Inhumanity : Superior Spider-Man #1

Inhumanity : Superior Spider-Man #1

เรื่องโดย : Christos gage | ภาพโดย : Stephanie Hans

วางจำหน่าย : 15 มกราคม 2014

สำนักพิมพ์ : Marvel Comics

จากเหตุการณ์ Infinity และ Inhumanity

Superior Spider-Man ได้เป็นส่วนหนึ่งในเหตุการณ์นี้ หากแต่ว่าเขาจะเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้อย่างไร?

"ภัยพิบัติได้เกิดขึ้นที่แมนฮัตตัน"

"จากเผ่าพันธุ์ที่ถูกเรียกว่า Inhuman... เผ่าพันธุ์ที่มีการวิวัฒนาการทางชีวภาพที่เหนือกว่ามนุษย์ ทั้งด้านพลังและเทคโนโนโลยี... และพวกนั้นอาศัยอยู่เหนือเมืองของพวกเรา"

"และจากจู่โจมของ Thanos เทพผู้บ้าคลั่ง ผลลัพธ์ก็พอจะเป็นสิ่งที่คาดการณ์ได้"

"ซึ่งช่วงเวลานี้เอง สำหรับคนส่วนใหญ่ มันคือช่วงเวลาที่จะทำความสะอาด, จัดการกับศพของเพื่อนพ้อง และซ่อมแซมสิ่งต่างๆ"

"แต่สำหรับ Superior Spider-Man น่ะเหรอ..."

"...ช่วงเวลานี้คือ โอกาสที่หาได้ยากยิ่ง"

และปัจจุบัน Superior Spider-Man ก็ตรงมาช่วยเหลือพนักงานดับเพลิง

พนักงานดับเพลิง A : เอาล่ะเข้าไปเลย! ฉีดให้ทั่วทั้งบริเวณ!

พนักงานดับเพลิง A : เร็วเข้า! ตอนนี้เขายืนอยู่เหนือเหนือถังน้ำมันเบนซินนะ! พวกนายคิดว่าเขาจะยืนยกแบบนั้นได้ทั้งวันหรือไง?

S.Spider-Man : ไม่ต้อง... ห่วงหรอกน่า กัปตัน...

S.Spider-Man : เพราะผมไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้น

Spiderling : เครื่องยึดเหนี่ยวพลังแม่เหล็กใช้การเรียบร้อย บอส พวกเราจัดการต่อได้แล้ว

Fireman : คุณไม่เป็นไรนะ? จริงๆแล้วคุณน่าจะให้หุ่นของคุณช่วยตั้งแต่แรก

S.Spider-Man : ไม่ มันเสี่ยงเกินไป... จากกองเหล็กพวกนั้น มันต้องการความแม่นยำที่สูงมาก หากพลาดไปโดนถังน้ำมันล่ะก็...

Fireman : ก็ตู๊ม

Spiderling : แล้วพวกเราจะเอาไงต่อล่ะบอส?

S.Spider-Man : เอามันกลับไป สไปเดอร์ไอซ์แลนด์ ฉันตั้งข้อสงสัยมันไว้ว่ามันเป็นวัตถุอันตราย และต้องตรวจสอบให้แน่ชัดว่ามันปลอดภัยจริงๆ

Fireman : ขอบคุณมาก พวกเราเป็นหนี้คุณแล้ว ตอนนี้มีผู้คนมากมายที่ต้องการไปโรงพยาบาล และที่สุดพวกเราก็เปิดมันออกได้ซักที คุณช่วยเหลือพวกเราไว้มากจริงๆ

S.Spider-Man : ผมไม่ได้ทำสิ่งนี้เพื่อเกียรติยศอะไรหรอก การช่วยเหลือชาวเมืองไว้ได้ คือรางวัลที่ดีที่สุดของพวกเรา

“และมันคงจะไม่เจ็บนัก ถ้าฉันจะบอกว่าจริงๆแล้วฉันกำลังเก็บเอาขุมสมบัติที่เปี่ยมด้วยวิทยาการของอินฮิวแมนไป... ซึ่งมันจะช่วยมอบความได้เปรียบอย่างท่วมท้น ให้กับทั้ง สไปเดอร์แมน และ ปีเตอร์ ปาร์คเกอร์ จาก ปาร์คเกอร์ อินดรัสทรี่ย์”

