DC Comic on Sale : 13 มีนาคม 2013

เรียงตามนี้นะครับ

Batman & Robin #18

Batman & Robin #18

การจากไปของ Damian ได้นำพาความเศร้าโศกมาให้แก่ คฤหาสเวนย์

เล่มนี้อย่างที่ผมได้แปลจากบทสัมภาษณ์แล้ว มันจะไม่มีซุ่มเสียงใดๆออกมาในเล่มนี้ บรรยากาศจะเต็มไปด้วยความเงียบ ทั้งเรื่องจะดำเนินไปด้วยภาพเพียงอย่างเดียวเท่านั้น และนั่นก็มากพอแล้วที่จะบรรยายความรู้สึกในเล่มนี้ 

นอกจากนี้ Tomasi  นักเขียนยังบอกอีกว่า เล่มนี้เป็นเล่มแรกของ Patrick Gleason ที่ได้วาดเล่มที่เงียบงันแบบนี้ ตั้งแต่ที่เขาได้วาดภาพมาตั้งแต่ปี 1993 และทางนักเขียนก็เสริมกับเรื่องที่เกิดขึ้นว่า

"ในความเป็นจริง มันแน่อยู่แล้วที่คนเราจะไม่มีคำพูดใดๆที่จะเปล่งออกมาได้ เมื่อมันเกิดเรื่องร้ายขึ้น" 

"และเมื่อใครก็ตามด่วนจากไปในทันที อย่างที่ เดเมี่ยนเป็น หัวใจของเราย่อมไม่มีเวลาเตรียมใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น มันทำให้เกิดช่องว่างขึ้นในจิตใจของ Bruce และมันจะทำให้เขาอยู่ในช่วงเวลาที่มืดมนที่สุด"

ซึ่งมันเรื่องแบบนี้เคยเกิดขึ้นมาแล้ว ในคอมมิคสมัยก่อน และ Tomasi ก็จำได้ดี และเขาก็บอกว่า

"การตายของตัวละครนั้น จะไม่ใช่เพียงแค่การตายธรรมดา แต่มันจะเกี่ยวพันธ์ทั้งเส้นทางการใช้ชีวิตของพวกเขา และผลกระทบที่เกิดขึ้นกับเหล่าตัวละครอื่นๆ"

และเล่มนี้จะเป็นเล่มสุดท้ายของ Batman & Robin ก่อนที่จะเปลี่ยนชื่อหัว ตั้งแต่เล่มหน้าเป็นต้นไปตามแขกรับเชิญในเล่ม ดังนี้

BATMAN AND RED ROBIN #19

BATMAN AND RED HOOD #20

BATMAN AND BATGIRL #21

BATMAN AND CATWOMAN #22

BATMAN AND NIGHTWING #23

ท่ามกลางเปลวไฟที่ลุกโชนในเตาผิง และเจ้าสุนัขตัวโปรดของลูกชาย Bruce นั่งมองประกายไฟในนั้นด้วยใบหน้าอันนิ่งเงียบ

บทสุดท้ายของ Batman & Robin : สิ่งที่ยังค้างคาอยู่ภายใน

Bruce ทอดสายตามองมายังเตียงนอนเล็กๆในห้องของลูกชายของเขา Damian Wayne เตียงที่จะไม่มีเจ้าของกลับมานอนอีกต่อไป ห้องที่เคยเอ่ะอ่ะไปด้วยเสียงของเจ้าหนู บัดนี้เงียบงัน มีเพียงแต่เสียงเปลวไฟจากเตาผิง และ Titus สุนัขตัวโปรด ที่จะไม่ได้พบกับเจ้านายของตนอีกต่อไปแล้ว

เขาอยู่ในห้องจนรุ่งสาง เปิดดูสมุดภาพฝีมือลูกชาย ที่สเก๊ตภาพสัตว์ต่างๆนานาชนิด โดยเฉพาะ นกโรบิน, ไททัส, ทั้งเขาและอัลเฟรด หรือแม้กระทั่งสุสานของพ่อและแม่ของเขา 

ที่ห้องหนังสือ Alfred นำพาถ่ายครอบครัวมาลงสีทับตัว Damian เพื่อลบตัวตนของเขาออกไป หากแต่ว่าเมื่อได้เห็นใบหน้าของเด็กคนนั้น เขาก็ไม่สามารถที่จะทำต่อไปได้ น้ำตาของชายแก่ได้หลั่งไหลออกมาไม่ขาดสาย ต่อการจากไปของนายน้อยของเขา และ Bruce ก็เดินผ่านมาถึงพอดี

เขาจึงตัดสินใจเข้าไปจัดการด้วยตัวเอง เขาพยายามปิดผ้าคลุมภาพใบนั้น จ้องมองใบหน้าของลูกชายที่ยิ้มแย้มบนภาพ ก่อนที่จะตัดสินใจปิดมันลงไป และนำมันออกไปจากที่ตรงนั้นในทันที

แค่เปิดเล่มมาก็เศร้าสุดใจแล้ว อ่านเต็มๆคาดว่าคงมีน้ำตาเล็ดกันมั่งล่ะงานนี้ ขนาดตอนแปลความหมายของภาพ นี่ยังทำเอาผมเศร้าสุดๆไปเลย เล่มนี้จึงคาดว่าจะขอแปลหลังจาก B & R #17 และ B & R Ann #1 นะครับ เพื่อทิ้งเวลาแห่งความสุข และความเศร้าให้ห่างกันสักพัก