Superior Spider-Man #13

Superior Spider-Man #13 : No Escape Part 3 

The Slayer & The Slain (ผู้สังหารและผู้ถูกสังหาร)

เรื่อง : Dan Slott | ภาพ : Giuseppe Camuncoli | วางจำหน่าย : 10 กรกฎาคม 2013

สำนักพิมพ์ : Marvel Comics

สู่บทสรุปของเรื่องราวปฐมบทของ Superior Spider-Man ก่อนจะก้าวเข้าสู่จุดเริ่มต้นของเขาอย่างเต็มตัว มันคือการตัดสินครั้งสุดท้ายกับ Spider-Slayer และจะมีคนเดียวที่เท่านั้นที่รอดออกไปจากที่นี่ได้!


Spider-Man ตรงไปหา Spider-Slayer โดยคิดถึงเรื่องเขาในช่วงที่มาพบกับ Peter ในร่าง Dc.Ock ที่นี่

Spider-Man : แกได้ยินฉันมั้ย สมิต เจ้าคนที่อุปโลกว่าตัวเองเป็น สไปเดอร์ สเลเยอร์น่ะ?

Spider-Man : แกนั่นแหละจะเป็นคนที่ต้องตายในวันนี้

Spider-Slayer : อย่าโง่ไปเลย สไปเดอร์แมน ฉันไม่ได้คิดที่จะฆ่าแกในวันนี้ซักหน่อย ที่ฉันต้องการมันก็แค่อิสระภาพ

Spider-Slayer : หยุดระบบรักษาความปลอดภัยของแกที่ขังพวกเราไว้ซะ ปล่อยฉันออกไปจากที่นี่ แล้วฉันจะสั่งให้หยุดการโจมตี

Spider-Slayer : ใช่ฉันจะเรียกเจ้าพวก สกอร์เปี้ยน, วัลเชอร์ และบูมเมอร์แรงกลับมา

Spider-Slayer : แต่ถ้าฉันไม่ทำ พวกมันจะฆ่าทั้งเจ้านายกและผู้บริสุทธิ์คนอื่นๆ และแม้กระทั่งแกเองด้วย

Spider-Slayer : ฉันไม่เชื่อว่าความหยิ่งยโสของแกจะทำให้แกเชื่อได้จริงๆหรอกว่าแกจะหยุดยั้งฉัน และช่วยคนอื่นๆไปด้วยได้น่ะ

Spider-Slayer : ดังนั้นแค่มอบสิ่งที่ฉันต้องการมา แล้วพวกเราจะได้กลับออกไปโดยมีชีวิตอยู่ทุกคน

Spider-Man : มันมีแค่ทางเดียวที่แกจะได้ออกไปจากเกาะแห่งนี้ สมิต

Spider-Man : ...ในถุงห่อศพยังไงล่ะ

Spider-Slayer : งั้นได้เลย

Spider-Slayer : แกกับฉัน เราต้องตายกันไปข้างนึง!

ทางด้าน Vulture ก็มาถึงห้องที่พวกคนอื่นๆอยู่ และนั่นทำให้แต่ละคนงงที่ Vulture มาได้ยังไง แต่มันก็พบว่ารอบๆคนเหล่านั้นมีบาเรียอยู่ ซึ่งก็ไม่ได้ทำให้มันวิตกแต่อย่างใด เพราะมันเล็งเห็นจุดอ่อนของบาเรียนี้แล้ว นั่นคือจุดที่ทำการปล่อยพลังงานออกมานั่นเอง มันจึงโจมตีไปยังตัว Spider-Bot ทันที และเมื่อ Spider-Bot ที่สร้างม่านพลังงานเสียหาย ตัวม่านพลังงานในจุดนั้นก็เริ่มที่จะค่อยๆสลายไป

และนั่นทำให้แต่ละคนเริ่มจะงัดสิ่งต่างที่พวกเขามีออกมาใช้ถ่วงเวลา Vulture และโน้มน้าวมัน อย่างเรื่องของหลานชายของเขา และการทำให้เขากลับตัว จนมันเริ่มที่จะคิดเรื่องนี้ใหม่อีกครั้ง และให้เวลา Shipley และคนอื่นๆเตรียมพร้อมสำหรับสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุด

และที่ไหนสักแห่งใน The Raft

Scorpion พบตัว Jameson แล้ว

J.J. : ใครอยู่ตรงนั้น อย่าคิดว่าแกจะซ่อนตัวจากฉันได้เชียว

Scorpion : ไม่เคยฝันว่าจะจบลงแบบนี้ล่ะสิ เจมสัน

J.J. : สกอร์เปี้ยน!

