Superior Spider-Man #9

Superior Spider-Man #9 : Trouble Mind Part 3 : Gray Matters

เรื่อง : Dan Slott | ภาพ : Humberto Ramos | วางจำหน่าย : 1 พฤษภาคม 2013 | Marvel Comics

การปะทะกันของ Amazing และ Superior

ใครกันแน่ที่จะได้เป็น Peter Parker และ Spider-Man ตัวจริง

Dc.Ock ทำการตรวจสอบรูปแบบคลื่นสมองของ Peter ที่อยู่ในสมองของเขา และเขาได้ทำการจัดวงจรรูปแบบความทรงจำของเขาเรียบร้อย ซึ่งก็ไม่คิดว่าการปล่อยความทรงจำของเขาเอาไว้ เพื่อให้ตัวเองสามารถเข้าไปดูได้แบบนี้มันจะทำให้มันเกิดตัวตนของ Peter ขึ้นมาในหัวของเขา และตอนนี้เขาคิดว่ามันเหลือเพียงทางเดียวนั่นคือกำจัดมันทิ้งซะ

และเขากำลังจะเริ่มแล้ว

Dc.Ock : เครื่องแสกนระบบประสาททำการเจาะลงไปในระบบประสาทของฉัน ถึงเวลาที่เราจะจัดการพวกความทรงจำทั้งหมดนี่แล้ว ถึงเวลากล่าวลากันเป็นครั้งสุดท้ายจริงๆแล้วนะ ปีเตอร์ ปาร์ค...

แล้ว Peter ก็ใช้มือขวาเล่นงานทันที

Dc.Ock : เกอร์...อั๊กกกก... นั่นไงแกอยู่จริงๆด้วย ยังอยู่ในนี้จริงๆใช่มั้ย ยังคิดจะสู้อยู่อีกงั้นเหรอ ก็ดี เราจะมาทำให้มันจบกันตรงนี้เลย

Dc.Ock : เฮ้ย เจ้าหุ่นยนต์จัดการเจ้ามือทรยศข้างนี่ทีซิ

Dc.Ock : เฮ้ ระวังๆหน่อยเด้ เจ้าหุ่นไม่สมประกอบนี่ ฉันยังต้องการมันอยู่อีกนะ... เมื่อร่างกายและสมองของฉัน

Dc.Ock : ....กลายมาเป็นของฉันอย่างแท้จริง

Peter : ไม่มีวันซะหรอก ฝันไปเหอะว่าฉันจะปล่อยให้แกทำแบบนั้นได้ นี่มันจิตใจของฉัน ชีวิตของฉัน ฉันจะไม่มีวันยอมแพ้...

Dc.Ock : เริ่มทำการกำจัดความทรงจำ ใช่แล้ว จัดการลบทุกๆอย่างที่เกี่ยวข้องกับปีเตอร์ เบนจามิน ปาร์คเกอร์ไปให้หมด

Peter : อะไร นั่นมันอะไรกัน ฉันรู้สึกว่า...

แล้วตึก Daily Bugle ก็ค่อยถล่มลงมา ความทรงจำเกี่ยวกับที่นี่ของ Peter ก็ค่อยๆหายไป

Peter : ช่วงเวลาหลายปีที่ฉันใช้อยู่กับบักเกิ้ล... กำลังพังทลายไปแล้ว

Peter : ไม่ ไม่! นายได้ยินมั้ย อ็อคโตเวียส นั่นมันความทรงจำของฉัน นายจะไม่มีวันเอามันไปจากฉันได้ ไม่มีวัน!

Peter ใช้แรงฮึดทำให้ความทรงจำต่างๆกลับเป็นอย่างเดิม

Dc.Ock : งั้นมันก็ต้องทำแบบนั้นจริงๆงั้นสินะ 

Dc.Ock : ฉันคิดอยู่แล้วว่ามันต้องลงมือโดยตรง เอาล่ะ ทำการปรับคลื่นสมองของฉันให้ตรงกัน ฉันกำลังจะ... เข้าไป...

แล้ว Dc.Ock ก็กลับคืนสู่สภาพเดิมของเขาในสมองของ Peter 

Dc.Ock : เอาล่ะ แกคือเศษชิ้นส่วนความทรงจำของเจ้าปาร์คเกอร์งั้นสินะ มันคงจะใช้เวลาไม่นานนักหรอกที่จะจัดการกับแก

Dc.Ock : ...และจากนั้นฉันก็กลับไปใช้ชีวิตใหม่ของฉัน ...ชีวิตที่คู่ควรกับฉัน

Peter : คิดใหม่ได้นะอ็อค เพราะนายคิดผิดครั้งใหญ่แล้วที่เข้ามาที่นี่

Peter : เพราะที่นี่คือโลกของฉัน กฎของฉัน

Dc.Ock : อะไรนะ?

