Tuesday, December 19, 2017

Batman Annual #2 (2017)

Batman Annual #2 (2017)

Story : Tom King | Art : Lee Weeks & Michael lark


พบกับเรื่องราวความรักของ Batman และ Catwoman


ในช่วงเวลาแรกเริ่ม

Catwoman ได้ห้อยตัวลงมาในถ้ำค้างคาวจุดที่รถค้างคาวอยู่ และปล่อยตัวลงมาบนเบาะที่นั่งพร้อมเตรียมออกรถ

DC Comics ขอนำเสนอ


และเธอก็ขับมันออกไป

Catwoman : เมี้ยว

Batman Annual 2 - Some of these days

บรรยายไทยโดย : B Genesis


ในขณะเดียวกัน Batman กำลังสอบสวนคนร้ายที่เขาจับได้อยู่ในเมืองก็อธแธม

Alfred : คุณหนูบรู๊ซ

Batman : ผมกำลังยุ่ง

Alfred : แน่นอนครับ กระผมเองก็คิดว่าคุณกำลังทำธุระของคุณอยู่

Alfred : แต่กระผมก็คิดว่าคุณน่าจะต้องรู้เรื่องนี้

Alfred : ดูเหมือนว่าพวกเรากำลังมีปัญหา

Alfred : กับเรื่องรถแล้วล่ะครับ


Catwoman ได้ขับรถออกมาและเข้าชนกับร้านอาหารก่อนที่เธอจะหนีไป และ Batman ก็ตามมาเจอเข้า

Shop.Owner : นั่น.... มันรถถถถถถ... รถค้างคาว*

Alfred : ตัวรถเป็นยังไงบ้างครับ?

Batman : รถค้างคาวไม่เป็นอะไร

Alfred : รถ.... ค้างคาว หรือครับ? เราเรียกมันว่าแบบนั้นหรือครับ?

และภายในรถ Batman ได้พบของอีกอย่างที่สาวทิ้งไว้

Batman : หนู... เธอทิ้งหนูไว้

*จากบทสนทนาเป็นการบ่งบอกว่านี่คือครั้งแรกที่รถถูกเรียกว่า Batmobile ซึ่ง Batman ก็เลยตามเลยเรียกตามไป


หลังจากนั้น

Alfred : คุณหนูครับ กระผมคิดว่าเราตกลงกันแล้ว ว่าวันนี้คุณจะต้องพักผ่อน

Bruce : เมื่อคืนนี้ ตอนที่ผมนำตัวเขาไปส่งให้ กอร์ดอน นิกม่าได้บอกกับผมว่า “ทายสิ อะไรเอ่ยที่ถูกเล่นไปแล้ว?”

Bruce : ผมคิดว่ามันต้องเป็นรหัสอะไรสักอย่าง ถ้าลองเปลี่ยนตัวอักษรพวกนี้ให้กลายเป็นตัวเลขดู...

Alfred : คุณหนู คุณได้รับบาดเจ็บ ทั้งแผลที่ช่องท้อง, ช้ำใน, ซี่โครงหัก ริดเดิ้ลไปนอนอยู่ในคุกแล้ว ส่วนคุณควรจะไปนอนที่เตียง

Bruce : จากใบหน้าของหมอนั่นตอนที่เขาพูดมันออกมา ตอนที่เขาโดนพาตัวไป มันเต็มไปด้วยความพอใจ คุณน่าจะนึกหน้าแบบนั้นออกนะ อัลเฟรด?

Alfred : แน่นอนครับ คุณหนูบรู๊ซ กระผมคิดว่าเคยเห็นมาก่อน สักครั้งนึง... เมื่อนานมาแล้ว

Bruce : “อะไรที่ถูกเล่นไปแล้ว”

Bruce : เดี๋ยวก่อน ฟรานซิส วัตต์ ผู้เล่นอันดับที่สองของทีมก็อธแธมไนท์*

ในขณะที่ Bruce คิดได้และกำลังจะเอื้อมมือไปหยิบสมุดโน๊ตของเขา เขาก็พบว่าบางอย่างผิดปกติ

*Gotham Knight เป็นชื่อทีมเบสบอลในเมือง Gotham


Bruce : ปากกา มันหายไป

Alfred : จริงหรือครับ? ผมควรจะแจ้งเตือนซุปเปอร์แมนหรือเปล่า? หรือพวกเราควรจะลองดูใต้โซฟากันดี?