Jameson ระดมยิงเข้าใส่เขา แต่ไม่สะเทือนเกราะของมันแม้แต่น้อย

Scorpion : ในที่สุดฉันก็จะได้ชำระแค้นชายที่ฉันที่เกลียดที่สุดบนโลกใบนี้ซะที ด้วยกรงเล็บของฉัน ฟันของฉัน...

Scorpion : และเหล็กในของฉัน

ก่อนที่หางของมันจะตะปบหน้าของ Jameson ก็มีหางอีกอันที่มากันมันไว้ และแล้ว Lizard ก็มาถึง

Scorpion : ลิซาร์ด? ถอยออกไปซะ เจ้าสัตว์ประหลาดหน้าโง่ หรือไม่งั้น...

Lizard : ไม่...ไม่ใช่ สัตว์ประหลาดอีกต่อไปแล้ว...

Lizard : ฉันคือ เคอร์ติสสสสสส คอนเนอร์สสสสสสสสส

Lizard : และฉันจะไม่ปล่อยให้เจ้าสัตว์ประหลาดนั่นมันเอาชนะฉันได้อีก

และ Jameson ที่เห็นแบบนั้นก็คิดจะหนี แต่ก็โดน Scorpion สกัดไว้

Scorpion : แกคิดจะหนีไปไหน

และทางด้าน Vulture

Norah : ม่านพลังงานก็กำลังหายไปเรื่อยๆ

ส่วน Spider-Man กับ Spider-Slayer ก็ใกล้จะตัดสินแล้ว

Spider-Layer : อ๊ากกกกกกกก

Spider-Slayer : เออ โอเค... แกถือไพ่เหนือกว่า เอาเป็นว่าฉันขอยอมแพ้

(ตกลงเอ็งไม่ได้ฟังที่เขาพูดเลยใช่มั้ย)

Spider-Slayer : และแน่นอนว่าพวกผู้บริสุทธิ์เหล่านั้นอยู่ในสถานการณ์เสี่ยงสุดๆ และสามารถถูกฆ่าได้ทุกเมื่อ

Spider-Slayer : ดังนั้นมันถึงเวลาแล้วสำหรับการทิ้งมาด “ฮีโร่” ที่แสนองอาจนั่น...

Spider-Slayer : ...และมาเจรจาต่อรองเพื่อช่วยเหลือเจ้าคนพวกนั้น

Spider-Man : ฉันว่าแกถูกขังอยู่ในนี้นานเกินไปซะแล้วล่ะมั้ง สมิต, สิ่งต่างๆมันเปลี่ยนไปแล้ว

Spider-Man : แต่ถ้าแกยังยืนยันแบบนั้น ฉันจะขอมอบข้อเสนอของฉันให้แกแทนแล้วกัน

Spider-Slayer : ฉันคิดไว้แล้วว่าแกอาจจะ...

ฉึก!

Spider-Man : จริงๆแล้ว...ฉัน...ก็ไม่ได้ชอบฆ่าใครนักหรอกนะ สมิต, แต่แกทำให้ฉันไม่มีทางเลือก

Spider-Man : ชีวิตของผู้บริสุทธิ์ตกอยู่ในอันตรายเพราะเจ้าอุปกรณ์ไฮเทคอันแสนจะชั่วร้ายของแก

Spider-Man : และฉันก็ไม่มีวันที่จะเชื่อใจเจ้าคนบ้าแบบแกแน่ๆ ว่าจะวางมือจากพวกเขา

Spider-Man : ดังนั้นทางออกเดียวของเรื่องนี้ และการช่วยเหลือพวกนั้น ก็คือการทำให้แกตายไปซะ

Spider-Man : ทำไมแกถึงมองไม่เห็นเรื่องแบบนี้กันนะ? ไอ้โง่เอ๊ย

และผลจากการตายของ Spider-Slayer ก็ส่งผลกระทบกับคนอื่นๆ เกราะของ Scorpion หลุดออกในขณะที่เขากำลังได้เปรียบ และทำให้มันต้องล้มลงไปด้วยความเจ็บปวดทันที

