Batman & Nightwing #23

Batman and Nightwing #23 

Acceptance - การยอมรับ

เรื่องโดย : Peter J. Tomasi | ภาพโดย : Patrick Gleason

วางจำหน่าย : 21 สิงหาคม 2013

สำนักพิมพ์ : DC Comics

Batman & Nightwing ย้อนสู่ช่วงเวลาในอดีตอีกครั้ง พวกเขาจะสามารถช่วยเหลือ Damian จาก Heretic ได้หรือไม่?

เรื่องราวย้อนกลับมายังช่วงเวลาที่ Bruce พบกับ Talia ในช่วง Batman Inc #8 และเขาติดอยู่ในกล่องที่ถูกถ่วงลงไปใต้น้ำ แต่ทว่าเขากลับทำคีมที่ใช้ไขกุญแจมือตกด้วยความรีบร้อน ซึ่งมันผิดกับเรื่องที่เกิดขึ้น

และเขาต้องชดใช้ความผิดพลาดนั้นด้วยชีวิตของเขาเอง

แต่ทว่าสิ่งที่เกิดขึ้นก็เป็นแค่ฉากจำลองเหตุการณ์ในวันนั้นเท่านั้น

Bruce : ...บ้าเอ๊ย... รีเซ็ต สถานการณ์ใหม่...

Bruce : แล้วเริ่มใหม่อีกรอบ

ซึ่งข้างๆมี Nightwing และ Alfred ดูการกระทำที่เรียกว่าบ้าที่สุดของเขาอยู่

Nightwing : นี่เขาทำอะไรบ้าๆ แบบนี้มานานแค่ไหนแล้วเนี่ย อัลเฟรด?

Alfred : เกือบจะ 4 วันแล้วล่ะครับ และเขาไม่ยอมหยุดพักเลย

Alfred : กระผมได้ลองพยายามห้ามทุกวิถีทางแล้ว แต่เขาไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเลยครับ คุณหนู ริชาร์ด

เขาย้อนกลับมาอีกครั้งและคราวนี้มันดูเหมือนเขาจะทำได้เร็วกว่าเดิม แต่มันจะเร็วพอที่จะช่วย Damian หรือไม่?

Batman ที่กำลังตกลงมาทันเห็นภาพที่บาดตาเขา

Batman : โรบิ้น!

Damian : ...เรียกตัวเขากลับไป... ท่านแม่...

Leviathan Solider : ลีเวียธาน จงเจริญ!

พวกเขาระดมยิงเข้าใส่ Batman และ Manbat ที่ตกลงมากับเขาอย่างไม่ยั้ง Batman ที่บาดเจ็บกระเสือกกายไปหาลูกชายสุดที่รักที่นอนจบกองเลือด เขามาไม่ทัน

Batman : ไม่... โรบิ้น...

Batman : ที่ถ้ำ... ลูกควรจะอยู่ที่... บ้าน...

Batman : ไอ้ชาติชั่ว... เขาเป็นแค่เด็กคนนึง...

Heretic : ไม่ เขาไม่ใช่แค่เด็กธรรมดา เขาคือพี่ของข้า ฝาแฝดของข้า และคู่ปรับของข้า

Batman : แต่เขาแตกต่าง... เขามีหัวใจ... จิตวิญญาณ... แต่แก... มันไม่มีอะไรเลย... แกมันเป็นแค่เดนมนุษย์

Heretic : แบทแมนและโรบิ้น ในที่สุดก็ได้ตายพร้อมกัน

Batman : ...ไปลงนรกซะ…

Batman ยื่นมือออกจับตัวมันไว้ และตอนที่เขาปล่อยมือออกมา Heretic ก็สัมผัสได้ว่าเขาแปะอะไรไว้บนตัวมัน และนั่นคือ ตรา Robin ที่มีแสงกระพริบซึ่งสื่อได้อย่างเดียว

Heretic : หือออ

Batman : ...ของขวัญจากลาจากลูกชายของฉัน...