Bruce : เธออยู่ที่นี่

Alfred : ท่านครับ?

“เมี้ยวววว”

Bruce : ที่ห้องนั่งเล่น


Bruce รีบวิ่งตามเจ้าของเสียงไปทั่วคฤหาสถ์ในทันที

Bruce : หยุด

Catwoman : ไม่

Bruce : ฉันจะจับเธอให้ได้!

Catwoman : นายทำไม่ได้หรอก

Bruce : เรื่องนั้นมันแน่นอนอยู่แล้ว

Catwoman : ที่นายคิดว่าจะจับฉันได้น่ะเหรอ? ฉันก็คิดว่างั้นแหละ

Bruce : ฉันจับเธอได้แน่!

Catwoman : ฉันไม่คิดแบบนั้นนะ


Catwoman : ที่ฉันอยากจะบอกนายก็คือ ฉันอยากจะทำตัวให้ดีขึ้นหน่อย หลังจากที่ไปก่อเรื่องกับรถของนายเข้า

Catwoman : ฉันก็เลยเรียกตำรวจมาที่นี่ด้วยตัวเอง ตั้งแต่ก่อนที่ฉันจะลอบเข้ามา เห็นมั้ยล่ะว่าฉันใจกว้างแค่ไหน

Catwoman : และฉันก็คิดว่าป่านนี้พวกเขาคงจะมาถึงแล้วล่ะมั้ง

Catwoman : นายไม่คิดเหรอว่าพวกนั้นคงจะตื่นเต้นไม่น้อยที่เห็นฉันกระโดดออกไปจากหน้าต่างหน้าคฤหาสถ์นี้?

Catwoman : โอ้ แล้วคิดว่าพวกนั้นจะไม่แปลกใจเหรอที่เห็นนายวิ่งตามมาแบบนี้ บรู๊ซ เวนย์

เมื่อ Catwoman พูดขึ้นมา Bruce เลยเพิ่งรู้ตัวว่าเขาวิ่งไล่กวดเธอมาทั้งๆที่ไม่ได้ใส่ชุด Batman อยู่ และถ้าตามเธอต่อไปมันจะขัดกับภาพลักษณ์ที่เขาสร้างไว้


Bruce จึงจำต้องหยุดที่หน้าต่างคฤหาสถ์และปล่อยให้เธอโดดออกไปหาตำรวจคนเดียว

Catwoman : ลาก่อน พ่อค้างคาว ขอบคุณสำหรับปากกา


Bruce มองดู Catwoman ที่หนีการจับกุมของตำรวจโดยที่เขาไม่สามารถทำอะไรได้ ก่อนที่จะปิดหน้าต่างลงเพราะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น แต่เมื่อเขาหันกลับไปก็พบว่าเธอทิ้งหนูไว้อีกตัว


หลังจากนั้น

เสียงสัญญาณรักษาความปลอดภัยของคฤหาสถ์ได้ดังขึ้นอีกครั้ง

Batman : นั่นเสียงสัญญาณตัวใหม่ที่ผมติดตั้งไว้ มันใช้การไม่ได้ไป 4 ตัว แต่ตัวสุดท้ายที่ทำระบบสำรองไว้ใช้การได้... เธอกลับมาแล้ว

Alfred : กระผมจะซ่อนปากกาไว้อย่างดีเลยครับ

Batman : เธออยู่ที่ห้องนอน ผมปิดประตูทางเข้าหมดแล้ว เธอไม่มีทางหนีไปได้ มันจบแล้ว

Alfred : อย่าลืมบอกเธอด้วยนะครับ ว่าถ้าเธอจะทิ้งหนูไว้อีกล่ะก็... ช่วยวางค่าใช้จ่ายสำหรับซื้ออาหารมาเลี้ยงพวกมันไว้ด้วย


Catwoman : พวกตู้เซฟที่นายซ่อนไว้แบบหละหลวมพวกนั้น อันที่อยู่หลังภาพวาดโกยา**

Catwoman : มันเต็มไปด้วยเพชรพลอยกับเงินอีกนิดหน่อย

Batman : เธอติดกับแล้ว

Catwoman : แต่ตู้เซฟที่นายซ่อนไว้อย่างดีที่สุด มันอยู่หลังเครื่องตรวจจับตัวที่ 5

Batman : มันคงจะดีกว่าถ้าเธอยอมแพ้แต่โดยดี

Catwoman สามารถปลดล็อกเซฟตรงหน้าได้ และเอื้อมมือเข้าไปหยิบสิ่งของภายในนั้น

Catwoman : ในตู้เซฟนี่ มันมี...

