Spider-Verse #1

Spider-Verse #1

วางจำหน่าย : 12 พฤศจิกายน 2014

สำนักพิมพ์ : Marvel Comics

พบกับเรื่องอันหลากหลายของเหล่าแมงมุมที่พวกคุณเคยพบและไม่เคยพบมาก่อนในอีเวนต์ Spider-Verse นี้!

รายชื่อตอนใน Spider-Verse

(ผมจะทำการแจกแจงตามตอนนะครับ)

Enter The Spider-Verse

เรื่องโดย : Dan Slott ภาพโดย : Humberto Ramos

“บางครั้งชีวิตของพวกเราก็เป็นเหมือนกับพรมที่กว้างใหญ่...”

“...ที่ไล่ตามรูปแบบเก่าๆเรื่อยมา”

“แต่บางครั้งมันก็มีจุดพลิกผันอยู่ในเรื่องเล่านั้น”

“และในจังหวะ เส้นใยจะถูกถักถอออกมาในรูปแบบที่แปลกประหลาดและน่าพิศวง”

“ที่ข้ารู้นั้นเป็นเพราะข้าเองเป็นหนึ่งในคนที่ถักทอมัน”

ในจักรวาลหนึ่ง Peter ที่มายังงานวิทยาศาสตร์ ซึ่งกำลังจะดูการทดสอบคลื่นรังสีได้พบกับลุงเบ็นที่มาหาเขา และบอกให้เขาช่วยอธิบายเรื่องวิทยาศาสตร์ในนี้ให้เขาฟัง โดยลุงเบ็นบอกว่าบางทีในระหว่างที่ Peter อธิบายเขาอาจจะโดน “แมลงวิทยาศาสตร์” กัดเข้าก็ได้นะ และที่ด้านบนแมงมุมตัวเดิมก็กำลังจะปะทะกับรังสีที่ทำการทดลอง

Weaver : ฉันคือ มาสเตอร์ วีเวอร์ (เจ้าแห่งผู้ถักทอ) ...และสิ่งนี้ก็คือใยแมงมุมแห่งชีวิตและชะตากรรม

Weaver : มันจะแผ่ขยายและพันกันเข้าสู่โลกทุกใบที่มีอยู่, เคยมีอยู่ หรือจะเป็นไปได้ในอนาคต มันจะพันกันไปมาจนกระทั่งใยที่สลับซับซ้อนนั้นได้ตัดขาดออกจากกัน

Weaver : ข้ามองเห็นสิ่งมีชีวิตนับไม่ถ้วนที่ติดอยู่ในเส้นด้ายเหล่านั้น... แต่นอกจากนั้นข้ายังสามารถสอดส่อง... เหล่าผู้ที่ได้รับพลังอันหายาก ซึ่งทำให้พวกเขาสามารถเดินบนเส้นใยที่อ่อนนุ่มเหล่านั้น…

Weaver : …และมันมาพร้อมกับความรับผิดชอบสำหรับพวกเขาที่จะถักทอเส้นทางใหม่ที่จะนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงโชคชะตาของผองเราทั้งมวล

Weaver : พวกเขาคือเหล่าแมงมุม... และนี่คือเรื่องราวของจักรวาลวาลแมงมุมของพวกเขา!

Spider-Clan : The Many

เรื่องโดย : Skottie Young | ภาพโดย : Jake Parker

Earth-2301 (Mangaverse)

Peter ได้กอดป้าเมย์ของเขาไว้ในอ้อมกอดเป็นครั้งสุดท้าย และป้าของเขาได้พูดคำพูดสุดท้ายออกมา

May : ปีเตอร์ มาเข้าร่วมกับพวกเรา ที่มีอยู่มหาศาล

May : พวกเรามีกันอยู่มากมาย ปีเตอร์

Peter ที่ฝันร้ายได้ตื่นขึ้นมาในบ้านของเขาและบีบแมงมุมพิษตายคามือของเขา และเขารู้ว่านั่นหมายความว่าอย่างไร

M.J. : ปีเตอร์ เธอเลิกทำแบบนี้มาหลายปีแล้วนะ แล้วทำไมเธอถึงต้องกลับมาสวมมันอีกครั้งในตอนนี้ด้วย