“และแน่นอนว่ามันต้องช่วยเรื่องการปกป้องผู้คนด้วย”

“นี่พวกเขาทนอยู่แบบนี้ได้ยังไง? คืบคลานจากภัยพิบัติและการทำลายล้างหนึ่งไปสู่อีกภัยพิบัติหนึ่ง? โดยไม่มีการควบคุม พวกเขามีชีวิตอยู่แบบนี้ได้ยังไง?”

“และฉันรู้ดี ว่ามันไม่มีความทรมานใดจะมากไปกว่าการติดอยู่ในร่างเดิมของฉัน ที่ชราภาพ และกำลังจะตายอย่างช้าๆ... ร่างของ ด็อกเตอร์ อ็อคโตปุส”

“แต่ฉันก็ปฏิเสธที่จะยอมรับมัน ฉันได้วางแผนที่จะทำการใหญ่ ฉันต่อสู้ จนกระทั่งเกินขีดจำกัด และในที่สุดฉันก็ได้โบยบินเหนือฟากฟ้าอีกครั้ง”

“ในตอนนี้ ร่างกายของศัตรูที่ร้ายกาจที่สุดของฉัน... และชีวิตของเขา... ได้กลายเป็นของฉันแล้ว และฉันก็เปลี่ยนแปลงสิ่งต่างๆให้ดียิ่งขึ้น”

“ฉันรู้ดีว่าพวกโง่พวกนี้ไม่มีทางรับรู้ถึงอัจฉริยะภาพของฉัน แต่การที่พวกเขายอมรับชะตากรรมของพวกเขาเองแบบนี้...นั่นทำให้ฉันรู้ดีว่าถึงพวกเขาจะไม่ได้ดีอะไรนัก...”

“มันก็ไม่เหมาะเลยจริงๆที่ฉันจะไปตัดสินใจพวกเขาจากมาตรฐานของเขา แต่ยังไงก็ตาม ภายหลังจากเรื่องที่เกิดขึ้น ลูกแกะพวกนี้จะยังรู้ตัวว่าพวกเขาเป็นลูกแกะอยู่หรือเปล่า? แต่ถึงจะเป็นแบบนั้น...”

และเขาก็ได้รับการติดต่อมาจากหนึ่งใน Spiderling มาว่าพวกนั้นตรวจพบพลังงานจากเทคโนโลยีจาก Inhuman ที่เขาต้องการ

พวกเขาจึงจะเข้าไปตรวจสอบ ทำให้ Superior Spider-Man ต้องรีบหยุดไว้ แต่สายไปแล้วเมื่อพวก Spiderling เข้าใกล้ ก็ถูกช๊อตจนคุมพลังงานไม่อยู่ทำให้หุ่นตกลงไป Superior Spider-Man จึงต้องยิงใยกันไม่ให้มันตกลงไปด้านล่าง

S.Spider-Man : พวกนายแกชุดนั่นออกซะ และเตรียมรับเงินสำหรับการเลิกจ้างด้วย ในอนาคตเมื่อนายได้กลับมาทำงานแบบนี้อีก มันจะทำให้พวกแกได้เรียนรู้ที่จะปฏิบัติตามคำสั่ง

Coyle : สไปเดอร์แมน นี่นายร้าย โคเยิล คนของฉันกำลังจะอพยพคนออกจากตึก แต่ตอนนี้พวกเราเสียการติดต่อสื่อสารไปแล้ว

S.Spider-Man : ผมไม่ประหลาดใจสักเท่าไร เพราะจากสิ่งที่เกิดขึ้น มันเข้าไปรบกวนพลังงานต่างๆ บอกผมเรื่องตึกที่ว่า แล้วผมจะจัดการเอง มันอยู่ในส่วนที่ได้รับผลกระทบหรือเปล่า?