**คิดว่าน่าจะหมายถึงตู้เซฟด้านหลังภาพวาดติดผนังของ Francisco Goya หรือไม่แน่ก็อาจจะเป็นภาพของโกยาเอง อันนี้ไม่แน่ใจ


Catwoman : แค่ไข่มุกเม็ดเดียว เม็ดเดียวที่ดูเสียหาย...

Catwoman : ทำไมถึงต้องซ่อนมันไว้มิดชิดขนาดนี้?

Batman : นั่นเพราะ... มันเป็นของแม่ของผม


Batman : เธอตายไปแล้ว

Catwoman : ฉันรู้

Batman : ทุกๆคนรู้

Catwoman : ใช่ ทุกๆคนต่างรู้เรื่องนั้น

Catwoman : แต่ฉันรู้มากกว่านั้น

Batman : คุณไม่ควรจะมาอยู่ที่นี่

Catwoman : ครอบครัวของฉัน... แม่... เธอทิ้งฉันไป ปล่อยให้ฉันเติบโตอยู่ที่ก็อธแธมด้วยตัวคนเดียว เหมือนแมวจรจัด

Catwoman : ฉันเป็นคนตัวคนเดียว เหมือนกับคุณ

Catwoman : หลังจากที่พวกเขาเสียไป นายเคยมีช่วงเวลาแบบนั้นหรือเปล่า?

Catwoman : ช่วงเวลาที่นายไม่รู้จะทำอะไรต่อไป ช่วงเวลาที่นายเกือบจะชอบชีวิตแบบนี้ ชอบที่ได้เป็นตัวของตัวเอง

Catwoman : แล้วนายก็คิดว่า บางทีมันอาจจะดีกว่าก็ได้ บางทีชีวิตแบบนี้อาจจะโอเคแล้ว

Catwoman : แต่แล้วนายกลับเกลียดตัวเอง และพาลเกลียดทุกๆอย่าง

Catwoman : เพราะว่าพวกมันล้วนเป็นไปด้วยดี


Catwoman : ทำไมนายถึงชอบแต่งเป็นค้างคาวล่ะ?

Batman : แล้วทำไมคุณถึงแต่งเป็นแมว?

Catwoman : เพราะฉันชอบแมวน่ะสิ ทุกๆคนต่างก็ชอบแมว เพราะพวกมัน... นุ่มนิ่ม แล้วมีใครรักค้างคาวบ้างล่ะ?

Batman : ไม่มี

Batman : แต่คุณเลือกจะเป็นสิ่งที่ทุกคนรักไม่ได้

Catwoman : นายอยากให้ผู้คนหวาดกลัวใช่มั้ย?

Batman : มันช่วยได้เยอะ

Catwoman : แต่ฉันไม่กลัวนาย

Batman : ไม่ คุณไม่กลัว

Catwoman : แล้วนายรู้หรือเปล่า ว่าทำไมฉันถึงไม่กลัวนาย

Batman : ผมรู้

Catwoman : แล้วมันทำให้นายกลัวหรือเปล่า?

Batman : ใช่

Catwoman : แสดงว่านายกลัวแมวงั้นเหรอ?

Batman : ผมกลัวไม่ได้เหรอ?

Catwoman : ไม่ได้สิ เพราะทุกๆคนล้วนชอบแมว

Batman : ใช่ เพราะพวกมันล้วน...นุ่ม


Catwoman : ทำไมพวกเราถึงต้องสู้กัน? แล้วทำไมพวกเราถึง... ไม่เลิกสู้กัน

Batman : เพราะคุณคือขโมยของคนอื่น คุณเป็นอาชญากร

Catwoman : แล้วการเป็นศาลเตี้ยที่ใส่หน้ากากในยามค่ำคืน? นั่นถูกกฎหมายเหรอ?