และเมื่อ Peter พูดจบ Dc.Ock ก็พบว่ารอบๆกำลังเกิดบางอย่างขึ้น

เหล่าผู้คนต่างเดินออกมารายล้อมพวกเขาไว้ 

Dc.Ock : นะ...นี่มันอะไรกัน นี่มันหมายความว่ายังไงกัน

Peter : ฉันก็อยากจะบอกนายอ่ะนะอ็อค แต่ฉันคิดว่านายคงไม่มีวันเข้าใจแหงๆเลย

และมันคือเหล่าผู้คนในความทรงจำของ Peter ที่ออกมาเพื่อช่วยเหลือเขา 

Dc.Ock : นี่มันตลกอะไรกันเนี่ยปาร์คเกอร์ เหล่าผู้อยู่อาศัยที่มากันมั่วไปหมดงั้นเหรอ เนี่ยหรือกองกำลังของแก

Peter : เปล่าเลย มันเป็นยิ่งกว่ากองกำลังเสียอีก

Dc.Ock : อั๊กกก ปล่อยฉัน

Peter : พวกเขาคือเพื่อนๆของฉัน ครอบครัวของฉัน และมากกว่าสิ่งไหนๆบนโลกใบนี้... พวกเขามอบพลังให้แก่ฉัน ที่นี่พวกเขาคือโลกของฉัน ส่วนนาย...

Peter : นายมันไม่มีค่าอะไรเลย!

แล้วเหล่าบรรดามิตรสหายของ Peter ก็รุมทึ้ง Dc.Ock ในทันที

แต่ Dc.Ock เองก็มีแผนไว้แล้วเช่นกัน

Dc.Ock : ปีเตอร์ นี่แกคิดจริงๆงั้นเหรอ ว่าฉันจะไม่ได้เตรียมการมาเหมือนกันน่ะ ฉันอยู่ในหัวของแกมาหลายเดือนแล้วนะ และตอนนี้ฉันก็มีทุกๆอย่างที่ฉันต้องการแล้ว ที่นี่เลย... เพื่อการป้องกันอย่างสมบูรณ์แบบ

Peter : ไม่นะ...

และแล้วเหล่าวายร้ายในความทรงจำของ Peter ก็ทยอยออกมา

Peter : ...นี่มันเป็นไปไม่ได้

เหล่าวายร้ายทั้งหมดยกโขยงออกมาจากความทรงจำของเขา

Dc.Ock : จงดูซะ นี่แหละคือความกลัวและความเจ็บปวดของแก ความผิดพลาดและความล้มเหลวของแก ความหวาดหวั่นอันเล็กจ้อยไปจนถึงความหวาดกลัวอันมหาศาล ทั้งหมดนี่แหละคือสิ่งที่ฉันทำให้มันมีชีวิตขึ้นมา

แล้วเหล่าร้ายก็เริ่มเข้าเล่นงานเพื่อนและครอบครัวของ Peter ทันที

Dc.Ock : นั่นแหละปล่อยเจ้าเด็กนี้ไว้ และจัดการพวกที่เหลือ ทำลายทุกๆอย่างที่มันรักให้พินาศซะ

Peter : ด็อค แกจะทำแบบนี้ไม่ได้ แกสาบานกับฉันไว้แล้วว่าแกจะปกป้องพวกเขา

Dc.Ock : อย่าประสาทเสียแบบนั้นซี่ ตอนนี้พวกเราอยู่ในจิตใจของแกนะ เจ้าพวกนี้ไม่ใช่คนปกติทั่วไป แต่เป็นความทรงจำของแกที่มีต่อพวกเขาต่างหากเล่า

แล้วลุงเบนก็โดนยิงตายอีกหนต่อหน้าเขา

Dc.Ock : ลุงเบน

และถัดมา Dc.Ock ก็สังหาร Captain Stacy ทิ้ง

Dc.Ock : ไหนบอกมาซิ เขาชื่อกัปตันอะไรนะ...

Peter : กัปตัน

“จอร์จเหรอ หรือจอร์น หรือจิมนะ ทำไมฉันถึงจำชื่อของพ่อของเกวนไม่ได้ เขาเป็นเหมือนพ่อของฉันเลยนะ”

“ไม่ ไม่ใช่เขา ลุงของฉันต่างหาก เขาเลี้ยงฉันมา ลุงบะ.... ฉันรู้ว่าฉันมีลุง แต่เขาชื่ออะไรกัน”

Peter : แกมัน เป็นปีศาจชัดๆ

แล้วเหล่าผู้คนก็ถูกสังหารไปเรื่อยๆ

Peter : หยุดมันที ได้โปรเถอะ

Dc.Ock : โทษทีนะ แต่มันต้องทำแบบนี้ เศษเสี้ยวความทรงจำเก่าๆต้องถูกกำจัดออกไป เพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่ ไม่ต้องห่วง ในไม่ช้าทุกๆอย่างก็จะจบลง พวกมันจะหายไปจนหมด

Dc.Ock : จะไม่มี ปีเตอร์ ปาร์คเกอร์ อีกต่อไปแล้ว

Peter : งั้นเหรอ งั้นก็แสดงว่าเป็นโชคของฉันงั้นสิ เพราะฉันนั้นเป็นมากกว่า ปีเตอร์ ปาร์คเกอร์

Peter : ฉันเป็น...