Peter : ฉันมองเห็นบางอย่าง แมรี่ เจน ฉันต้องไปหาพี่ชายของฉัน วีน่อม

Peter : ฉันต้องกลับไปที่เผ่าแมงมุม

หลังจากสวมชุด Peter ก็ออกเดินทางกลับไปยังที่อยู่ของ Spider-Clan

และเมื่อเขามาถึง เขากลับพบกับลุงเบนที่น่าจะตายไปแล้วพูดแบบเดียวกับป้าของเขา และที่ด้านหลังคนที่เขาตรงมาหาก็กำลังรออยู่

Venom : พี่น้องของข้า เจ้าไม่ควรจะกลับมาที่นี่ ข้าได้เตือนเจ้าแล้ว

Peter : หมายถึงแมงมุมที่ส่งไปกัดฉันน่ะเหรอ ฉันคิดว่ามันหมายถึง “เฮ้ ฉันกำลังมีปัญหา มาช่วยฉันหน่อย”

Venom : ข้าน่าจะรู้แต่แรกว่าเจ้าไม่มีทางตีความมันได้ถูกต้อง เจ้าไม่เคยที่จะยอมรับการเรียกหาของเจ้า

Venom : เจ้าไม่เคยเต็มใจที่จะเสียสละสิ่งใด

Peter : แกจะไปเข้าใจอะไรเรื่องการเสียสละ?

Peter : แกหลบซ่อนอยู่ที่นี่ เล่นเป็นนินจา ในขณะที่ฉันต้องสูญเสียทุกๆคน!

Peter : ตอนนี้หนึ่งในพวกเขาได้ขอให้ฉันเข้าร่วมกับพวกเขา ฉันจึงอยากจะเห็นว่ามันหมายถึงอะไร

Venom : งั้นข้าเกรงว่าจะปล่อยให้เจ้าทำเช่นนั้นไม่ได้

Venom ที่กลายร่างเสร็จได้ยืดระยางออกไปโจมตีใส่ Peter

Peter : นี่พวกเราต้องทำแบบนี้กันอีกนานแค่ไหน?

Venom : ช่างโชคร้ายนัก เพราะข้าคิดว่านี่อาจจะเป็นครั้งสุดท้าย น้องชายของข้า

Peter : งั้นก็น่าเสียดายจริงๆ...

Peter : เพราะมันออกจะสนุกเวลาได้เตะตูด...

Venom : ครั้งสุดท้ายที่เจ้าอยู่บนเขาลูกนี้ ข้าคืออาจารย์ของเจ้า ดังนั้นอย่าได้สำคัญตัวผิดไป

Venom : บัดนี้ บทเรียนได้สิ้นสุดแล้ว...

Venom : เพื่อผองเราทั้งมวล เจ้าจะเข้าไปในวิหารไม่ได้

Peter : แต่ฉันต้องไป เขาต้องการฉัน

Venom : ข้าเสียใจจริงๆ น้องชาย เพราะข้าจำต้องจบเรื่องนี้เสีย ข้าจำต้องสังหารเจ้า

แต่ก่อนที่มันจะทำได้ใยแมงมุมจำนวนมากก็ถูกยิงออกมาพันมันไว้

Peter : มากมายเหลือเกิน...

และพวกเขาก็คือ Spider-Man จากต่างมิติกลุ่มของ Spider-UK นั่นเอง

Last-Stand : ปีเตอร์ มาเข้าร่วมกับพวกเรา

จบบท

Steampunk Lady Spider

เรื่องโดย : Robbie Thompson | ภาพโดย : Denis Medri

Earth-803

“นิวยอร์กในช่วงปี 1895 ที่นี่น่ะเหรอ เมืองแห่งความฝัน?”

“ท้องฟ้านั้นขอบเขต เว้นเสียแต่ว่าคุณจะโชคร้ายที่เกิดมาเป็นผู้หญิง”

“พ่อของฉันเก็บสัตว์มาทำการทดลองมากมาย และที่เป็นตัวโปรดของฉันก็คือ แมงมุม”

“มันดูเศร้าหมองตลอดเวลา เพราะมันเกลียดกรงที่ขังมันไว้”

“และฉันก็รู้ความรู้สึกนั้นดี”

หญิงสาวที่มีนามสกุลว่า Reilly ได้ถูกคนใช้เรียกให้มาสวมชุดสำหรับออกงาน

เธอคือหญิงสาวตระกูลสูงศักดิ์ที่มีนามว่า May Reilly และคู่เต้นของเธอในค่ำคืนนี้ก็คือ ชายหนุ่มที่ฉลาดที่สุดในวิทยาลัยของเธอ Lord Osborne

“ในวันหนึ่งฉันทำการเปิดกรงออกเพื่อทำความสะอาดสิ่งสกปรก...”