Batman : ผมแค่พยายามที่จะช่วย

Catwoman : จริงเหรอ? ถ้างั้น ฉันเองก็ด้วย

Batman : ได้โปรด... ไม่... คุณไม่ควรจะ... แตะ เข็มขัด...ของผม


Batman นั้นเพิ่งจะรู้ตัวว่า Catwoman วนเวียนอยู่รอบตัวเขาเพื่อหาโอกาสหยิบระเบิดควันออกมาจากเข็มขัดและใช้มันสร้างทางหนีให้ตัวเอง

Batman : ไม่ ไม่!

Batman : อัลเฟรด เธอใช้ระเบิดควันของผม!

Batman : ผมมอง... ตรวจดูที่คอมพิวเตอร์! ประตู! ระบบล็อค! พวกมันยังทำงานอยู่หรือเปล่า?

Alfred : ไม่ ครับท่าน

Batman : ตามได้มั้ยว่าเธอไปทางไหน?

Alfred : อันนั้นก็ไม่ได้เหมือนกันครับ

Batman : บ้าจริง

และ Catwoman ก็ทิ้งหนูไว้อีกตัว...


หลังจากนั้น

Alfred กำลังป้อนอาหารให้กับเจ้าหนู 3 ตัวที่ถูกทิ้งไว้ และเขาก็ได้ยินเสียงบางอย่างดังขึ้นมาจากข้างบน ก่อนที่เขาจะเดินออกจากห้องพร้อมฮัมเพลงไปด้วย

***Some of These Days เพลงที่เปิดในหน้านี้ คือเพลงดังที่มาจากปี 1910 ร้องโดย โซฟี ทัคเกอร์ (Sophie Tucker) เป็นธีมหลักที่ใช้ในเรื่องราวนี้ด้วย


แน่นอนว่าต้นตอของเสียงนั้นไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็น Catwoman นั่นเอง

Batman : อีกแล้วเหรอ?

Catwoman : ฉันจะทำมันซ้ำแล้วซ้ำแล้ว


Batman : ทำไมกัน?

ทั้งคู่ได้ยืนประจันหน้ากันอีกครั้งบนคฤหาสถ์เวนย์


Catwoman : นายเองก็น่าจะขอบใจกับเรื่องทั้งหมดนี่นะ นายเคยลองจับหนูด้วยมือเปล่าหรือเปล่า? รู้มั้ยว่ามันจบยากนะ

Batman : ทำไมคุณถึงทำแบบนี้?

Catwoman : อืมมมม มันก็แน่อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ?

Catwoman : เพราะว่านายอ่อนแอ นายถึงต้องเข้มแข็งขึ้น

Catwoman : ฉันเลยทำให้นายเข้มแข็งขึ้น สอนนายถึงจุดอ่อนที่คุณมี

Catwoman : ไม่เช่นนั้น นายก็จะตาย


Catwoman : ฉันมองเห็นมัน ทุกครั้งที่ฉันมองนาย

Catwoman : และฉันเฝ้ามองนายมากกว่าที่นายรู้ตัวเสียอีก

Catwoman : นายฝึกมาเป็นอย่างดี ฝึกสำเร็จทุกอย่างเท่าที่จะสามารถฝึกฝนมันได้

Catwoman : แต่ภายใต้หน้ากากและผ้าคลุมนั่น นายก็ยังเป็นแค่เจ้าหนูผู้ร่ำรวยที่อาศัยอยู่ในคฤหาสถ์บนเขา ผู้เจ็บปวดจากการอยู่ตัวคนเดียว...

Catwoman : ยังเป็นแค่เจ้าหนูตัวน้อย ที่มองไม่เห็นว่าแมวกำลังจะมา


การไล่จับของทั้งคู่ได้เริ่มขึ้นอีกครั้ง

Batman : คุณไม่รู้จักผม

Catwoman : นายเองก็ไม่รู้จักฉันเหมือนกัน

Batman : ผมรู้มากพอ

Catwoman : ค้างคาวที่รัก บางครั้งคำว่ารู้พอแล้ว... คือการบอกว่ารู้พอที่จะอยากรู้ให้มากขึ้นไปอีกนะ


Batman : คุณจะใส่ใจทำไม? ว่าผมจะอยู่หรือตาย

Catwoman : แล้วนายล่ะ สนใจมั้ย? ว่าฉันจะอยู่หรือตาย

Batman : มันแตกต่างกัน พวกเราต่างกัน

Catwoman : ไม่ใช่หรอก พ่อค้างคาว มันก็แค่เปลือกนอกเท่านั้น แต่ภายใน พวกเราล้วนเหมือนกัน


Batman : ไม่ ผม...