และมันก็ระเบิดออกมาสังหารทั้ง Heretic และเขาไปพร้อมๆกัน

Bruce : ว๊ากกกกกก

“อินเตอร์เน็ต 3.0 โปรแกรมช่วยเหลือครั้งที่ 447 ไม่สำเร็จ”

Bruce : สนุกมั้ย?

Nightwing : ไม่เลยสักนิด

Alfred : คุณ ริชาร์ด เดินทางกลับมาจากชิคาโก้เพื่อ...

Bruce : พูดคุยกับฉันอีกสิท่า

Alfred : ใช่ครับ กระผมได้ขอร้องให้คุณหนูปิด... มันลงไปแล้วกลับมาใช้ชีวิตตามปกติ แต่คุณหนูก็ทำตัวเป็นคนหูหนวกมาตลอด

Bruce : ผมขอบอกเลยว่าไม่มีทางที่ คุณกับเขา จะหยุดยั้งผมจากการพิสูจน์ว่าผมสามารถที่จะช่วยเหลือเดเมี่ยนได้

Nightwing : แล้วใครบอกว่าผมจะหยุดคุณล่ะ บรู๊ซ?

Nightwing : ผมจะเข้าไปกับคุณต่างหากเล่า

Alfred : แต่คุณริชาร์ด นั่นมัน...

Nightwing : แล้วเจ้านี่มันเล่นสองคนได้มั้ย?

Bruce : ได้สิ

Alfred : ทำไมคุณถึงทำแบบนี้ พวกเราตกลงกันแล้วว่า...

Nightwing : ก็เพราะผมรู้ว่า เมื่อไหร่ที่พวกเราบอกให้เขาเลิกด้วยปากไม่ได้

Nightwing : ก็ต้องลุยไปกับเขา

Bruce : รีเซ็ตสถานการณ์ใหม่

“ตรวจสอบพบ บรู๊ซ เวย์น และ ริชาร์ด เกรสันย์”

“อินเตอร์เน็ต 3.0 โปรแกรมช่วยเหลือครั้งที่ 448 พร้อมแล้ว”

Bruce : เริ่มใหม่อีกครั้ง

และเมื่อเห็นว่าห้ามทั้งคู่ไม่ได้ Alfred จึงเลือกที่จะเดินจากไป

และเหตุการณ์ในวันนั้นได้ย้อนกลับมาอีกครั้ง

Damian : ท่านแม่ ข้ารู้ว่าท่านมองดูอยู่จากที่ไหนซักแห่ง ได้โปรด ยุติเรื่องนี้ซะ!

Damian : แค่ ยุติ การต่อสู้

และ Damian ก็กำลังตกที่นั่งลำบาก

Damian : ท่านพ่อ!

Batman : พ่ออยู่ตรงนี้แล้ว เจ้าลูกชาย!

และแล้วปาฏิหาริย์ก็เกิดขึ้น เมื่อ Batman ลงมาได้ทันเวลาและ Nightwing ลุกขึ้นมาได้ทันการ

จากนั้นทั้งสามก็เข้าปะทะกับ Heretic

Heretic : เจ้าหนีชะตากรรมไม่พ้นหรอก พี่ชาย!

Damian : แย่หน่อยนะ แต่ข้าไม่เคยเชื่อในชะตากรรม

และคราวนี้พวกเขามี Nightwing ในการวิ่งล่อพวกมือปืน

Nightwing : โรบิ้น ไปช่วย เอลลี่!

Damian : ข้ากำลังไปอยู่นี่ไง!

แต่แล้วพวกเขาก็พลาดเพราะคนด้านบนยิง RPG ลงมา

Heretic : ทำไมเจ้าถึงดื้อดึงที่จะช่วยเหลือเธอนัก...

Batman : ไนท์วิง!

และ Batman ที่นอนหมดสภาพก็ส่งหอกด้ามหนึ่งให้แก่ Nightwing และเขาก็รับมันมาพร้อมวิ่งสุดแรงเท่าที่มี

Heretic : ในเมื่อเจ้ายังไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้เลย!