“และในแทบจะทันทีที่มือของฉันเข้าไปใกล้ตัวมัน... เจ้าแมงมุมได้กัดฉัน”

“ด้วยความตกใจ ฉันรีบดึงมือกลับมา และแมงมุมตัวนั้นก็หนีหายไป”

“ในวันนั้นมันได้สอนบทเรียนสำคัญให้กับฉัน : อย่าปล่อยให้ใครมาขังคุณไว้ในกรง”

ท่ามกลางงานที่กำลังครื้นเครงไฟก็ดับลง มีใครจุดเทียนวันเกิดเหรอ?

ไม่ใช่แต่เป็น Electro ของจักรวาลนี้ต่างหาก มันมีเป้าหมายอยู่ที่นายกฯของเมืองนี้

“เจ้าวายร้ายที่ใช้สายฟ้านั่น ได้ปล่อยกระแสไฟฟ้าไปที่บานประตู”

“มันมีแค่ทางออกเดียวที่นี่”

“เอาล่ะ เจ้าแมงมุมของฉัน ตอนนี้ฉันคิดว่ามันถึงเวลาแล้วที่ฉันจะทำตามสิ่งที่แกสอนไว้”

“ในที่สุดฉันก็สามารถที่จะหายใจได้คล่องตัว”*

“ในที่สุด...”

*ชุดของผู้หญิงสำหรับผู้ดีในสมัยก่อนจะรัดเอวแน่นจนหายใจลำบาก

“ฉันก็เป็นอิสระ”

May Reilly ได้เปลี่ยนชุดแล้ว และตอนนี้เธอก็คือ Lady Spider

“หลังจากที่พ่อของฉันตาย แม่ของฉันก็ปิดโรงรถ เพราะสำหรับแม่ ผู้หญิงไม่จำเป็นต้องขับรถ ซึ่งจริงๆฉันก็ไม่ได้สนใจเรื่องนั้นอยู่แล้วเหมือนกัน“

“เพราะฉันอยากจะออกบิน”

“ฉันสร้างชุดนี้ขึ้นมาจากชิ้นส่วนของรถยนต์ ในที่สุดก็ได้ใช้ใบปริญญาที่ได้มาให้เป็นประโยชน์เสียที”

“และจะต้องไม่ลืมถึงการเพิ่มความทนทานของเครื่องจักร”

Lady Spider ที่เปิดตัวก็โดนสายฟ้าของ Electro เข้าให้

“โชคดีจริงๆที่ฉันไม่ใช่แค่ช่างเทคนิค”

“แต่ฉันยังเคยฝึกการรับส่งโทรเลขอยู่หลายสัปดาห์อีกด้วย และรอคอยโอกาสที่จะทดสอบในภาคสนาม”

“ถ้าฉันรู้ว่าการเปิดตัวครั้งแรกจะต้องมาเจอกับเจ้าตัวแบบนี้...”

“ฉันคงจะทำมันไปตั้งแต่เดือนที่แล้ว...”

ถึงจะโดนเล่นงานแต่ Lady Spider ก็ยังตั้งหลักได้ และเล่นงานมันกลับด้วยใยแมงมุมของเธอ

Lady Spider : ฉันแน่ใจว่าตำรวจจะต้องมีคำถามมากมายรอคุณอยู่แน่ คุณผู้ชาย

Mayor : คุณผู้หญิง.. ผมคิดว่าการต่อสู้เพิ่งจะเริ่มขึ้นเท่านั้นนะ

ที่ด้านหลังเหล่าวายร้ายต่างตามกันมาอีกระลอก ซึ่งประกอบด้วย Kraven The Hunter, Doctor Octopus, Green Goblin และ Vulture

“ฉันเคยได้ยินข่าวลือมาบ้าง ว่าวายร้ายสวมหน้ากากได้มารวมตัวกัน”

“แต่เพื่ออะไรล่ะ?”

Green Goblin กับ Doc Ock ได้เข้าเล่นงาน Lady Spider ในขณะที่ Vulture มุ่งเป้าไปที่ตัวนายกฯ

“นี่พวกเรากำลังทำอะไรกันอยู่?”