Lizard : ชายคนนี้ต้องอยู่ในการดูแลของแพทย์โดยด่วน

J.J. : แน่นอนว่าเขาต้องเป็นแบบนั้น

J.J. : มากับฉัน คอนเนอร์ส

ทั้งคู่เดินจากไปปล่อยให้ Scorpion อยู่กับความเจ็บปวดของเขาคนเดียว

ทางด้าน Boomerang ก็รอดจากแรงระเบิดมาได้ และร้องบอก Spider-Slayer ว่าเกราะของเขาพังไปแล้ว แต่โชคยังดีที่ใยมันติดกับเกราะไม่ติดกับตัวเขา Spider-Man ที่กลับมาก็เลยยิงใยใส่มันอีกครั้งทันที

ทางด้าน Vulture ก็ถูกปลดเกราะลายเป็นชายแก่ธรรมดาที่ตาบอดอีกครั้ง เลยโดน Shipley กับคนอื่นช๊อตใส่ซะ

Padre : คุณเพิ่งจะช๊อตใส่คนแกที่ตาบอดนะ

Shipley : อย่าคิดมากนะ คุณพ่อ เขาก็แค่สลบไปก็เท่านั้นเอง ผมก็แค่ทำตามหน้าที่ของผม... ทำให้พวกคุณปลอดภัยไงล่ะ

Shipley : พวกเราอาจจะไม่มีโอกาสแล้ว ถ้ามันยังมีเจ้าพวกนี้คนอื่นๆอยู่ที่นี่...

Shipley : แม่เจ้า...

J.J. : หยุดก่อน

J.J. : อย่ายิงนะ ชิปเล่ย์

Shipley : เขาเป็นนักฆ่านะครับท่าน

J.J. : นั่นมัน ลิซาร์ด... แต่ไม่ใช่แล้วสำหรับตอนนี้ที่มีจิตใจของคอนเนอร์ส แถมเขายังเพิ่งจะช่วยชีวิตของฉันไว้ด้วย เขาเป็นฮีโร่

Spider-Man : ใช่ และถ้าทุกๆคนอยากจะรู้ว่าใครคือฮีโร่ที่แท้จริง คนๆนั้นก็คือ เจ โจนาห์ เจมสันไงล่ะ

Spider-Man : ดูเหมือนว่าสถานการณ์จะอยู่ภายใต้การควบคุมแล้วนะ

Spider-Man : นั่นทำให้ผมคิดว่าพวกเราน่าจะเปิดประตูและออกไปสูดอากาศภายนอกให้สดชื่นกันได้แล้ว

Grant : ฉันคิดว่านั่นคือความคิดที่ดีมากเลยจริงๆ

และพวกเขาก็ได้ออกมาจาก The Raft ในที่สุด ซึ่ง Shipley ก็ทำการให้ Lizard ใส่อุปกรณ์ของเขาไว้ เพื่อป้องกันไว้ก่อน แม้ J.J. จะท้วงติงยังไงก็ตาม แต่ Connors ก็ไม่ติดขัดอะไร

J.J. : สไปเดอร์แมน ฉันต้องการคำยืนยัน

J.J. : จากการที่ฉันเห็นอุปกรณ์ของเจ้าหมอนั่นพังลงไปแบบนั้น แสดงว่านายได้เห็นสมิต...เป็นแบบที่พวกเราคุยกันไว้ใช่มั้ย?

Spider-Man : นี่เอาจริงเหรอเนี่ย ถามจริงผมเคยทำให้คุณต้องผิดหวัง...

Spider-Man : สักครั้ง...?

แต่แล้ว Spider-Sense ก็ทำงาน และเมื่อเขามองออกไปก็พบกับ Mini-Slayer ที่กำลังขึ้นมาจากท่อ

Spider-Man : ทุกๆคน ถอยหลังไป และหา...

และพวก Mini-Slayer ก็ขนร่างของ Spider-Slayer ขึ้นมา

J.J. : สมิต แต่แกบอกว่าตายไปแล้วไม่ใช่เหรอ!