เมื่อไล่ตามมาทัน Batman ก็พบว่า Catwoman ได้หายไปแล้ว

Batman : แคท? แคท?!

เมื่อเขารู้ตัวอีกทีก็พบว่ามีหนูตัวนึงอยู่ข้างๆเขา

*ท่อนชื่อ Cat ขอทับศัพย์ละกัน ในส่วนของ Bat ผมยังพอแปลเป็นพ่อค้างคาวจากกิริยาขี้เล่นของ Selina ได้ แต่จะให้ Bruce ตะโกน “นางแมวป่า”, “นางแมวป่า!” หรือ “แม่แมวสาว” นี่ดูแปร่งๆ


หลังจากนั้น

Catwoman ได้กลับมาที่ห้องของตัวเอง แต่ครั้งนี้เป็นบุรุษค้างคาวที่มารอเธออยู่ก่อนแล้ว

Batman : สารภาพมาได้แล้ว

Catwoman : นายทำได้ยังไง?

Batman : ของที่ระลึกจากคุณ สารตะกั่วจากอึของพวกมัน* มันเป็นของสีที่ใช้ในห้องเช้าแห่งนี้

Catwoman : อึหนู

Batman : ใช่ อึหนู

*จุดนี้คุณ Mukkaphol Wattanacharoen แจ้งปรับแก้ให้นะครับ


Selina : ฉันคิดว่ามันคงจะไม่จำเป็นต้องใช้หนูถึง 4 ตัวหรอกที่จะทำให้รู้ว่าเป็นที่นี่ จริงมั้ย?

Selina : นายรู้ตัวตั้งแต่แรกแล้ว แต่นายก็ยังปล่อยให้ฉันทำแบบนั้นต่อไปเรื่อยๆ ทำไมล่ะ?

Bruce : เพราะบางครั้ง ผมก็ชอบที่จะอยู่ตัวคนเดียว แล้วจู่ๆผมก็เกลียดสิ่งรอบข้างเพราะผมชอบพวกมัน

Bruce : คุณเห็นผม ผมเองก็เห็นคุณ

Selina : เยี่ยมไปเลย นายเข้าใจแล้ว ว่านายกับฉัน พวกเราสองคนคือเด็กกำพร้าที่หลงทาง คนที่มองเห็นจุดอ่อนของอีกคน

Selina : แล้วทีนี้ นายต้องการอะไรล่ะ? ช่วยฉันเหรอ?

Bruce : เปล่า


Bruce ขยับตัวเข้ามาใกล้เธอมากขึ้น

Bruce : ผมไม่ต้องการจะมาช่วยคุณ


และเขาก็จุมพิศเธอ


Bruce : สวัสดี

Selina : สวัสดี

Selina : จำได้มั้ย ครั้งแรกที่พวกเราเจอกัน? นายคิดมั้ยว่ามันจะกลายเป็นแบบนี้?

Bruce : ผมจำได้ว่าคุณอยู่บนเรือ ตอนที่คุณถอดหน้ากากออก คุณอยู่ตรงนั้น และดูสวยมาก

Selina : อะไรนะ? บนเรือเหรอ?

Selina : ไม่ใช่แล้วล่ะมั้ง ค้างคาวที่รัก พวกเราเจอกันบนถนน

Bruce : ไม่ ไม่ คุณจำผิดแล้ว พวกเราเจอกันที่...