Coyle : พาผมขึ้นไปบนดาดฟ้า แล้วผมจะชี้ให้คุณดู

และ Superior Spider-Man ก็แบกเขาขึ้นไปทันที

Coyle : ปกติเป็นผมแบกคนอื่นนะเนี่ย แต่เอาเถอะมันมีเศษชิ้นส่วนของพวกอินฮิวแมนตกลงมาบนหลังคา ซึ่งก็ไม่ได้สร้างความเสียหายอะไรมากมายนัก อีกทั้งยังไม่มีสัญญาว่าเป็นวัตถุอันตรายเลยแม้แต่น้อย ดังนั้นเราจึงไม่ได้ตรวจสอบอะไรมันมากนัก

S.Spider-Man : นี่พวกนายไม่ได้อพยพประชาชนออกไปเหรอ?

Coyle : ไปไหนล่ะ? ทั้งโรงแรมและที่พักชั่วคราวต่างเต็มไปหมดแล้ว โรงพยาบาลก็กำลังรับมือกับผู้บาดเจ็บอีกมากมาย รวมถึงพวกที่เปลี่ยนเป็นโคคูนด้วย

Coyle : แต่สำหรับคนที่มีครอบครัว หรือที่ที่ต้องไป ก็แน่ล่ะที่พวกเขาจะออกไปเพื่อไปหาสิ่งที่พิเศษของพวกเขา แต่คนที่มีงานต้องทำ... ก็ต้องทำกันต่อไป เอาล่ะนั่นไง

และมันคือเศษชิ้นส่วนที่ว่า แต่ประตูของมันเปิดอยู่ ซึ่ง Coyle ก็บอกว่าก่อนหน้านี้มันปิดอยู่ Superior Spider-Man จึงคิดว่ามีคนที่โง่พอจะขโมยมันออกไป และจากที่เห็นน่าจะเป็นคนในห้องพักที่มีแสงสว่างออกมา เขาจึงขอรายชื่อผู้อยู่อาศัยในนั้น นั่นก็คือ Arthur และ Susan Schweibe โดยทั้งคู่เป็นคนว่างงาน

ทาง Superior Spider-Man จึงขึ้นไปหาทั้งคู่ทันทีเพื่อเอาของที่พวกเขาเอาไปคืนมา และบอกให้ Coyle พาผู้อยู่อาศัยคนอื่นๆออกไปก่อนและตัวเขาเองด้วย

S.Spider-Man : คุณและคุณนาย schweibe! คุณกำลังยุ่งกับสิ่งของที่ทรงประสิทธิภาพและอันตรายเป็นอย่างยิ่ง พวกคุณกำลังทำให้ชีวิตของคนในตึกอยู่ในความเสี่ยง

S.Spider-Man : ผมขอสั่งให้คุณทำในสิ่งที่ถูกต้อง หยุดเรื่องนี้เดี๋ยว…

แต่คำตอบที่เขาได้รับกลับเป็นหมัดที่อัดเข้าหน้า

Arthur : ทำในสิ่งเหมาะสม? นั่นคือสิ่งที่ฉันทำมาตลอด!ทำตามกฎกติกาทุกอย่าง ในขณะที่โลกใบนี้ก็ค่อยๆเล่นงานฉัน และเอาทุกสิ่งทุกอย่างไปจนหมด

Arthur : ฉันจะไม่ยอมอีกต่อไปแล้ว

Arthur : ฉันจะไม่มีวันยอมให้แกเอาโอกาสสุดท้ายของพวกเราไป!

และสิ่งที่ Arthur ขโมยมา ก็คือหุ่นเกราะเสริมพลังนั่นเอง

“ฉันรู้สึกได้ว่ามันโจมตี แต่ฉันช้าลง! เจ้าเครื่องนั่นมันส่งผลกับฉันเหมือนกัน”

“บ้าเอ๊ย มันปิดการทำงานของเครื่องยิงใยด้วย”

“แต่นั่นก็ไม่สำคัญ เพราะเจ้านี่ไม่ใช่ ด็อคเตอร์ ดูม มันก็แค่คนแก่ที่ใช้อุปกรณ์ที่ไม่คุ้ยเคยแม้แต่น้อย”

“แค่หมัดเดียวก็น่าจะจบเรื่องนี้ได้แล้ว”

