีหนทางรับมือเรื่องนี้มั้ย?

Bruce : แน่นอน

Bruce : รู้สึกอะไรจากกระสุนช๊อตไฟฟ้าบ้างมั้ย?

Damian : ไม่เลยสักนิด

Alfred : ผิวหนังของเขาไม่บ่งบอกค่าอะไรเลย คุณหนูบรู๊ซ ดูเหมือนด้วยเหตุผลบางอย่างจุดรับความรู้สึกในระบบประสาทของเขาไม่ได้ส่งความเจ็บปวดไปยังสมองของเขาเลย

Bruce : อืมมม เยี่ยมจริงๆ หลังจากที่ฟื้นจากความตาย แล้วว่ายน้ำลงไปยังใต้มหาสมุทร จากนั้นก็บินขึ้นไปยังชั้นบรรยากาศของโลก มันยังทำให้เขารู้สึกเหมือนอยู่ยงคงกระพันมากกว่าที่เด็กสิบขวบควรจะรู้สึก

หลายคืนต่อมา

Batman ยอมให้ Damian ออกมาปฏิบัติภารกิจด้วย

Damian : ทีนี้ท่านจะพูดว่าไง?

Batman : พ่อจะบอกว่าอย่าเชื่อมั่นและคาดหวังในพลังที่ได้รับมามากเกินไป

Batman : เพราะพวกมันจะทรยศความคาดหวังของลูกแน่นอน จงเชื่อมั่นในสัญชาติญาณและการฝึกฝนเป็นอันดับแรก

Damian : ด้วยความช่วยเหลือของท่าน มันทำให้ข้าได้เผชิญกับความตายและเอาชนะมันมาได้แล้วนะ ท่านพ่อ

Damian : ตอนนี้ข้าเชื่อว่า... ข้าสามารถที่จะทำได้ทุกอย่าง

Bruce : ลูกไม่ควรจะคิดอะไรแบบนั้น ลูกไม่ได้เอาชนะความตายได้ ลูกอาจจะแค่เลื่อนมันออกไป... หรือถ้าจะให้พูดตามที่เราเข้าใจก็คือลูกอาจจะโกงมัน

Bruce : แต่พ่อขอพูดไว้เลยนะ เดเมี่ยน ว่าลูกเอาชนะความตายไม่ได้

เมื่อถึงจุดๆหนึ่ง Damian ก็หมดอารมณ์ที่จะรับฟังอีก เขาได้บินออกไปจากรถและเข้าทำลายรถถังที่ยิงเข้าใส่พวกเขาอย่างบ้าคลั่ง จน Batman ต้องตามออกมาช่วยเหลือคนร้ายที่ปลิวว่อน

Batman : โรบิ้น ฉันคิดว่าพวกเราจะมีการสื่อสารบางอย่างผิดพลาดนะ

Damian : ข้าบอกท่านแล้ว ว่าอย่ากังวลเรื่องของข้า

Damian : เพราะข้า ไม่รู้สึก อะไรเลย!

Batman : และฉันไม่เชื่อว่ามันจะเป็นเรื่องที่ดี พวกเราต้องหาทางออกที่ดีที่สุด...

แต่แล้วสัญญาณจาก JL ก็ติดต่อเข้ามา

Batman : มีอะไร?

“เจแอล ระดับความสำคัญขั้นเซต้า ต้องการให้มาที่ดาวเทียมโดยด่วน”

Batman : กำลังไป

Damian : ข้าไปด้วยได้มั้ย?

Batman : ไม่ พาพวกนั้นไปส่งแล้วขับรถกลับไป

Damian ทำตามที่ Batman บอก เขาพาคนร้ายมาส่งบนหลังคาของสถานีตำรวจ แต่แน่นอนว่าเขาไม่กลับไปตามคำสั่ง เขาคิดอะไรแผลงๆออกมาอีกครั้ง ด้วยการดึงเอาเครื่องฉายสัญญาณค้างคาวออกมาพร้อมแบกมันวิ่งไปทั่วตรอกในเมือง

Damian : ถ้าพวกโจรอย่างพวกแกยังเล่นงานผู้บริสุทธิ์อยู่อีกตอนที่ฉันกลับมายังตรอกนี่อีกครั้ง...

Damian : ค่ำคืนนี้ของแกอาจจะต้องจบลง...

Damian : อย่างเจ็บปวด!

แล้ว Batman ก็โผล่มาตรงหน้าของเขาอย่างกระทันหัน

Batman : เอาล่ะมากับพ่อ

Damian : ได้จริงอ่ะ?

Batman : แล้วนั่นลูกจะเอามันไปทำอะไร?

Damian : เอ่อ เปล๊า ข้าไม่ได้จะเอามันไปไหน

Batman : เอามันกลับไปวางที่เดิม พ่อจะรออยู่ตรงนี้

ที่หอสังเกตการณ์ของ Justice League

นี่เป็นครั้งแรกที่ Damian ได้ขึ้นมายังที่นี่

Batman : เดินระวังๆหน่อยละ อย่าไปทำลายอะไรเข้า

Damian : ข้าจะพยายาม

และเมื่อมองไปรอบๆเขาก็เห็นหลายสิ่งที่น่าตื่นเต้น

Batman : หือ ตื่นเต้นเหรอ?

Damian : ไม่มีทาง

Superman : หือ ไม่ได้สังเกตเลยนะว่านายพาแขกตัวน้อยมาด้วย

Superman : สวัสดีโรบิ้น

Damian : ซุปเปอร์แมน

Superman : ฉันไม่รู้จะพูดยังไงดี ว่าฉันดีใจแค่...

Damian : แค่ที่พูดมาก็พอแล้ว

Superman : โฮ่ เหมือนพ่อไม่มีผิดเลยนะเนี่ย ว่ามั้ย?

