Superior Spider-Man #28

Superior Spider-Man #28 : Goblin Nation #2

เรื่องโดย : Dan Slott | ภาพโดย : Giuseppe Camuncoli

วางจำหน่าย : 26 กุมภาพันธ์ 2014

สำนักพิมพ์ : Marvel Comics

บทที่สองของการจบสิ้นยุคสมัยแห่ง Superior

Spider-Man Island พินาศย่อยยับ, Superior Spider-Man หลบหนี!

Green Goblin ได้เดินหมากแล้ว และภายใต้การวางแผนของมัน จะไม่มีใครที่ปลอดภัยอีกต่อไป!

ที่ Battery Place

ชาวเมืองต่างเห็นประกายไฟที่ลุกโชนขึ้นมาบน Spider-Island และพวกเขาบางคนก็เดากันไปต่างๆนานาว่าเกิดอะไรขึ้น บางคนก็สามารถบอกได้ว่าตอนนี้ พวก Goblin ได้ถล่ม Spider-Island ไปแล้ว

ที่ Spider-Island

S.Spider-Man : แต่...แต่ ฉันจัดการกับก็อบลินโปรโตคอล ที่พรางตัวพวกนั้นแล้วนี่หว่า! มันไม่มีทางที่กองกำลังของมันจะมาถึงนี่ได้โดยไม่มีการแจ้งเตือน!

S.Spider-Man : นี่มันเป็นไปได้ยังไง อธิบายมาซะ!

Green Goblin : นี่แกคิดจริงๆหรือ ว่าแกจะจัดการการแฮ็คของฉันได้? แกไม่เคยคุมเทคโนโลยีของออสคอร์บนะ

Green Goblin : แกน่าจะเข้าร่วมกับฉัน เมื่อแกมีโอกาสนะ อ๊อตโต้

Green Goblin : ตอนนี้แกทำอะไรไม่ได้แล้ว...

Green Goblin : นอกจากตาย!

HA HA HA!

Green Goblin : โจมตีมันเลย! ถล่มฐานใยแมงมุมของมันให้จมลงเป็นซากเศษเหล็กบนพื้น!

Menance : พวกแกได้ยินคำสั่งของท่านแล้ว ถล่มพวกมันให้ราบ!

Monster : ใช่แล้ว! ฆ่าพวกมันก่อนที่พวกมันจะหนีไปได้!

และที่ด้านบน Spider-Patrol ถูกเล่นงานจนล้มตายไปหลายคน

Spiderling A : บอส! พวกมันมีมากเหลือเกิน! และพวกเราถูกเล่นงานไปหลายคนแล้วตอนนี้!

Spiderling A : คุณมีคำสั่งยังไง? บอกมาด่วนเลยครับ!

S.Spider-Man : ฉัน...ฉันไม่รู้

S.Spider-Man : ขอเวลาฉันก่อน

Spiderling B : พวกเราจะสละฐานมั้ย?

S.Spider-Man : หุบปากก่อนสิวะ! ฉันกำลังคิดอยู่!

Spiderling : ไม่เอาน่า พวกเราต้านไม่อยู่แล้ว! พวกเราไม่มีเวลา...

และแรงระเบิดที่ก็เข้าเล่นงาน Spiderling คนนั้น ส่วนทาง Living Brain ก็เข้าปกป้อง S.Spider-Man ไว้

S.Spider-Man : ทำได้ดีมาก เจ้าหุ่นยนต์ แต่สไปเดอร์ลิงก์นั่น

Living Brain : ทำการแสกนน... กริ๊กกกกกกกก สัญญาณชีวิตถูกทำลายไปแล้ว

S.Spider-Man : ต้องไม่ใช่ #23 น่า เขาคือคนโปรดของฉันเลยนะ

S.Spider-Man : และใช่แล้ว นี่คือเวลาของแผนการล่าถอย

S.Spider-Man : เหล่าคนของฉันจงฟัง จงยืนหยัดและต้านเหล่าศัตรูไว้ ไม่ว่ายังไงก็ตาม นั่นคือคำสั่งของพวกนาย

Monster : เผามันอย่าให้เหลือ สังหารคนของมัน แต่จำไว้... สไปเดอร์แมนคือถ้วยรางวัลของวันนี้... การจับตัวเขาไปคือ... ดูนั่น!