วันเวลาล่วงเลยไป จนถึงวัยชรา

Bruce : เรือ

Selina : ไม่ คุณจำผิดตลอดเลย

Bruce : ตอนที่ผมอายุได้ 16 ปี ผมรับการฝึกจาก เจ้าแห่งความทรงจำของหุบเขา

Bruce : ผมใช้เวลาหลายปีนั่งอยู่กับชายคนนี้เพื่อเรียนรู้วิธีการที่จะเขียนสิ่งที่สัมผัสได้ลงไปในจิตใจของผม

Bruce : ผมคือศิษย์คนแรกของเขา คนที่สามารถสำเร็จวิชานี้จากเขาได้ นั่นคือสิ่งที่เขาบอกผม

Selina : นั่นเป็นเรื่องราวที่ยอดมาก ค้างคาวยอดรัก แต่ยังไงก็ตามพวกเราเจอกันบนถนน

Bruce : ไม่แคท จำไว้นะ พวกเรา...

ก่อนที่จะเถียงกันต่อ หมอก็เข้ามาเพื่อแจ้งผลการตรวจของ Bruce

Doctor : พวกเราได้รับผลการตรวจแล้ว หมอเกรงว่า...


หลังจากที่ฟังสิ่งที่หมอพูดจบ Bruce กับ Selina ก็เดินทางกลับ Bruce นั้นเล่าเหตุการณ์ที่เขาไปฝึกฝนบนภูเขาต่อ แต่ Selina กลับร้องไห้ออกมาด้วยความเสียใจจากสิ่งที่หมอพูด Bruce จึงได้เข้าไปสวมกอดเธอไว้ และจากนั้นทั้งคู่ก็จูงแขนกันเดินต่อไป


Helena : หนูลองคุยกับซาทานน่าดูแล้ว แล้วเธอก็จากไป... ไม่ว่ามันคือที่ไหน... มันห่างไกลจากที่นี่มาก

Helena : เธอบอกว่า ทุกๆคนล้วนมีช่วงเวลาของพวกเขา และพ่อก็ได้ใช้มันไปแล้ว

Helena Wayne ลูกสาวของ Bruce กับ Selina ได้สวมชุด Batwoman มาคุยกับแม่ของเธอ ในระหว่างที่คุยกันอยู่นี้สัญญาณไฟค้างคาวก็ปรากฎขึ้นมา

Helena : หนูขอโทษ แต่หนูต้อง...

Selina : เฮเลน่า... แม่เคย... แม่เป็นภรรยาของพ่อของลูก

Selina : แม่เข้าใจดี ไปเถอะ

Helena : ค่ะ แม่

เมื่อ Helena จากไป Selina จึงได้ใช้เวลาอย่างเงียบสงบคนเดียว


และคืนนั้นในห้องนอนของพวกเขา

Bruce : มันมีโลกใบอื่น โลกที่ผมยังไม่แก่, หรือแต่งงาน หรือป่วยไข้ อะไรพวกนั้น

Bruce : และผมยังคงเป็นแบทแมน

Selina : อย่าลืมปิดไฟล่ะ

Bruce : หลังจากที่... ผมอยากให้คุณเข้าใจ หลังจากสิ่งที่จะเกิดขึ้น ผมอยากให้คุณไปหา แบร์รี่

Bruce : ให้เขาพาคุณไปพบกับผมคนอื่น ในโลกใบอื่น

Bruce : แล้วเขาคนนั้นจะดูแลคุณ

Bruce : นั่นคือสิ่งที่คุณควรจะทำ สิ่งที่ผมอยากให้คุณทำ เพื่อที่คุณจะได้มีความสุขและปลอดภัย

Selina : พ่อค้างคาว?

Bruce : มีอะไรเหรอ แคท

Selina : คุณลืมปิดไฟนะ

Bruce : ไม่มีปัญหา ผมจะปิดในอีกสักแป๊บนึง ขอเวลาให้ผมสักแป๊บนึง

Selina : โอเค


หลังจากนั้น ในถ้ำค้างคาว Bruce ได้ลงมาออกกำลังแต่เหมือนว่าสังขารของเขาจะชราไปมาก และเขาก็ไอออกมาอย่างหนัก

Selina : พ่อค้างคาว?

Bruce : ผมทำไม่ได้... ผมทำไม่ได้จริงๆ...

Selina ที่เห็นแบบนั้นจึงเข้าไปสวมกอดเขาจากข้างหลัง

Selina : อะไร? นี่คุณมาช่วยผมเหรอ?