แต่เขาคิดผิด

Arthur : ยังไม่พอ ตาฉันแล้ว

และ Superior Spider-Man ก็โดนเล่นงานแทนจากความประมาทของเขาเอง

Arthur : ฉันจะไม่อ่อนแออีกต่อไปแล้ว มันทำให้ฉันแข็งแกร่งขึ้น

Arthur : เหมือนกับที่มันทำให้เธอแข็งแกร่งขึ้น

Arthur : มันบอกว่าฉันต้องทำอะไรบ้าง

S.Spider-Man : มันกำลังส่งผลถึงจิตใจของแกต่างหากเล่า เจ้าโง่! ฟังนะ นายต้องถอดมันออกมา...

Arthur : ไม่มีทาง!

Arthur : ฉันเบื่อที่จะเห็นผู้คนได้แต่สิ่งทีดีๆแล้ว

Arthur : ผู้คนทั่วโลกมีการเปลี่ยนแปลงไปแล้ว พวกเขาได้เกิดใหม่ เหมือนปาฏิหาริย์ ที่ลงมาจากฟากฟ้า

“เครื่องยิงใยยังใช้การไม่ได้ แต่ฉันก็มีหลอดที่บรรจุสารเคมีไว้”

Arthur : และนี่ก็คือ ปาฏิหาริย์ของพวกเรา

“ให้หมอนี่ทำลายมันทิ้งไป เพื่อใช้งานมัน...”

และตามที่ Superior Spider-Man คิด หลอดที่ถูกทำลายทำให้สารกลายสภาพเป็นใยพัน Arthur ไว้
S.Spider-Man : คนพวกนั้นมี ดีเอ็นเอ ของ อินฮิวแมนอยู่ในตัว และนั่นก็ไม่ใช่ของขวัญอะไรเลย มันเป็น...

Arthur : แล้วแกล่ะ? แกกับที่เป็นเหมือนแกมันเป็นยังไง?

Arthur : พวกแกบาดเจ็บ แกก็ได้รับการรักษา! จนเหมือนกับว่ามันไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน! แกเคยตาย แต่ก็กลับมามีชีวิตอีกครั้ง!

Arthur : และอย่ามาบอกฉันว่า แกเป็นเอเลี่ยน หรือเทพพระเจ้า หรือพวกกลายพันธุ์! อย่ามาบอกฉันว่าพวกแกเป็นคนพิเศษ!

Arthur : เธอก็เป็นคนพิเศษเหมือนกัน

Arthur : สำหรับฉัน

และผู้ที่นอนอยู่ด้านหลังก็คือ ภรรยาของเขา Susan สิ่งที่เขาทำอยู่นี้ก็เพื่อเธอ

S.Spider-Man : คาติแพนที ยาลดโรคมะเร็ง ฉันเข้าใจแล้ว

Arthur : แกอย่าเข้าไปใกล้ตัวเธอเชียว!

S.Spider-Man : โอเค แต่มันมีอะไรที่นายต้องรู้

S.Spider-Man : สิ่งที่ตกลงมาหลังคาของนาย มันไม่ใช่โรงพยาบาล หรืออุปกรณ์รักษาพยาบาล แต่มันคืออาวุธ

S.Spider-Man : สิ่งนี้ไม่ใช่อุปกรณ์ที่จะรักษาใครได้ มันคืออาวุธที่จะมอบความแข็งแกร่งให้แก่นักรบที่ได้รับบาดเจ็บ เพื่อให้เขาเล่นงานศัตรูที่กำลังอ่อนแอ

S.Spider-Man : โดยดูดกลืนพลังชีวิตของพวกนั้น

S.Spider-Man : ถ้านายยังทำแบบนี้ต่อไป นายจะฆ่าผู้คนที่อยู่ในรัศมี 50 หลานี้นะ

Arthur : ฉันรู้

Arthur : ฉันบอกนายแล้ว ว่ามันบอกกับฉัน ว่าเธอนั่นดีขึ้นกว่าเดิม เธอแข็งแกร่งขึ้น

Arthur : และถึงมันจะไม่ได้รักษาโรคมะเร็ง แต่บางทีมันอาจจะช่วยให้ร่างกายของเธอสู้ต่อไป ทำให้เธอมีชีวิตอยู่