Goblin : มันอยู่นั่น! ไล่ตามไปเร็วเข้า!

S.Spider-Man : พวกเราถูกเจอตัวแล้ว! เร็วขึ้นเจ้าหุ่นยนต์! ไป ไป ไป!

ใช่แล้ว Superior Spider-Man สั่งให้คนของเขาต่อสู้กับศัตรู ในขณะที่เขาทำการหลบหนีออกมา

Living Brain : วิ้งงงงงงงงง ความเร็วจะเพิ่มขึ้น ถ้าคุณทำการปลดของที่ติดมาด้วย

S.Spider-Man : ฝันไปเถอะ! ของพวกนี้มันประมาณค่าไม่ได้ การทำให้มันปลอดภัยคือเป้าหมายสูงสุด

S.Spider-Man : ใช่แล้ว! เปลี่ยนเส้นทางไปยังท่าเรือที่ 64

Living Brain : แจ้งเตือน ผู้รุกรานกำลังเข้าใกล้แล้ว วิ้งงงงง

S.Spider-Man : ช่างมัน! ไปยังที่ที่พวกมันจะตามไปไม่ได้ เข้าสู่โหมดดำน้ำ

Living Brain : รับทราบ

และในขณะที่ S.Spider-Man ดำดิ่งเพื่อทำการหลบหนี อีกคนหนึ่งก็เช่นเดียวกัน

Peter : ฉันลงมาลึกมาก...

Peter : ฉันไม่อยากให้ ด็อค อ็อค รู้ว่าฉันกลับมาแล้ว... รู้เรื่องที่ ตอนนี้ ปีเตอร์ ปาร์คเกอร์ เดินอยู่ในหัวของพวกเรา

Peter : ฉันจึงลองซ่อนตัวอยู่ในความทรงจำของเขา

Peter : แต่แล้วมันมาเล่นงานฉันเอง ทำให้ฉันติดอยู่ในความทรงจำชีวิตของเขา

Pete : ติดอยู่ในช่วงเวลาวัยเด็กที่ปราศจากความรัก... และความโกรธที่ป่าเถื่อน...

Peter : ฉันต้องบอกกับตัวเอง ว่าพวกเขาไม่ใช่ครอบครัวของฉัน ฉันถูกเลี้ยงดูมาในสถานที่ที่ดีกว่านี้ ฉันไม่ใช่ อ๊อตโต้ อ็อคตาเวียส ฉันคือ ปีเตอร์ ปาร์คเกอร์!

Peter : แต่แล้วเส้นแบ่งระหว่างเราก็เริ่มจากลง เมื่อเราเหมือนกันในหลายๆรูปแบบ ...การหลบหนีเข้าหาการค้นคว้าทางวิทยาศาสตร์และการเรียนรู้... อดทนกับการกลั่นแกล้งที่โรงเรียน...และการถูกโจมตีจากคนที่บ้าน... เดี๋ยว นั่นไม่ใช่!

Peter : หยุดเดี๋ยวนี้! เรื่องพวกนั้นไม่เคยเกิดขึ้นกับฉัน!

Peter : ไม่ว่าฉันจะหาทางรอดไปจากที่ได้ยังไงก็ตาม สิ่งเดียวที่ฉันต้องจดจำไว้ก็คือ ฉันไม่ใช่ อ๊อตโต้ อ็อคตาเวียส

Peter : ฉันคือ ปีเตอร์ ปาร์คเกอร์!