ฉึก!

ใครบางคนถูกแทง ประวัติศาตร์จะซ้ำรอยหรือไม่

ไม่ เพราะมันคือภาพที่ Bruce เฝ้ารอมาตลอด Nightwing ใช้หอกที่รับมาเสียบทะลุ Heretic จนสิ้นใจ

Ellie : นี่.. หนูคิดว่ามันเป็นของสำคัญ

Damain : เจ้าเพิ่งจะช่วยเหลือพวกเราและช่วยโลกใบนี้นะ เอลลี่

และในที่สุดด้วยความช่วยเหลือของ Batman และ Nightwing พวกเขาก็สามารถช่วยเหลือ Damian ไว้ได้

Batman : ...ถึงจะทำในส่งที่พวกเราทำได้อย่างสุดความสามารถ มันก็ยังไม่เพียงพอ...

Batman : ...เพราะเขาจากไปแล้วจริงๆ...และเหลือหลุมดำไว้ในใจพวกเรา...

Damian : พวกเราได้กล่องจุดชนวนมาแล้ว

Damian : ทีนี้ก็ไปตามล่าท่านแม่กันเถอะ!

แล้วภาพต่างๆก็ค่อยๆมลายหายไป เพราะสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้มันไม่มีอยู่จริง และนี่คือที่สุดแล้วเท่าที่ Computer จะประมวลออกมาได้

Nightwing : ไม่หรอกเขาไม่ได้ทำแบบนั้น...

Nightwing : เดเมี่ยนได้เหลือบางอย่างไว้ นั่นคือ พ่อที่รักลูกชาย และลูกชายที่รักพ่อของเขา

Nightwing : เขาเหลือแก่นแท้ของสิ่งนั้นไว้

Nightwing : เจ้าพวกนี้ไม่ได้ทำให้การฆ่าเด็กชายอายุแค่ 10 ขวบเป็นเรื่องที่ถูกต้องจริงมั้ย บรู๊ซ? คุณจะต้องไม่ยึดติดกับ Damian โดยทิ้งชีวิตตัวเองแบบนั้น... ทิ้งการเป็นแบทแมน

Bruce : แต่การเป็นแบทแมน เอาเขาไปจากฉันนะ ดิ๊ก

“บรู๊ซ เวย์น และ ริชาร์ด เกรย์สัน อินเตอร์เน็ต 3.0 โปรแกรมช่วยเหลือครั้งที่ 448 ประสบความสำเร็จ”

Dick : ก็ไม่อยากจะขุดคุ้ยมันขึ้นมาหรอกนะ บรู๊ซ แต่เดเมี่ยนรู้ดีว่าเขาเป็นทหาร... เขาถูกฝึกฝนขึ้นมาเพื่อสงครามครั้งนี้ ทั้งทางร่างกายและจิตใจ นับตั้งแต่วินาทีที่เขาถือกำเนิดขึ้นมา ...เขาถูกฝึกฝนมามากมายยิ่งกว่าพวกเรา และแม้แต่คุณด้วย

Dick : ดังนั้นสิ่งที่คุณต้องทำก็คือ การนำเอาความสูญเสียครั้งนี้... ความโศกเศร้าครั้งนี้... มาเปลี่ยนเป็นบางสิ่งที่ดีกว่า และนั่นก็ไม่ใช่แค่เพื่อตัวคุณเองและตัวเขา แต่มันเพื่อเหล่าผู้คนของก็อธแธมด้วย ซึ่งมันก็เหมือนกับตอนที่ครอบครัวของคุณตายไป

Dick : คุณต้องออกไปในทุกๆคืนเพื่อเป็นแบทแมน

Bruce : ใช่แล้ว ฉันอาจจะจำเป็นที่จะต้องมีชีวิตอยู่กับความตายของเขา แต่นั่นก็ใช่ว่าฉันจำเป็นจะต้องยอมรับมัน

Dick : และนั่นแหละคือทั้งหมดที่ทุกคนคาดหวังไว้ สำหรับพ่อที่ต้องฝังศพลูกชายตัวเอง, บรู๊ซ