Batman : มันก็พูดยาก

Shazam : ไง โรบิ้น เป็นไงบ้าง?

Damian : เจ้าคงจะเป็นชาแซม

Shazam : แหงสิ

Damian : จริงเร๊อะ?

Shazam : ชัดๆกันไปเลยละกัน ฉันนี่แหละ ชาแซม

Shazam : รู้อะไรมั้ย ว่าฉันช่วยแบทแมนไว้ตั้ง 2 ครั้ง ที่ภูเขานานดาพาร์บาต ในตอนที่เขาพยายามจะแย่งศพของเธอคืนมาจากไอ้เจ้าก้อดเฟรย์อะไรนั่นกับพวกสัตว์ประหลาดจากอโพโคลิปส์ของมัน?

Damian : เรื่องจริงเหรอ?

Shazam : แน่นอน ฉันยืนยันได้

Damian : งั้นข้าก็คิดว่าเขาคงจะรู้สึกขอบใจมากกกกกกเลยล่ะ

Shazam : ก็ว่างั้น เพราะเขาถึงกับต่อยหน้าฉันต่อหน้าทุกๆคนเลย

Shazam : ช่างมันเถอะ ว่าแต่หอดาวเทียมสังเกตการณ์นี้เยี่ยมไปเลยใช่มั้ยล่ะ?

Damian : ก็ถ้าเจ้าจะพูดถึงว่าสถานที่ที่มีแต่คอมพิวเตอร์กับเฟอร์นิเจอร์นิดๆหน่อยๆนี่มันเยี่ยมมาก งั้นข้าก็ว่างั้นแหละ

Shazam : แต่มันมีวิวที่สุดยอดมาก แถมมีเครื่องเกมที่ฉันเก็บไว้เพียบเลยด้วยนะ ทั้งเพลย์สเตชั่น, เอ็กซ์บ็อก แล้วก็มีวีอีกด้ย

Batman : สถานการณ์เป็นยังไง?

Superman : สิ่งมีชีวิตตัวหนึ่งที่อาศัยอยู่ใต้เกาะฮาชิม่าจังหวัดนางาซากิเกิดอาละวาดขึ้นมา และทางญี่ปุ่นต้องการให้เราเข้าไปจัดการกับมัน

Superman : มันทำลายเรือขนส่งสินค้าไปเหมือนกันแต่ลูกเรือก็หนีออกมาได้ทันทั้งหมด

Shazam : มันรู้สึกเยี่ยมไปเลยใช่มั้ย ที่มีพลังที่สุดยอดแบบนั้นแล้วยังอยู่ในร่างเด็กได้อ่ะ?

Damian : ถึงไม่มีมันข้าก็เยี่ยมอยู่แล้ว

Shazam : แน่นอน ฉันยังหวังเลยว่าจะมีพลังแล้วอยู่ในร่างเด็กอายุ 13 เหมือนเดิมได้ โดยที่ไม่ต้องมาอยู่ในร่างของผู้ใหญ่ทุกครั้งที่ฉันเรียกสายฟ้าให้ฟาดลงมาเพื่อรับพลัง

Damian : ก็ว่างั้น

Batman : เอาล่ะเชื่อมต่อกับดาวเทียมดวงอื่นแล้วหาภาพที่มันชัดกว่านี้

จากนั้น Damian เลยอธิบายเกี่ยวกับเกาะฮาชิม่าคร่าวๆให้ Superman ฟัง (เกาะเดียวกับหนัง Hashima Porject นั่นแหละ)

Superman : มีอะไรที่อยากจะแบ่งปันข้อมูลอีกมั้ย โรบิ้น?

Damian : มี มันถูกเรียกว่า เกาะผีสิง

Shazam : โว้ว แจ๋ว

Shazam : แต่เรื่องที่ไม่มีคนอยู่นี่มันแจ๋วจริงๆแฮะ เท่ากับว่าเราสามารถอัดมันได้อย่างสบายใจ

Batman : เว้นแต่ว่าห่างออกไปอีก 10 ไมล์ มันมีเมืองของจังหวัดนางาซากิอยู่... ซึ่งมีประชากรอยู่ประมาณ 4 แสน 5 หมื่น คนน่ะ ชาแซม

Shazam : เป็นตัวเลขที่เลวร้ายมั่กๆ

Batman : แล้วสมาชิกลีกส์คนอื่นๆล่ะ ซุปเปอร์แมน?

Superman : ติดธุระอยู่ ส่วนวันเดอร์วูเมินกำลังมา ฉันคิดว่าจะให้โรบิ้นอยู่ที่นี่เพื่อสังเกตการณ์จากดาวเทียม

Batman : ไม่...

Batman : เขาจะไปกับเรา

Damian แทบไม่เชื่อหูตัวเองว่าพ่อของเขาจะพาเขาไปด้วย

Shazam : จะรออะไรอยู่อีกเล่า? ไปลุยกันเลยเหอะ!

Damian : งั้นก็ไปกันเลย

ตอนต่อไป

Superfriends!

คุยกันท้ายเล่ม

ผมค่อนข้างชอบโมเม้นต์ระหว่างพ่อ-ลูกของ 2 คนนี้นะ เวลาจิกกัดกันนี่สนุกจริงๆ แต่เล่มหน้าจะเป็นเล่มสุดท้ายของการทำงานร่วมกันของพ่อและลูกแล้ว เพราะ Damian จะได้ออกไปฉายเดี่ยวในหัวของตัวเองใน Robin : Son of Batman ครับ (จริงๆควรจะใช้ Damian : Son of Batman มากกว่า แต่มันเคยมีคอมมิคชื่อนี้ไปแล้วเลยต้องใช้ Robin แทน)