Spider-Slayer : ก็ใช่น่ะสิ

Spider-Slayer :อย่างน้อยๆก็ร่างของฉันไงล่ะ

Spider-Slayer : และสติของฉันก็กำลังจะตามมันไป

แม้ร่างมันจะตายไปแล้ว แต่จิตใจและเกราะของมันยังคงทำงานอยู่ ทำให้มันสามารถควบคุมเกราะเข้าเล่นงานพวกเขาได้

Spider-Slayer : แต่ยังไงฉันก็ต้องการคนที่จะร่วมทางไปกับฉัน

และ Shipley ก็คือผู้โชคร้ายคนนั้น

Spider-Slayer : จริงๆแล้วฉันก็แค่ต้องการจะหนีไปจากที่นี่... แต่ในตอนนี้

Spider-Slayer : ดูท่าฉันจะต้องทำตามชื่อของฉันซะแล้ว...นั่นคือการฆ่าแกสไปเดอร์แมน ฆ่าพวกแกทุกคน!

Spider-Slayer : และพวกแกไม่มีทางหนีรอดไปได้!

Spider-Man : แกเองก็ด้วยนั่นแหละ

Spider-Man ตัดสินใจโดดคว้าร่างมันให้ตกลงไปด้านล่างด้วยกัน

Spider-Slayer : เจ้าโง่เอ๊ย! แกทำในสิ่งที่ฉันต้องการจริงๆ ถึงแม้การทำงานของสมองของฉันกำลังจะหยุดลงในไม่ช้า แต่มันก็ยังคงมีเวลา...

Spider-Slayer : ที่ฉันจะทำการเคลื่อนย้ายจิตใจของฉันไปยังตัวแก!

Spider-Slayer : และจะไม่มีใครรู้ถึงเรื่องนี้ นี่แหละคือการล้างแค้นที่สาสมที่สุดสำหรับแก สไปเดอร์แมน... ฉันจะขโมยชีวิตทั้งหมดของแกมา! และฉันจะ...

Spider-Slayer : เดี๋ยวก่อน ทำไมมันถึง...

Spider-Man : ไม่ทำงานเหรอไง? แน่นอนเพราะฉันเคยคิดแผนหลบหนีแบบเดียวกับแก แต่ฉันคิดมันก่อนและแยบยลกว่าแกอีกด้วย

Spider-Slayer : ไม่จริงฉันถูกขังไว้อยู่หลายเดือน! แล้วทำไมแกถึงได้คิดทุกอย่างไว้ก่อนแล้ว!

Spider-Man : ก็เพราะว่าฉันคือ อ๊อตโต้ อ๊อคตาเวียส และฉันก็ทำในสิ่งที่แกคิดจะทำลงไปก่อนแล้วนะสิ

Spider-Slayer : นี่แกมันนนนน...จริง เหรอเนี่ย....

Spider-Man : โง่เง่าจนถึงที่สุดจริงๆนะ แม้กระทั่งในการต่อสู้ครั้งสุดท้าย ในฐานะ “สไปเดอร์-สเลเยอร์” แกก็ยังไม่ได้ต่อสู้กับศัตรูที่แท้จริงของแกเองเลย

Spider-Man : และนั่นหมายความว่าแกไม่ได้เหลืออะไรทิ้งไว้เลย

Spider-Man : ไม่สิมันเล็กน้อยยิ่งกว่านั้นเสียอีก

และนี่คือวาระ สุดท้ายของ Spider-Slayer

จากนั้นเขาก็แบกศพของมันกลับขึ้นไป

Norah : นี่เขา...

Spider-Man : เขาถูกพิพากษาแล้ว พวกคุณทุกคนปลอดภัยแล้ว

Grant : ยกเว้นคุณชิปเล่ย์ที่น่าสงสาร

Guard : ไม่หรอก เขาไม่ใช่คนที่น่าสงสาร แต่เขาคือบุคคลผู้กล้าหาญ

Guard : การเข้าขัดขวางความพยายามที่จะแหกคุกครั้งสุดท้ายนี่ มันจะต้องเป็นสิ่งที่ชายคนนี้ต้องภาคภูมิใจ

Spider-Man : งั้นเขาก็เป็นแค่ไอ้โง่คนนึง

J.J. : อะไรนะ

Spider-Man : ผมก็แค่บอกความเป็นจริง ว่าสิ่งที่เราเหลือทิ้งไว้ก็คือบางสิ่งที่เราตัดสินใจทำลงไปแล้ว จากการดำเนินชีวิตที่ผ่านมาโดยตลอดของพวกเรา

Spider-Man : ไม่ว่าเราจะประสบความสำเร็จ หรือล้มเหลว... มันก็มีแค่ ตัวเราเอง เท่านั้นที่สมควรจะโดนตำหนิ