“ไม่มีเวลาคิดแล้ว เมย์ ลงมือเลย”

Lady Spider ปลีกตัวออกมาจาก Green Goblin พร้อมยิงใยเข้าใส่มัน

Green Goblin : เป็นการยิงที่เชื่อถือไม่ได้เช่นเคยของพวกผู้หญิง

Lady Spider : และความอวดดีของผู้ชายก็เป็นอะไรที่เชื่อถือได้เสมอ

ที่ Lady Spider ยิงออกไปนั้นเธอเล็งไปยังถังเก็บด้านบน จากนั้นจึงออกแรงดึงให้มันตกลงมาใส่ Green Goblin กับ Doc Ock

Mysterio : พอแล้ว!

“การมาของชายสวมหน้ากากคนนี้ก็รวมเป็นคนที่ 6”

Mysterio : สำเร็จตามแผนหรือยัง?

Electro : ถ้าจะให้พูดก็คงจะใช่ ครับท่าน

แต่สิ่งที่อยู่ในมือของมันได้ดำเป็นตอตะโกไปแล้ว

Mysterio : ไอ้โง่เอ๊ย

Mysterio : หนนี้พวกแกเป็นฝ่ายชนะ นางแมงมุม แต่เจ้าจะได้พบกับวายร้ายทั้งหกอีกครั้งแน่นอน

“หมอผีเหรอ? ฉันต้องรีบกลับไปยังงานเต้นรำ ฉันคิดว่าพวกเขาคงจะเริ่มตามหาฉันแล้ว บางที ลอร์ด ออสบอร์น เองก็คงจะมาด้วย...”

Mayor : นั่นเป็นแผนสำหรับสร้างทางรถไฟใต้ดินระบบใหม่... วันนี้เมืองนี้เป็นหนี้คุณแล้ว คุณ...

Lady Spider : เรียกฉันว่า เลดี้... เลดี้ สไปเดอร์

“และจากนี้ไป ภายใต้หน้ากากนี้... ท้องฟ้าจะไร้ขอบเขต”

จบบท

Spider-Man : Late for a Date.

เรื่องโดย : Dan Slott | ภาพโดย : Ty Templeton

Spider-Man ในจักรวาลนี้กำลังเดินทางไปหา MJ เพื่อเอาช่อดอกไม้และขนมหวานไปให้กับเธอ แต่เพราะมันเต็มมือเขาจึงยิงใยไม่ได้

ในระหว่างทาง Morlun ได้โผล่มาขัดจังหวะเขาไว้ และทำการกลืนกินเขาในทันที ปิดฉาก Spider-Man คนนี้ลงในหนึ่งหน้า...

Penelope Parker

เรื่องโดย : Katie Cook | ภาพโดย : Katie Cook

Earth-11

ในวันนี้โรงเรียนของ Penelope ได้มาทำการทัศนศึกษาที่นี่ โดย MJ ได้แกล้ง Penelope จนกระดาษในสมุดของเธอตกเต็มพื้นและเมื่อ MJ คืนมันให้เธอก็พบว่ามีแมงมุมตัวหนึ่งอยู่ที่มือของเธอ ทำให้ Penelope ตกใจเป็นอย่างมาก และพบว่ามันได้กัดเธอเข้า

แต่แล้วจู่ๆมันก็หลุดไปจากมือของเธอเอง จนโดน Flash เหยียบเข้าให้ จากนั้น Penelope ก็พบว่าตัวเองรู้สึกแปลกๆ และใยแมงมุมก็ออกมาจากที่ข้อมือของเธอเอง

เมื่อเธอสงบสติลงได้และลองคิดดู เธอก็พบว่าพลังนี้น่าจะมาจากแมงมุมที่กัดเธอ มันทำให้เธอสามารถยิงใยออกมาได้ และยังมีประสาทการได้ยินที่ดีขึ้นกว่าเดิมอีกด้วย แต่ดูเหมือนเธอจะไม่ชอบมันเท่าไร เพราะใยพวกนี้มันน่าหยะแหยง ถ้าให้ดีเธออยากให้ม้ายูนิคอร์นกัดแล้วได้พลังของมันมากกว่า

(อยากได้เขาเร๊อะ)