Arthur : และเพื่อการนั้น ฉันจะฆ่าคนทั้งหมดในเมืองนี้

S.Spider-Man : และเพื่อที่จะหยุดมัน... ฉันจะต้องฆ่าแก อย่าบังคับให้ฉันต้องทำแบบนี้ เพราะถึงนายจะมีเกราะ แต่ก็จะไม่รอดหรอก

Arthur : มันอาจจะเป็นแบบนั้น หรืออาจจะไม่เป็นก็ได้ แต่ยังไงฉันก็ไม่สนใจอยู่ดี เพราะเมื่อนายรักใครก็ตาย นายจะยอมทำทุกอย่างเพื่อพวกเขา ไม่ว่าจะต้องแลกกับอะไรก็ตาม นั่นแหละคือความรัก

Arthur : พวกเขาต้องมาก่อน สิ่งอื่นๆไว้ทีหลัง

??? : แล้วงั้นทำไมเธอถึงยังนอนอยู่ล่ะ?

Coyle : ถ้าเธอแข็งแกร่งขึ้นแล้ว ทำไมเธอยังไม่ตื่นขึ้นมา?

S.Spider-Man : โคเยิล เจ้าโง่! ฉันบอกให้นายออกไปไงเล่า!

Coyle : ผมทำไม่ได้ ยังมีคนอีกมากอยู่ที่นี่ ผมอ่อนแอเกินไปที่จะพาพวกเขาออกไป... และพวกเขาก็อ่อนแอเกินกว่าจะเดินออกไปด้วยตัวเอง

Coyle : คุณกำลังขโมยพลังชีวิตของพวกเขาไป คุณ schweibe, แล้วเอามันไปให้เธอ

Coyle : แต่เธอไม่ได้ต้องการให้คุณทำแบบนั้น

Coyle : นี่คือยานอนหลับ คุณวางยาเธอ เพื่อที่เธอจะไม่ได้หยุดคุณ

Coyle : และคุณก็ไม่มีวันที่จะบอกปฏิเสธเธอ

และจากใบหน้าของ Arthur มันคือเรื่องจริง

Coyle : ผมเองก็เสียคนของผมไปมากมาย ผมรับรู้ความโกรธของคุณดี

Coyle : แต่คุณรู้ดีว่าถ้าคุณเอาพวกเขามาใช้เพื่อทำในสิ่งที่ไม่ดี พวกเขาจะเกลียดคุณ... นั่นหมายความว่าที่คุณทำอยู่ตอนนี้มันไม่ใช่เพื่อพวกเขา

Coyle : แต่มันเพื่อตัวคุณเอง

และเมื่อได้ยินดังนั้น Arthur ก็ปล่อยตัว Superior Spider-Man และทรุดลงไปข้างๆภรรยาของเขา

Arthur : ฉันขอโทษนะที่รัก

S.Spider-Man : มันไม่ได้ผลหรอก เพราะนั่นไม่ใช่สิ่งที่เครื่องนี้ถูกออกแบบมา

S.Spider-Man : แม้แต่ อินฮิวแมน ก็ไม่มีระบบการรักษาโรคมะเร็ง

S.Spider-Man : แต่ฉันรู้จักคนคนหนึ่ง... ชายที่ชื่อว่า อีเลียส เวิร์ธแธม เขาตั้งคลินิกที่ชื่อว่า H.E.A.R.T. Center และเขาก็เข้าถึงระบบการรักษารูปแบบใหม่

S.Spider-Man : ฉันก็ไม่มั่นใจว่าเขาจะช่วยได้หรือเปล่า และอาจจะสัญญาไม่ได้ด้วย แต่เขาคือชายคนเดียวที่เข้าใกล้สิ่งที่เรียกว่า ปาฏิหาริย์ ที่สุดเท่าที่ฉันรู้จักมาในสายงานนี้

Arthur : นาย...ยังช่วยฉันอีกเหรอ? ทั้งๆที่ฉันเกือบจะฆ่านาย... และคนพวกนั้น?