หลังจากนั้น

ในขณะที่ Alfred กำลังจะจัดการกับเครื่องที่ Bruce ใช้ เขาก็คิดอะไรสักอย่าง และลงมือทำมัน เขาสวมแว่นตาลงไป

Alfred : รีเซ็ต สถานการณ์ใหม่

“ตรวจพบ อัลเฟรด เพนนีเวิร์ธ อินเตอร์เน็ต 3.0 โปรแกรมช่วยเหลือครั้งที่ 449 พร้อมแล้ว”

Alfred : ได้โปรดเริ่มเลย

และ Alfred ก็ย้อนไปยังช่วงเวลาที่เขาอยู่กับ Damian

Alfred : นี่มันคืออะไรงั้นหรือครับ คุณหนู เดเมี่ยน?

Damian : นี่แหละคือสิ่งที่มันเกิดขึ้น เพนนีเวิร์ธ ท่านพ่อเผชิญหน้ากับท่านแม่ของข้า ในสงครามครั้งใหญ่

Damian : ข้าจะไม่ควรจะทำได้แค่มองดูมันเกิดขึ้น ข้าคือคนเดียวที่จะหยุดมันได้

Damian : และเรื่องทั้งหมดนี้แหละ คือสิ่งที่แสดงให้เห็นว่า ทำไม แบทแมน ถึงต้องการ โรบิ้น!

Damian : ข้าอยากให้ท่านพ่อรู้ว่าท่านคิดผิด

Alfred : คุณหนู บรู๊ซ เขาเคยคิดผิดมาหลายครั้งแล้ว ก่อนหน้านี้ และกระผมจะบอกกับเขาเองว่าคุณใช้กำลังเอามันไป

Damian : ข้าขอบอกเลยว่า ข้าชอบเจ้ามาตั้งแต่ต้นแล้ว เพนนีเวิร์ธ

Alfred : แต่กระผมไม่คิดว่านั่นมันจะเกี่ยวยังไงเลยนะครับ

Damians : ข้าก็ว่ามันไม่เกี่ยวเหมือนกัน

Alfred : แบทแมน ได้ยินหรือเปล่าครับ?

Alfred : ไนท์วิง? เรดโรบิ้นล่ะ? มีใครได้ยินบ้างมั้ยครับ?

Damian : ดูแลสัตว์เลี้ยงของข้าในตอนที่ข้าออกไปด้วยล่ะ เพนนีเวิร์ธ

Damian : และเจ้าก็บอกท่านพ่อไปก็ได้ว่าเจ้าไม่สามารถที่จะหยุดยั้งข้าได้

Damian : บอกเขาไปว่าปลอมเสียงเขาและหลอกประตูของถ้ำค้างคาว

Alfred : แต่กระผมเกรงว่า เขาจะไม่เชื่อเรื่องนั้นนะครับ

Alfred : เพราะคุณจะต้องเลียนเสียงเขาให้เหมือนทั้ง การลงเสียงที่ทุ้มต่ำ และ จังหวะในการพูดด้วย

Damian : อะ แฮ่ม “เวย์น บรู๊ซ” “ยืนยันการเข้าถึงระบบลำดับสูงสุด”

Damian : แล้วสำหรับพวกระบบรักษาความปลอดภัยอื่นๆข้าก็แฮ็คมันไปเรียบร้อยแล้ว

Damian : ดังนั้นมันไม่มีอะไรอีกแล้วที่จะหยุดยั้งข้าได้

Alfred : ท่านรู้อะไรมั้ย ว่าคุณพ่อของคุณจะต้องภูมิใจกับคุณมาก คุณหนูเดเมี่ยน

Damian : แน่นอน ทำไมจะ...

และ Damian ก็พบว่าเขารู้สึกแปลกๆ

Damian : ...อะไร...