จากนั้น Penelope ที่จัดการกับใยได้ก็เดินมาหา MJ ที่กำลังเรียกหาเธออยู่ พร้อมทำเป็นว่าหมากฝรั่งติดเท้าทำให้ถังขยะติดมากับเธอด้วย MJ จึงช่วยเอาออก ก่อนที่เธอมองออกไปหา Flash ที่ไม่รู้ไปไหน แต่ไม่นานนักก็พบว่า Flash ไปโผล่อยู่บน... เอ่... วงเวียนขนาดยักษ์ และเมื่อเขาโดน Ms.Kraven เรียกหาก็รีบไต่ลงมาแต่เขาเหยียบพลาดจนตกลงมาด้านล่าง

แต่โชคยังดีที่ Flash คว้าที่เกี่ยวไว้ได้ หากแต่ว่ามือของเขาก็กำลังจะหลุดออกมาจากที่เกี่ยวนั่น Penelope ที่เห็นก็คิดได้ว่าเธอมีสิ่งที่จะสามารถช่วย Flash ไว้ได้ และรีบปลีกตัวออกไป แต่เธอก็ยังไม่แน่ใจว่าจะลงมือดีมั้ย เพราะหากทำลงไปเธอจะต้องเป็นที่พูดถึงในเน็ตแน่นอน

แต่เธอก็ตัดสินใจที่จะลงมือ โดนใช้อุปกรณ์ที่มีอยู่ในกระเป๋า เธอสวมเสื้อกันหนาวพร้อมเอาถุงกระดาษมาครอบหน้าเพื่อกันไม่ให้คนใบหน้าของเธอ แต่เธอดูจะลืมไปอย่างนึง

Penelope : บางทีเจาะที่ให้สำหรับดวงตาสักหน่อยคงจะดีกว่า...

และแล้ว Baggirl ก็สามารถช่วย Flash ไว้ได้ในที่สุด

แต่การที่เธอได้สัมผัสตัวผู้ชายเป็นครั้งแรกก็ทำให้เธอรู้สึกประหม่า จนไม่รู้ว่าจะพูดกับเขายังไง ทาง  Flash เองก็หน้าแดง และถามชื่อของคนที่ช่วยเขาไว้

Flash : เธอชื่ออะไรเหรอ?

Penelope : เอ่อ... แค่เพื่อนบ้านที่แสนดี... สไปเดอร์...เกิร์ล

และงานนี้ก็ทำเอา Flash เคลิ้มไปเลย...

ในคืนนั้น Penelope ตัดสินใจเล่าเรื่องทั้งหมดให้ป้าเมย์ของเธอฟัง ว่ามันเป็นเรื่องพิลึกและเธอแค่อยากจะเป็นเด็กผู้หญิงธรรมดาเหมือนคนอื่นๆ

May : หลานก็คิดเสียว่าสิ่งนี้มันเป็น...ของขวัญ... ให้หลานได้นำไปใช้ทำในสิ่งที่ดีงาม ลองคิดดูสิว่าหลายได้ช่วยไว้นะในวันนี้ และมันเป็นเพียงแค่การเริ่มต้นเท่านั้น

Penelope : ให้หนูใช้มันเหรอคะ? แต่หนูอยากจะซ่อนมันไว้มากกว่า!

May : ซ่อนมันเหรอ...? ไม่หรอกจ๊ะ หลานน่ะมีความกล้ามากกว่านั้น แต่บางทีเรายังไม่ควรจะบอกกับลุงเบ็น...หรือคนอื่นๆ... ในตอนนี้

Penelope : แล้วนี่ป้ายอมรับหนู... ที่เป็นแบบนี้ได้ยังไง?

May : เพราะป้ารักหลาน และพวกเราก็เลี้ยงดูหลายขึ้นมาให้ดีที่สุดเท่าที่พวกเราคิดว่าตัวเองทำได้ ในวันนี้ หลานสามารถที่จะปล่อยให้ แฟลช ตกลงมาและซ่อนพลังนั่นไว้ได้ แต่หลานไม่ทำ ซึ่งป้าก็ภูมิใจในสิ่งที่หลานทำนะ

May : โลกใบนี้ต้องการฮีโร่ที่เหมือนหลานอีกมาก ลองคิดถึงมันดูนะจ๊ะ

Penelope : ถ้างั้น...