จากนั้นพวกเขาก็เดินทางออกจากเกาะกัน โดย Jameson ตัดสินใจที่จะแถลงการณ์ทันที และมันจะช่วยให้เขาได้เห็นถึงความจริงที่ว่า The Raft สมควรจะโดนปิดและทำลายให้หายไปได้แล้ว แต่ Spider-Man ก็ขอเวลาเขาเพื่อพูดคุยอะไรกันก่อน

Spider-Man : ผมคิดว่าเรื่องที่คุณจะดำเนินการกับ เดอะ ราฟท์ มันยัง...เร็วเกินไปนะ และผมก็มีบางอย่างที่เหมาะสมยิ่งกว่านั้นอีกด้วย

J.J. : มีอะไรก็ว่ามา ฉันต้องไปถ่ายทอด...

Spider-Man : งั้นก็ง่ายๆเลยนะ คุณควรจะมอบมันให้ผม เพื่อใช้เป็นฐานปฏิบัติการ หรือจะให้พูดก็คือสำนักงานใหญ่ของซุปเปอร์ฮีโร่ยังไงล่ะ

J.J. : ห๊า นี่แกบ้าหรือเปล่า? เอาอะไรคิดว่าฉันจะยอมให้เกิดมีเรื่องแบบ...

Spider-Man : แหม่ น่าเสียดายจริงๆ ทั้งๆที่พวกเราทำงานด้วยกันได้ดีแท้ๆ บางทีเจ้าสิ่งนี้อาจจะทำให้คุณมองเห็นรูปแบบการทำงานของผมได้บ้างนะ

แล้ว Spider-Man ก็โชว์วีดีโอที่เขาบันทึกไว้ นั่นคือคำพูดที่ Jameson พูดกับเขาในเล่มที่แล้ว

Spider-Man : มันคือ วีดีโอที่บันทึกสิ่งที่คุณพูดไว้อย่างสมบูรณ์แบบ นายกของนิวยอร์กออกคำสั่งให้สำเร็จโทษนักโทษซะ

J.J. : เฮ้ย อะไรวะเนี่ย... ปิดมัน...ลงไปเดี๋ยวนี้...ฉันก็แค่... มันเป็นเรื่องที่สมเหตุสมผลแล้ว

Spider-Man : แต่ผมว่าบางทีเราน่าจะให้สื่อเป็นผู้ตัดสินมากกว่านะ หรือจะให้คณะลูกขุนเพื่อนคุณดีล่ะ

J.J. : เฮ้ย อย่าเชียวนะ นั่นมันจะทำให้ฉันโดนเด้งออกจากออฟฟิสแหงๆ

Spider-Man : หรือไม่ก็โดนขังแหละ

J.J. : แต่แกก็โดนไปด้วยไม่ใช่เหรอไง

Spider-Man : อ้าว คุณเองไม่ใช่เหรอที่บอกว่า สไปเดอร์แมน...เป็นพวกนอกกฎหมาย? เป็นตัวอันตรายน่ะ?

Spider-Man : แล้วคุณคิดว่าผมจะรอดจากกรณีนี้ได้ยังไง ลองคิดซิ

J.J. : เออ และฉันก็พูดถูกจริงๆ แกมันเป็นตัวอันตราย แกมันเป็นปีศาจชัดๆ!

Spider-Man : จะว่าอะไรก็ว่าไปเถอะ แค่รู้ไว้อย่าง ว่าหนนี้ผมช่วยคุณไว้ ดังนั้นชีวิตของคุณเป็นของผมนะ

และจากนั้นพวกเขาก็มาถึงสถานที่ถ่ายทอดแถลงการณ์

J.J. : … และจากสิ่งที่เกิดขึ้น มันก็ให้แรงบัลดาลใจกับผมว่า ผมควรจะส่งมอบ เดอะ ราฟท์ ให้แก่เมืองของ..อะแฮ่ม... ฮีโร่ผู้ยอดเยี่ยมที่สุดของเรา... ชายคนที่...เอิ่ม....

Spider-Man : ช่วยชีวิตคุณไว้ใช่มะ?