Spider-Island, หรือสิ่งที่หลงเหลืออยู่ของมัน

Menace : เขามาแล้ว จงคุกเข่าลงเบื้องหน้าราชาแห่งก็อบลิน

Green Goblin : อ้า เหล่าทหารที่สมบูรณ์แบบของฉัน ยังอยู่กันครบเลย ช่างน่าปลาบปลื้มเสียนี่กระไร, ทำได้ดีมาก วันนี้ฉันให้รางวัลดาวทองเลย

Green Goblin : แล้วดูสิ ว่าแกมอบอะไรให้ฉัน อาณาจักรที่พังพินาศ ซึ่งเคยเกิดขึ้นฉันครั้งหนึ่ง และจะไม่มีอีก

Green Goblin : ดังนั้นบอกฉันมา ว่าเจ้าขี้แพ้นั่นมันถึงจุดจบไปแล้วใช่มั้ย? มันจะไม่เป็นภัยอีก? หรือที่ฉันหมายถึงก็คือ...

Green Goblin : ...เจ้านักโหนใย มันอยู่ที่ไหน?

Goblin.Knight : เขาหลบหนีไปได้ และหลบซ่อนตัวไปครับ

Green Goblin : แน่นอน ว่ามันต้องทำแบบนั้น ช่างเถอะ

Green Goblin : เพราะฉันรู้จุดอ่อนทั้งหมดของมัน และการที่จะลากตัวมันออกมาอีกด้วย

Green Goblin : ไปเลยเหล่าพลพรรคก็อบลินของฉัน พวกแกมีเป้าหมายแล้ว จงทำให้มันรู้ว่าจะไม่มีใครปลอดภัย จนกว่ามันจะปรากฏตัวต่อหน้าฉันอีกครั้ง

Midtown Manhattan

Jonah Jameson : ทุกๆท่านโปรดอย่าตื่นตระหนก มันไม่มีอะไรที่ต้องหวาดกลัว ไม่! ในช่วงเวลาที่ผมอยู่ในตำแหน่งนี้!

จากนั้นเหล่านักข่าวก็รุมถามถึงสิ่งที่เกิดขึ้น และถามว่าเขาจะประกาศสถานการณ์ฉุกเฉินหรือไม่

Jonah Jameson : ภายใต้การบริหารงานของผม นิวยอร์กสามารถรับมือกับแมงมุมกลายพันธ์... นักวิทยาศาสตร์ที่บ้าคลั่ง, พวกต่างดาว, พวกนินจา และอื่นๆอีกมากมายเท่าที่พวกคุณจะคิดออก! และในวันนี้ก็จะไม่ต่างกัน!

Jonah Jameson : และนั่นคือเหตุผลที่ผมเรียกทุกๆท่านออกมา ต้องขอบคุณความคิดที่ฉับไวของผม และผู้ประสานงานที่ยอดเยี่ยมในเมืองนี้อย่าง อัลเคแม็กซ์…

Jonah Jameson : ที่ทำการอัพเกรดหน่วยสอดแนมแมงมุมเหล่านี้...

Jonah Jameson : ให้กลายเป็นเครื่องจักรสังหารก็อบลิน!

Jonah Jameson : ไม่ว่าพวกมันจะร้ายกาจแค่ไหน เหล่าก็อบลินล้วนต้องหายไปจนสิ้น! ภายใต้การดำเนินงานของ นายกรัฐมนตรี เจ. โจนาฮ์ เจมสัน!

ที่อพาร์ทเม้นท์ของ M.J.

M.J. ที่ได้ดูสิ่งที่ถ่านทอดออกมาก็แทบจะเข้าใจในทันที ว่าสิ่งที่ Mayor Jameson ต้องการจะสื่อก็คือ Spider-Slayer เพราะเธอรู้ว่าเขาน่าจะสร้างมันไว้นานแล้ว และเพิ่งจะเปิดตัวตอนนี้ แทนที่จะเปิดตัวตั้งแต่แรกในตอนที่พวกก็อบลินเข้าเล่นงาน และไม่ขาดคำ เหล่าก็อบลินจิ๋วก็เข้าเล่นงานเธอในทันที แต่ตอนนี้ M.J. ได้เตรียมพร้อมแล้ว

และสิ่งที่ M.J. เตรียมไว้ก็คือ เครื่องยิงใยของ Peter นั่นเอง และเธอก็เล่นงานพวกก็อบลินจิ๋วจนไปติดอยู่กับกำแพง

Ollie : เดี๋ยวนะ! คุณไปเอาของพวกนั้นมาจากไหน?