จากนั้น Penelope ก็เริ่มร่างชุดของเธอขึ้นมา ซึ่งมันก็เป็นอะไรหลายๆอย่างตามประสาของเด็กสาวอายุ 11 จนในที่สุดเธอก็ได้ชุดจริงๆของเธอ

Penelope : เอาล่ะมาดูกัน... ว่าพลังแมงมุมที่น่าเกลียดพวกนี้จะทำอะไรได้ วู้!

โปรดติดตามตอนต่อไป?

Spider-Man Black-White

Peter และ MJ ที่กำลังมาปิคนิกกันอย่างมีความสุขได้พบกับ Morlun ที่มาหาเขา

Peter : ไม่อยากจะเชื่อเลย? พวกเรากำลังมีความสุขแล้วเจ้านี่ก็โผล่ออกมา!

Morlun : ชื่อของฉันคือ มอร์ลัน ปีเตอร์ ปาร์คเกอร์ เตรียมตัวตาย!

MJ : ระวังตัวไว้นะ ปีเตอร์ เจ้าคนประหลาดนี่รู้จักตัวตนของเธอ!

Morlun : นั่นมันไม่ใช่ปัญหาของเขาหรอก คุณผู้หญิง

MJ : มันกำลังทำลายการมาปิคนิกของพวกเรา

Peter : นี่แกเป็นใคร? แล้วแกรู้ตัวจริงของฉันได้ยังไง?!

Morlun : ฉันบอกไปแล้วว่าฉันชื่อ มอร์ลัน และฉันมาเพื่อ... เดี๋ยวนะ แกพูดแบบนั้นไปแล้วนี่

Peter : ฉันไม่รู้หรอกนะว่าแกเป็นใคร และทำไมต้องมาทำลายการมาปิคนิกของพวกเรา... รวมไปถึงเรื่องที่แกรู้ตัวจริงของฉันด้วย

Morlun : เดี๋ยวก่อน!

Peter : …แต่กำลังวอนหาเรื่องแล้ว!

Morlun : ทำไมแกถึงเอาแต่พูดประโยคแบบนั้นซ้ำไปซ้ำมาตลอด? นี่สมองแกผิดปกติหรือเปล่าเนี่ย? นี่จักรวาลนี้มันไม่ความทรงจำกันเลยหรือไง?

แล้ว Peter ก็ต่อยเข้าใส่ Morlun แต่เขากลับเจ็บเสียเอง

Morlun : ไม่ มันไม่ใช่ความทรงจำของพวกนี้ แต่เป็นเวลา เวลาในจักรวาลนี้มันรีเซ็ตตัวเอง!

Peter : พวกเรากำลังมีปัญหาแล้ว เอ็มเจ เพราะมันโดนหมัดเด็ดของฉันเข้าไปแล้ว แต่ไม่เป็นอะไรเลย

Morlun : นั่นไงล่ะ โลกใบนี้ใช้เวลาเป็นวันในการนำเสนอเรืองราวต่างๆ บางทีอาจจะเป็นสัปดาห์ด้วยซ้ำ!

แต่แล้วจู่ๆพวกนั้นก็หายตัวไป

Morlun : นี่มันอะไรกัน? มาสเตอร์ วีเวอร์ มันเกิดอะไรขึ้นกับมิติเวลาที่ฉันเข้าไป?

Weaver : ขออภัย ท่านมอร์ลัน กาลเวลาในขณะนี้ไม่มั่นคง ทำให้มันเกิดความเสียหายและสลายไป ให้ข้าได้ส่งท่านไปยังที่อื่นหรือไม่?

Morlun : ไม่ล่ะ ฉันว่าฉันพอแล้วสำหรับวันนี้

Weaver : ตามที่ท่านปราถนา

Weaver : นี่คงจะเป็นการกบฎเพียงครั้งเดียวของข้า เพื่อรักษาโลกอันบริสุทธ์และไร้เดียงสาแห่งนี้ไว้...

Weaver : และนำมันไปเก็บไว้ในจักรวาลขนาดเล็กของมัน... เพื่อให้มันปลอดภัยไปตลอดกาลจากอันตรายของจักรวาลแมงมุม

จบ

เล่มต่อไป 

Spider-Verse #2 

คุยกันท้ายเล่ม

ก็เป็นอันจบไปสำหรับ Spider-Verse เล่มแรก ที่ผมคิดว่าเนื้อหาของ Lady Spider ดูจะน่าสนใจที่สุดแล้ว สำหรับคนที่รอ Spider-Punk ก็เล่มหน้านะครับ