S.Spider-Man : อย่าเข้าใจผิด ฉันไม่ได้ทำเพื่อนาย ฉันทำเพื่อเธอ

S.Spider-Man : และไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นอย่างไร... เธอก็จะมีเส้นทางที่ยากลำบากในวันข้างหน้า

และที่เขาทำแบบนี้ เพราะเขาได้มองเห็นตัวตนเก่าที่ตายไปแล้วของตัวเอง

Arthur : ฉันเพิ่งคิดได้...ว่าฉันจะต้องไปอยู่ในคุก ฉันจะไม่ได้อยู่ที่นี่กับเธอ

Arthur : พวกเราไม่มีลูก... ครอบครัวคนอื่นๆก็จากไปหมดแล้ว... แล้วใครจะ...

S.Spider-Man : จ่าโคเยิล ดูแล้วหลังจากที่เจ้านั่นหยุดการทำงาน คุณก็ดูจะกลับมากระปี้กระเป่าขึ้นทันทีเลยนะ

Coyle : ใช่แล้ว รู้สึกแข็งแรงเหมือนใหม่เลยล่ะ

S.Spider-Man : ถ้างั้นก็คาดการณ์ได้ว่า ผู้เคราะห์ร้ายรายอื่นๆก็คงจะเหมือนกัน…

S.Spider-Man : ฉันจะบอกเจ้าหน้าที่ไปว่า เทคโนโลยีของพวกเอเลี่ยนส่งผลกระทบกับจิตใจของนาย และนายไม่จำเป็นต้องรับผิดชอบต่อสิ่งที่ทำลงไป

Arthur : ฉัน... ฉันไม่รู้ว่าจะ...

และในไม่นาน Susan ก็ตื่นขึ้นมา

Susan : อาเธอร์ คุณอยู่ตรงนั้นมั้ย?

Arthur : ฉันอยู่ตรงนี้เสมอแหละ ซูซี่

Coyle : ผมเห็นว่าคุณน่ะเข็มงวดและปฏิบัติตามกฎอยู่ตลอด จะรังเกียจมั้ยถ้าผมจะขอถามว่าทำไมคุณถึงทำแบบนั้น?

S.Spider-Man : ปราศจากเทคโนโลยีของ อินฮิวแมน เขาก็ไม่ใช่อาชญากรใดๆทั้งนั้น เขาไม่เป็นภัยต่อผู้อื่น

S.Spider-Man : และสำหรับสิ่งที่ภรรยาของเขากำลังจะเผชิญ... มันไม่มีใครที่อยากจะพบเจอกับเรื่องเหล่านั้นด้วยตัวคนเดียวหรอก

จากนั้น Superior Spider-Man ก็ลงมาหาลูกน้องที่กำลังมีปากเสียงอยู่ด้านล่างเพราะพวกนักผจญเพลิงไม่ให้พวกเขาตามเข้าไป

S.Spider-Man : หุบปาก ให้นักผจญเพลิงเป็นผู้ดูแลความปลอดภัย ส่วนพวกนายทำการช่วยเหลือในสิ่งที่พวกเขาต้องการ ชัดเจนมั้ย?

Spiderling : ตามที่คุณบอกมาครับ ท่าน

S.Spider-Man : พวกนายจะต้องช่วยเหลือพวกเขาด้วยความเคารพ และทำตามส่งที่พวกเขาสั่ง

S.Spider-Man : เพราะในวันนี้ พวกเขาคือคนที่อยู่เหนือกว่าพวกนาย

S.Spider-Man : และฉันเองด้วย

จบตอน

เล่มหน้า

Superior Spider-Man #26

Goblin War!

คุยกันท้ายเล่ม

เล่มนี้ดองมานาน เพราะผมหาวันลงไม่ได้สักที โดยรวมก็เป็นเนื้อเรื่องพิเศษที่ออกมาเชิดชูนักผจญเพลิงมากกว่า และเสริมด้วยความเป็นอยู่ของคนธรรมดาที่ต้องพบเจอกับการรุกรานหลายครั้ง ว่าพวกเขาต้องพบเจอกันอะไรบ้าง ซึ่งเป็นมุมมองของคนธรรมดานั่นเอง