M.J. : ของขวัญจากแฟนเก่าน่ะ เขาสร้างอุปกรณ์ให้กับ สไปเดอร์แมน เขาเป็นเพื่อนกับสไปเดอร์แมน พวกนั้นถึงได้มาเล่นงานฉัน

M.J. : เพราะมันคือหนทางเดียว ที่จะเขาถึงตัว สไปเดอร์แมนได้ ด้วยเพื่อนของเพื่อนของเขา

Ollie : เอ็มเจ นี่มันไม่ใช่เกมนะ!

M.J. : แต่มันใช่สำหรับเจ้าก็อบลิน อย่างที่บอก ว่าฉันเคยเห็นมาก่อนหน้านี้แล้ว ดังนั้นฉันรู้ว่ามันจะมาไม้ไหน แล้วคุณรู้มั้ย ว่านั่นหมายความว่ายังไง?

Ollie : ยังไงล่ะ?

M.J. : ฉันคือไพ่ตายลับยังไงล่ะ

Parker Industries

Doc Ock ได้เปลี่ยนชุดและนำอุปกรณ์ต่างๆกลับมาที่นี่ และติดต่อ Sajani ไว้ ทำให้เมื่อเธอพบเขาก็บ่นใส่ ว่าเขาหายไปไหนมา ทิ้งเธอให้บริหารที่นี่คนเดียว แถมตอนนี้ยังเอาอุปกรณ์ของ Spider-Man มาอีกไว้ที่นี่อีก นี่ยังไม่รวมเรื่องที่เขาโดนตำรวจตามล่า เพราะแฟนเก่าของเขาหายตัวไป

Doc Ock : คารี่เหรอ? นั่นฟังดูไม่ดีเลยนะ... เธอรู้....เรื่องบางอย่าง

Sajani : ใช่มันฟังดูมีเงื่อนงำแปลกๆ

Wrath : เห็นด้วย! และนั่นคือเหตุผลที่ว่าทำไม เราถึงต้องมาคุยกัน คุณปาร์คเกอร์!

Doc Ock : ชิ ไม่ใช่ตอนนี้น่า

Sajani : นั่นใครน่ะ?

"เวรธ ศาลเตี้ยเก่าแก่ในเมืองนี้ หรืออีกฐานะหนึ่งก็คือ เจ้าหน้าที่ตำรวจ กัปตัน ยูริ วาตานาเบะ”

“หนึ่งในพรรคพวกของ คารี่... คนที่ทำตัวเหมือนภูตผี”

Doc Ock : ฉันไม่มีเวลามาทำอะไรแบบนี้นะ

Wrath : นายทำอะไรกับเธอ คุณ ปาร์คเกอร์?

Doc Ock : ฉันไม่ได้ทำอะไรเลย

Wrath : สารภาพมาซะ!

Doc Ock : เอาอะไรมาสารภาพเล่า? ที่ฉันพูดไปคือความจริง พวกเราจะจบเรื่องกันได้หรือยัง?

“มันเป็นแค่ทริกส์พื้นๆ เหมือนเป็นการขโมยเอาแก๊สความกลัวที่เป็นเทคโนโลยีของมิสเทริโอ้มา ต้องไม่สูดพวกมันมากเกินไป”

“และหน้ากากของเธอ ติดตั้งระบบตรวจสอบและตรวจจับแบบเดียวกับของ สไปเดอร์-บอทไว้ พวกมันจะบอกเธอว่า ฉันคือ ปีเตอร์ ปาร์คเกอร์ และฉันพูดความจริง”

Wrath : มันต้องมีมากกว่านี้! เป็นไปไม่ได้ที่จะ...