Alfred : ยานอนหลับ ที่จะทำให้คุณหลบไปราว 10 ชั่วโมง เพื่อสู้ต่อไปในวันข้างหน้า

Damian : ...หลอกข้าครั้งแรก เจ้ามันหน้าไม่อาย...แต่หลอกข้าครั้งที่สอง...ข้ามัน...

Alfred : โง่เอง

และ Alfred ก็เลือกที่จะเปลี่ยนแปลงอดีต ให้ Damian ไม่ได้ออกไปพบกับชะตากรรมของเขา

และเขาได้อุ้ม Damian ไปพร้อมๆกับการเดินตามของเหล่าสัตว์ของเขา และวางเขาไว้บนเก้าอี้หน้าจอสังเกตการณ์ด้วยความห่วงใย

Alfred : กระผมเองก็อยากให้คุณได้รู้... ว่าผมเองภูมิใจในตัวคุณแค่ไหน คุณหนูเดเมี่ยน

Alfred : กระผมไม่มีทางยกโทษให้ตัวเองได้จริงๆ ที่เป็นคนปล่อยคุณออกไปจากถ้ำในคืนนั้น

และ Bruce ที่ลงมาดู ก็พบเข้ากับภาพที่ทำให้เขาต้องหดหู่ใจ ภาพที่ว่ามันไม่ใช่แค่เขาคนเดียวที่เศร้ากับเหตุการณ์จากไปของ Damian

“อินเตอร์เน็ต 3.0 โปรแกรมช่วยเหลือครั้งที่ 449 ประสบความสำเร็จ อัลเฟรด เพนนีเวิร์ธ”

Alfred : โอ คุณหนูบรู๊ซ

Alfred : ...กระผม ขอโทษจริงๆ

Alfred ที่เห็น Bruce ก็เสียใจต่อภาพที่เขาเห็น ทั้งที่ๆเขาเป็นคนเตือน Bruce อยู่ตลอดว่าให้เลือกที่จะก้าวต่อไป แต่ตัวเองกลับมาทำแบบนี้ แต่ Bruce ย่อมเข้าใจจิตใจของ Alfred เพราะพวกเขาทั้งสาม คือ ครอบครัวเดียวกัน

Bruce : ผมต่างหาก ที่ควรจะเป็นคนที่ต้องขอโทษมากที่สุด ที่ผมไม่เห็นเลยว่าคุณต้องคอยเก็บความเจ็บปวดแบบนี้ไว้มากแค่ไหน อัลเฟรด

Bruce : และเป็นผมเองที่เห็นแก่ตัว จนไม่สังเกตเลยว่า เป็นเราทั้งคู่ที่สูญเสียลูกชายไป

Alfred : กระผมจะขอปิดเจ้าเครื่องนี้เลยได้มั้ยครับ คุณหนูบรู๊ซ?

Bruce : ได้สิน อัลเฟรด ถึงเวลาที่เราจะ...

และแล้วในที่สุด พวกเขาก็เลือกที่จะเก็บเรื่องการจากไปของ Damian ไว้ในใจ และก้าวเดินต่อไป

เล่มหน้า

พบกับ เรื่องราวของ Two-Face!

และเดือนหน้า Villains Month Begin!!

คุยกันท้ายเล่ม

เล่มนี้อาจจะเป็นเล่มสุดท้ายของผมสำหรับ Batman & Robin (Nightwing) นะครับ เพราะที่ comics66 ก็มีน้อง Kiw ทำอยู่ แต่เล่มนี้พอดีเข้าเรื่องของ Dick พอดีเลยขอทำส่งท้ายซะหน่อย และเรื่องราวก็เป็นช่วงส่งท้ายการตายของ Damians ด้วยพอดีเลย

ซึ่งเล่มนี้สำหรับคนที่ชอบ Damian ก็คงจะรู้สึกดีที่ได้เห็นเขา แต่คงจะรู้สึกไม่ดีเท่าไรที่ต้องมาเห็นฉากการตายของเขาอีกรอบ และยังฉากเศร้าๆของ Alfred อีก

แล้ววันอาทิตย์มาพบกับ Superior Spider-Man #16 อวสาน Hobgoblin ครับ