Selina : เปล่า ฉันไม่ได้มาเพื่อช่วยคุณ

*เพลงในภาพคือ Some of these days เพลงเดิม


และทั้งคู่ก็จูบกันอีกครั้งเมื่อในสมัยก่อนของพวกเขา (บทสนทนาเองก็ด้วย แต่เปลี่ยนคนพูด)


ในคืนสุดท้าย Bruce Wayne ได้จากไปอย่างสงบในห้องนอนของเขาเอง ท่ามกลางครอบครัวค้างคาวของเขา โดยคนที่มานั้น (คนแปลเดาจากภาพ) Damian, Helena, Barbara, Dick, Carrie (สมาชิกเพจเดาไว้ ซึ่งผมก็คิดว่าดูใช่เหมือนกัน), Duke, Jason, Stephanie และ Tim ที่โต๊ะเองก็มีตั้งภาพของเขา Bruce กับ Gordon และภาพของ Alfred ไว้ด้วย

Selina : ราตรีสวัสด์นะ แบท

Selina : ฉันรักคุณ


หลังจากนั้น Selina ได้ลงมายังถ้ำค้างคาว หารถคันแรกที่เธอขโมยออกไปขับและนั่งบนเบาะที่นั่งของมัน เพื่อคิดถึงเรื่องราวเก่าๆ แต่เธอก็พบว่ามันมีแมวตัวหนึ่งอยู่ตรงนั้นพร้อมช้อความที่เขียนไว้บนปลอกคอ

Selina : เธอมาจากไหนกันจ๊ะ เจ้าแมวเหมียว นี่มันอะไร...

“ฉันเองก็รักเธอเหมือน แคท จากจูบแรกจนถึงจูบสุดท้าย”

มันคือของขวัญชิ้นสุดท้ายของ Bruce ที่ทิ้งไว้ให้เธอ และเธอก็สวมกอดมันเอาไว้อย่างแนบแน่น


-จบ-

คุยกันท้ายเล่ม

เล่มนี้เป็นเล่มที่ผมรีวิวลงหน้าเพจไปแล้ว และไม่ได้ทำสปอยลงเพราะมันตัดช่วงสปอยบรรยายสิ่งที่เกิดขึ้นลำบาก ถ้าให้ดีควรจะลงทั้งหมดและอ่านต่อเนื่องถึงจะได้ซึมซับทุกอย่างที่นักเขียนต้องการให้เราเห็นและสัมผัส ซึ่งตอนแรกผมก็ไม่รู้ว่าจะได้แปลมั้ย จนบนไปว่าถ้ากด SSR ที่อยากได้ออกเดี๋ยวแปลจัดเต็มให้ เนื่องจากมันออกจริงเลยจัดแปลแก้บนให้แบบจัดเต็ม

สำหรับผม Batman Annual #2 คือเรื่องราวความรักที่สวยงามของ Batman กับ Catwoman ที่มันสื่อในรูปแบบของพวกเขา เราจะเห็น Catwoman ที่พยายามตามจีบ Batman จนเขาใจอ่อนได้ในที่สุด ซึ่งในตอนท้ายเราจะพบว่าที่จริง Batman รู้ตั้งนานแล้วว่าเธอคือใคร แต่เขาอยากรู้ว่าทำไมเธอถึงต้องทำแบบนั้น จนสุดท้ายทุกอย่างก็ลงเอยด้วยดี และความรักของทั้งคู่ก็แน่นแฟ้นจนถึงวัยแก่เฒ่า (แต่ดูเหมือนจะแยกทางกัน ด้วยเหตุผลใดไม่ทราบ)