แต่แล้ว Monster กลับปรากฏตัวขึ้นมาเสียก่อน

“หนึ่งในพวกก็อบลินที่เล่นงานสไปเดอร์ไอซ์แลนด์! หืม นี่น่าจะใช้การได้”

“ให้พวกมันสองคนสู้กันไปเองซักพักก่อน”

และแทนที่จะหนีไป เขากลับมายืนดูทั้งคู่สู้กันซะงั้น

“งั้นก็เป็นไปตามที่ utau คาดการณ์ไว้ ว่าเลนซ์ของ Wrath ก็โดนแทรกแซงด้วย”

“พวกมันได้รับผลกระทบจาก ก็อบลิน โปรโตคอล ที่จะปิดกั้นการมองเห็นพวกก็อบลิน”

Doc Ock : น่าสนใจ ฉันรู้ว่าแกมาทำอะไรที่นี่

Doc Ock : คุณคิดว่าผมที่ทำงานให้กับสไปเดอร์แมน น่าจะรู้ว่าจะหาตัวเขาได้ที่ไหน แต่ขอโทษทีผมไม่รู้หรอก

Monster : จริงเร๊อะ? แล้วไหงฉันคิดว่าแกกำลังโกหกอยู่ล่ะ หือ?

Doc Ock : ผมรับรองเลย แล้ว...ว่าแต่ คุณเป็นใคร

Monster : พวกนั้นเรียกฉันว่า มอนสเตอร์... แต่แกน่าจะรู้จักฉันในอีกชื่อหนึ่ง

และเธอก็เปิดเผยใบหน้าให้เขาเห็น

Doc Ock : คารี่?!

“นั่นหมายความว่า เจ้าก็อบลินต้องรู้แล้ว!”

“หมอนั่นต้องรู้ทุกๆอย่าง!”

ที่ห้องพักของ Aunt May และ Jay Jameson เหล่านินจาก็อบลินบุกเข้ามาที่นี่เพื่อพาตัวพวกเขาไป แต่เมื่อมาถึงกลับไม่มีใครอยู่เลย เนื่องจาก M.J. ได้มาถึงก่อน และพาตัวพวกเขาไปแล้ว

M.J. :ใช่แล้ว ป้า แอนนา เมย์ และเจย์ ปลอดภัยแล้ว พวกเขาอยู่กับพวกเรา

M.J. : ไม่ ไม่ใช่ฉันกับ ปีเตอร์ แต่เป็นฉันกับโอลลี่ อะไรนะ? เขาเป็นคนใหม่ ฉันก็ไม่รู้หรอกนะว่ามันจริงจังแค่ไหน

M.J. : นี่ไม่ใช่เวลามาพูดเรื่องพวกนี้ ทำตามที่ขั้นตอนที่พวกเราฝึกกันมา

M.J. : แค่ไปที่สนามบิน แล้วขึ้นเที่ยวบินแรกออกไปจากเมืองนี้ แล้วโทรหาฉันเมื่อเครื่องลงจอด

Ollie : นี่คุณแน่ใจเหรอ?

M.J. : ใช่ พวกก็อบลิน อยากเล่นเกม ก็ให้มันลองดู... แต่นั่นคือหลังจากที่พวกเรารื้อกระดานกันก่อนแล้วนะ

Aunt May : แมรี่ เจน แล้วปีเตอร์ล่ะ?

Jay : โจนาฮ์ด้วย?

M.J. : โจนาฮ์ เขาเป็นนายกฯ เขามีคนคุ้มกัน... ส่วนปีเตอร์ เชื่อหนูเถอะ ว่าเขาหาที่ปลอดภัยได้แน่ๆ

Peter : ฉันไม่เคยรู้สึกปลอดภัยเลย...

Peter : และตอนนี้ฉันก็ยืนอยู่หน้าหลุมศพของชายที่เลี้ยงดูฉันมา และนั่นทำให้ฉันรู้สึก...ผ่อนคลาย? ไม่ใช่ ฉันต้องรู้สึกผิดสิ!

Peter : ที่ฉันไม่ได้หยุดเจ้าหัวขโมยนั่นไว้ แล้วทำให้ลุงของฉันต้องตาย เพราะ... ลุงเหรอ? ทอร์เบิร์ต อ็อคตาเวียส คือพ่อของฉัน และมันไม่มีอะไรที่ฉันจะหยุดยั้งเขาได้

Peter : ฉันจำได้ดี ทุกครั้งที่เขาอัดใส่หน้าของฉัน! ทุกๆหมัดมัน... ไม่! นั่นมันไม่ใช่ฉัน! ฉันไม่ใช่ อ๊อตโต้ อ็อคตาเวียส ฉันคือ ปีเตอร์ ปาร์คเกอร์!