J.J. : ใช่ ...ช่วยชีวิตผมไว้ ...สไปเดอร์แมนผู้มหัศจรรย์ เพื่อใช้มันเป็น “สำนักงานใหญ่ของซุปเปอร์ฮีโร่” ซึ่งจะทำให้หลังจากนี้เขาสามารถที่จะเฝ้ามองและปกป้องพวกเราทุกๆคนได้

J.J. : เอาล่ะ สไปเดอร์แมน ผมขอมอบ เดอะ ราฟท์ ให้แก่คุณ

Spider-Man : อ้อ ไม่ใช่ เดอะ ราฟท์ แล้วล่ะครับ ท่านนายก ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป มันจะมีชื่อเรียกว่า...

Spider-Man : เกาะแมงมุม... 2…

“เอาล่ะ จงบันทึกเรื่องราวในวันนี้ไว้ซะ มันคือวันที่ฉันจะเป็นอิสระจากพันธนาการของ ปีเตอร์ ปาร์คเกอร์ ที่ฉันต้องแบกรับไว้...”

“และเริ่มเขียนเรื่องราวของฉันเอง...”

“ฉันไม่ได้ถูกผูกมัดกับชีวิตของปีเตอร์ ปาร์คเกอร์ มากไปกว่าชีวิตเก่าของฉัน”

“ฉันควรจะได้เวลาสร้างสรรค์สิ่งใหม่ๆ บางสิ่งที่มหัศจรรย์”

Spider-Man : ใช่ ทางเทคนิคแล้ว ผมคือลูกค้าคนใหม่ของคุณ สไปเดอร์แมน ไม่ๆ ผมไม่ได้ล้อเล่น

Spider-Man : อ้อ ผมต้องการ เอ่อ...อดีตทหาร 60 หรือซัก 70 คน ที่พร้อมจะรับฟังคำสั่ง.... เอาเป็นอย่างที่คุณเข้าใจนั่นแหละ ...ลูกสมุน

Spider-Man : แล้วผมจะส่งข้อมูลเรื่องชุดของพวกเขาไปทีหลังนะ...

Spider-Man : หืม ชุดใหม่เหรอ แน่นอนว่าต้องอยากได้สิ ทำไมจะไม่อยากล่ะจริงมั้ย?

Spider-Man : อะไรนะ? ไม่ล่ะ แค่นี้พอแล้ว โชคดีนะ

และใน The Raft เขากำลังมีความสุขกับการสร้างบางสิ่งอยู่ภายในนั้น

“สิ่งนี้จะต้องเป็นเรื่องราวใหม่ของฉัน วันใหม่ๆ...ไม่สิ ต้องเป็นยุคใหม่”

“ยุคสมัยแห่งสไปเดอร์แมนที่ยอดเยี่ยมที่สุด... สุดยอดฮีโร่ที่เหนือล้ำยิ่งกว่าใครๆ”

“และจะไม่มีอะไรที่จะมาหยุดยั้งฉันได้”

--จบบท--

จบเล่มนี้ก็จะขึ้นบทบาทใหม่ของ Dc.Ock จริงๆแล้ว ก็คงต้องดูกันต่อไปว่าเขาจะเปลี่ยนแปลง Spider-Man ไปในรูปแบบไหน แต่ที่แน่ๆ ถ้า Spider-Man ของ Peter Parker คือ ตัวยียวนกวนประสาท ของ Dc.Ock มันก็คือ ยียวนกวนบาทาชัดๆ (อ่านแล้วให้ความรู้สึกงี้เลย) แต่อ่านแล้วก็คงต้องขอบอกว่าสงสาร Peter สุดๆ มีแต่คนอยากขโมยชีวิตพี่แกไป อะไรจะชอกช้ำขนาดนี้ 

เมื่อเล่มนี้จบลงไปก็ทำให้ผมพอจะเข้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นใน SSM #14 ขึ้นมาบ้างเล็กน้อย แต่ยังไงก็คงต้องรออ่านต่อไปอยู่ดีในอีก 2 อาทิตย์ครับ 

ซึ่งโดยรวมเล่มนี้ผมว่ามันสู้กับจบเร็วไปหน่อย ไม่ค่อยมีฉากที่ประทับใจเลย สับไปสับมา แล้วก็จบ ถ้าเอาจริงๆ สัก 4 เล่มอาจจะเหมาะกว่า เอาให้มันจบแบบเปลี่ยนชุดอะไรไปเลย เพื่อส่งไม้ต่อไปเล่ม #14 ด้วย แบบนี้ดูห้วนไปนิด แต่ก็โอเคสำหรับผมนะครับ แล้วกลับมาพบกันใหม่กับสปอยเล่มหน้าครัฟ