เนื้อหาในช่วงวัยชรานั้นเป็นการสื่อความรักของทั้งคู่ที่ดีที่สุด ว่าพวกเขายังห่วงใยกัน Bruce เองยังบอกให้ Barry พา Selina ไปหาตัวเขาคนอื่นเพื่อให้ดูแลเธอแทนที่เขา แต่แน่นอนว่าสำหรับ Selina นั้น Bruce ที่เธอรักมีเพียงคนนี้คนเดียว (ว่าแต่จะพึ่ง Flash จริงดิ) และผมก็คิดว่า Bruce นั้นอาจจะไม่ได้แสดงความรู้สึกออกมามากนัก (เนื่องจากเป็นสายซึน) จนตอนท้ายที่เขาได้ส่งความรู้สึกให้เธอรู้ผ่านข้อความว่าเขารักเธอมาตลอดจริงๆ และฉากการตายของ Bruce นั้นผมจะขอให้คิดว่าเป็นบทสรุปของคนเขียน (ยึดตามที่ Geoff Johns เคยเขียนบทสรุปของ Green Lantern ในเล่ม #20) มันคือบทสรุปที่สวยงามที่สุดเท่าที่จะเป็นได้ เพราะทุกครั้งที่เราอ่านคอมมิคเรื่องอื่นหรือ Batman เราจะพบว่า จักรวาลจะพบวิกฤต, โลกแตก, จักรวาลพินาศ, ชีวิตบัดซบ, ตายในฐานะ Batman อยู่แทบทุกครั้ง แต่นี่คือการตายอย่างสงบที่แท้จริงของ Bruce Wayne ที่เขาได้ตายโดยที่เป็นตัวเอง และมีคนอื่นๆที่เขารักอยู่รายล้อมครบทุกคน

Batman Annual #2 นั้นอาจจะเรียกได้ว่าเป็นหนึ่งในคอมมิค Batman เนื้อหาดี, โรแมนติก ที่ค่อนข้างหาได้ยากเหมือนกันในปัจจุบัน ถ้าใครที่ชอบเนื้อหาที่มีบทสรุปในตัวเอง และฟีลกู๊ดนั้นผมก็แนะนำให้ลองหามาสะสมไว้ดูครับ

ปัจจุบันเนื้อหา Batman อยู่ในช่วงที่ Batman ขอ Selina แต่งงานซึ่งตัวสาวนั้นก็ยอมรับแล้ว ปัจจุบันกำลังเดินสายตะล่อมเพื่อนๆให้ยอมรับในตัวสาวอยู่ ปกตินั้นผมจะไม่ได้อ่าน Batman เท่าไร แต่หนนี้ตามติดยาวๆเลย เพราะอ่านแล้วมันสนุกจริงๆ มันเป็นเนื้อหาแบบที่เราไม่ค่อยจะได้เห็นเสียด้วย สำหรับ Batman #37 นั้นก็คิดว่าน่าจะทำสปอยให้อ่านกันต่อนะครับ

*ประเด็นที่ผมคิดว่าแยกทางกันนี่แค่จากรูปประโยคนะครับ พอดีไม่ได้เก่งอังกฤษมาก ใครชัวๆมายืนยันอีกทีก็ได้นะครับ

8 comments:

  1. แทบจะร้องไห้.... ลึกซึ้งกินใจมาก

    ReplyDelete
  2. ผมว่าตอนที่คุยกับเฮเรน่า น่าจะหมายความว่าคบกับบรูซตอนเป็น แบทแมน เลยเข้าใจว่าลูกต้องไปทำงานนะครับ ไม่ใช่เลิกกับบรูซ

    ReplyDelete
    Replies
    1. ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นนะครับ ประเด็นที่ต้องไปทำงานอันนี้ผมเข้าใจ
      แต่ไม่แน่ใจตรงมันมีคำว่า I was โผล่มา ซึ่งเป็นประโยคอดีตผมเลยไม่แน่ใจว่าจะหมายถึงยังไงดี แต่ตอนท้ายก็ตบมาว่าตัวเองเป็นภรรยาของบรู๊ซอยู่ดีครับ

      Delete
    2. Cat รู้ว่า Bruce ต้องตายอยู่แล้วเลยเผลอใช้ was ครับ เพราะถ้า bat ตาย ภรรยาก็กลายเป็น"อดีตภรรยา" ทันที
      แต่หลังจากรู้ตัวว่าลุงแบทยังไม่ตายเลยกลับมาใช้ am (รูปปัจจุบัน) แทนครับ

      Delete
    3. ขอบคุณครับ เคลียร์เลย

      Delete
  3. This comment has been removed by a blog administrator.

    ReplyDelete
    Replies
    1. ขออภัยครับ ผมกดผิดกลายเป็นลบคอมเม้นต์ไปเฉยเลย ไม่ได้มาเขียนบล็อกนาน T__T

      ขอบคุณที่แจ้งมานะครับ เดี๋ยวทางผมจะปรับแก้ใหม่

      Delete
  4. This comment has been removed by a blog administrator.

    ReplyDelete