Peter : ฉันติดอยู่ในช่วงชีวิตของอ๊อตโต้ และมันกำลังไปอย่างรวดเร็ว จบจากมหาลัย และเป็นอิสระจากพ่อของ..เขา เดินหน้าสู่ช่วงชีวิตที่ดีกว่าเดิมอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน...

Peter : แต่มันก็ยังคงมีขวากหนามอยู่เต็มไปหมด พวกที่คอยขัดขวางอัจฉริยะภาพของฉัน!

Peter : เมื่อฉันสร้างแขนเหล่านี้ขึ้นมา มันก็เลวร้ายลง ฉันได้ยินชื่อที่พวกนั้นตั้งให้กับฉัน... แต่จะยังไงก็เถอะ... ช่างพวกมัน เพราะด้วยแขนเหล่านี้ ฉันสามารถทำในสิ่งที่ยอดเยี่ยมได้!

Peter : พวกมันจะได้เห็น พวกมันจะต้องขอโทษ ที่เคยหัวเราะเยาะ... ฉัน?

Peter : เดี๋ยวก่อน... ถอยห่างออกมาก่อน พีท นั่นมันไม่ใช่นาย! นายไม่ใช่...

Peter : เดี๋ยวนั่นมัน อุบัติเหตุ! เหล็กถูกเผาไหม้ติดกับผิวหนังของฉัน! ร่างกายของฉัน! ความเจ็บปวดนี่มันเลวร้ายยิ่งกว่าสิ่งต่างๆที่ฉันจะจินตนาการได้

Peter : เข้มแข็งไว้! ฉันผ่านมันไปได้! ฉัน... ฮ่า ฮ่า! ฉันจะทำมากกว่าแค่รอดตาย! ฉันจะต้องเป็นผู้ชนะ!

Peter : หยุดก่อน! จำให้ได้สิ! จำให้ได้ ว่าฉันไม่ใช่ อ๊อตโต้ อ็อคตาเวียส แต่ฉันคือ...

Peter : ฉันคือ... ด็อคเตอร์ อ็อคโตปุส!

และกลับมาทาง Doc Ock ตอนนี้ Living Brain ได้เสียสละ เปิดโหมดป้องกัน เพื่อให้ Doc Ock หลบหนีไป

Monster : นี่ล้อเล่นใช่มั้ยเนี่ย? เจ้าเครื่องปิ้งขนมปังนี่มันต้านฉันได้ไม่นานหรอกนะ “ปีเตอร์”

Doc Ock : เราจะเห็นกัน และทำได้ดีมาก เจ้าหุ่นยนต์ คุณ เจฟฟรี่ย์ มากับฉัน

Sajani : เยี่ยมเลย มันเหมือนกับ โฮไรซ่อนแล็บ จะกลับมาอีกครั้งแล้วนะ ไหนนายสัญญาว่ามันจะแตกต่างออกไปไง ปีเตอร์!

Doc Ock : แน่นอน ซาจานี เดี๋ยวเธอก็จะเห็นเอง ฉันได้เสริมการป้องกันสำหรับกรณีนี้ไว้แล้ว

Sajani : อะไรนะ? นี่นายคิดว่าเรื่องแบบนี้มันจะเกิดขึ้นบ่อยๆหรือไง?

Doc Ock : ก็ไม่บ่อยหรอก แต่ฉันแน่ใจว่าอย่างน้อยก็ครั้งนี้แหละ...

Doc Ock : คือช่วงเวลาเหมาะสมที่จะส่งข้อความออกไป!

และไม่นานนัก Living Brain ก็จมกองเพลิง ในขณะที่ Monster ไล่ตามเข้ามา และแล้วแขนกลเหล็กจำนวนมาก็พุ่งเข้าใส่เธอ

Monster : แขนกลงั้นหรือ? ไม่เลวนี่

Monster : แต่เชื่อฉันเถอะ ว่าฉันเตรียมการมาพร้อมสำหรับเรื่องนี้

Monster : นี่ฉันเองไง จำได้มั้ยใช่มั้ยล่ะ? ฉันรู้ความลับทุกอย่างของแก ฮ่า ฮ่า ฮ่า!

Doc Ock : และแกก็ควรจะพูดให้น้อยลงหน่อย ซาจานี เข้าไปในนี้ก่อน!

Sajani : ปาร์คเกอร์?! นายทำอะไร...?

Doc Ock : ผู้หญิงคนนั้นคือแฟนเก่าของฉัน มันมีบางอย่างที่บอกฉันว่า ถ้าพวกเราแยกกัน... เธอจะไล่ตามแค่ฉันคนเดียวเท่านั้น

Monster : แม่นแล้ว “พีตี้” แกรู้จักฉัน และที่ฉันต้องการ... ก็คือเวลาส่วนตัว!

“นี่มันหายนะชัดๆ”

“ตอนแรกมันก็แค่ ก็อบลินตัวเดียว แต่ตอนนี้พวกมันรู้กันหมดแล้ว...”

“...ถ้าพวกมันคนอื่นๆตามมา มันจะทำให้ที่นี่เป็นเหมือนกับ สไปเดอร์ไอซ์แลนด์!”

“ฉันสร้าง ปาร์คเกอร์ อินดรัสทรี่ย์ ขึ้นมา เพื่อให้เป็นมรดกของฉัน!”

“และฉันจะฆ่าพวกมันทุกตัว ก่อนที่ฉันจะปล่อยให้พวกมันจะมาทำลายที่นี่ทิ้ง”

“แม้แต่แกด้วย มิส คูเปอร์ แกโง่มากที่มาคนเดียว!”

“นังผู้หญิงโง่ แกทำให้ฉันไม่มีทางเลือกนอกจาก...”

Monster : แกจัดการฉันได้แล้ว และโชคดีจริงๆที่เข้าที่หูขวา ตอนนี้ออสบอร์น ไม่ได้ยินที่พวกเราคุยกันแล้ว

Doc Ock : อะไรนะ?

Carlie : แกคิดว่าไงล่ะ อ๊อตโต้ มันคือเหตุผลที่ฉันเลือกแกเป็นเป้าหมายยังไงล่ะ ฉันต้องการรรรรร แก

Carlie : ไม่สิ แค่สมองของแก...หรือปีเตอร์... ไม่ว่าอะไรก็ตามที่อยู่ในกระโหลกนั่น! แกคือคนเดียวที่จะแก้ไขเรื่องนี้ได้! ช่วยฉันได้!

Carlie : เร็วเข้า! กกกกก่อนที่ฉันจะเสียการควบคุมไปอีกครั้ง! และแกไม่มีทางรู้หรอก ว่ามันวางแผนอะไรไว้เล่นงานแก! และโลกของแก!

และที่มหาลัยก็ปิดการเรียนการสอนชั่วคราวจากเหตุการณ์ครั้งนี้

ซึ่ง Anna Maria ที่กำลังกลับไปที่พัก ก็พบกับใครบางคนที่มารับเธอ ตามที่ M.J. ได้โทรมาบอก เธอคือ Lily Hollister หรืออีกชื่อในตอนนี้ก็คือ Menace และ Anna ผู้โชคร้ายที่ไม่รู้ตัวก็ขึ้นรถไปกับเธอ...

เรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไป? พวก M.J. จะหนีพ้นหรือไม่? Carlie จะร่วมมือกับ Doc Ock ได้จริงๆหรือเปล่า?

แต่เหนือสิ่งอื่นใด ตัวตนของ Peter จะถูกแทรกแซงโดยบุคลิกของ Doc Ock หรือไม่?

โปรดติดตามตอนต่อไป...

เล่มหน้า

Spider-Slayer ออกไล่ล่าแมงมุม!

และแขกรับเชิญ Spider-Man 2099!