The Amazing Spider-Man!

(สไปเดอร์แมนผู้มหัศจรรย์)

Peter ทำการลอกหนังหน้าตัวเองออก และภายในนั้นมันคือโฉมหน้าของ Spider-Man

Peter : มาเลย ด็อค นายกับฉัน มาลุยกันเป็นครั้งสุดท้าย ผู้ชนะจะได้รับทุกสิ่งทุกอย่างไป

Dc.Ock : ไม่ ไม่ ต้องไม่ใช่แบบนี้

Dc.Ock : นี่มันไม่ยุติธรรมเลย!

Peter : แกพูดออกมาเองนะ แกทำลายชีวิตของตัวเอง แกขโมยชีวิตของฉัน แล้วตอนนี้แกพูดอะไรออกมานะ ไม่ยุติธรรมเหรอ?

Peter : แล้วอะไรอีกล่ะ อ๊อตโต้ ฉันคิดว่านายอยากจะเป็นฮีโร่ซะอีก? ฮีโร่น่ะเขาไม่หันหลังหนีกันหรอกนะ!

Dc.Ock : ฉะ...ฉัน ไม่ได้หนีโว้ย ฉันก็แค่ต้องการเวลาสำหรับวางแผน อยู่ในชัยภูมิที่ได้เปรียบ พื้นที่ที่สูงกว่า

Peter : อ้อ “พื้นที่ที่สูงกว่า” เหรอ

Peter : ขอร้อง อย่าพูดอะไรตลกๆแบบนั้นออกมาเลย

Peter ยิงใยและโหนตัวขึ้นไปทันที

Peter : พลังและความรับผิดชอบ มันไม่ได้มีความหมายอะไรกับนายเลยใช่มั้ย

Dc.Ock : หุบปาก

Peter : อั๊ก... แต่ไม่ละ นายต้องฟัง คิดถึงมันหน่อยซี่ การทำความดีและความยากลำบากน่ะ ในวินาทีที่นายรู้ว่าฉันยังอยู่ในนี้ ไหนบอกมาซิ ว่านายคิดจะทำอะไร

Peter : บอกมา!

Dc.Ock : ฉะ...ฉันต้อง จัดการแก

Peter : ถูกต้อง แต่ถ้าเป็นแบบนั้นเมื่อไหร่กันล่ะที่นายจะได้ทำในสิ่งที่ถูกต้อง สิ่งที่มันแสดงถึงความรับผิดชอบ มันยังมีเวลานะอ๊อตโต้ ยอมแพ้ซะเถอะ

Peter : ฉันจะให้โอกาสสุดท้ายกับนาย เพื่อที่จะออกไปอย่างคนดี แสดงให้ฉันเห็นว่านายเรียนรู้บางสิ่ง สิ่งที่พวกฮีโร่เขาจะทำกัน

Dc.Ock : แกหมายถึงการคืนชีวิตให้แกงั้นสิ... แต่ฉัน... ฉันรู้แล้วว่ามันต้องมีความรับผิดชอบ และทำในสิ่งที่ถูกต้องใช่มั้ย

Dc.Ock : ฉันจะต้องมอบสิ่งที่โลกใบนี้ต้องการที่สุดให้กับมัน มันคือ

A Superior Spider-Man!

(สไปเดอร์แมนผู้ยอดเยี่ยมที่สุด)

Dc.Ock : และมันก็คือ ฉันนี่แหละ!

และ Spider-Man ทั้งสองก็เข้าห้ำหั่นกันทันที

Dc.Ock : เข้ามาเลย เจ้าคู่ปรับเก่า ฉันยอมรับการท้าทายของแก

Peter : ให้ตายสิ ด็อค นี่นายเอาจริงเหรอ นั่นคือสิ่งที่นายคิดว่าตัวเองเป็นในตอนนี้งั้นเหรอ นายคิดว่าตัวเองเป็นสไปเดอร์แมนเนี่ยนะ?

Dc.Ock : ใช่แล้ว สไปเดอร์แมนที่ยอดเยี่ยมยิ่งกว่า และมีคุณค่ายิ่งกว่า และจะมีใครที่เหมาะสมกับมันมากไปกว่าฉันเล่า

Peter : เอิ่ม...อันนี้ไม่รู้แฮะ ...บางทีอาจจะเป็นเจ้าคนที่โดนแมงมุมพันธุ์อาบรังสีกัดเอาก็ได้นะ นี่นายมันบ้าไปแล้วจริงๆใช่มั้ยเนี่ย อ็อตโต้

Dc.Ock : แกหาว่าฉันบ้างั้นเหรอ นี่แกรู้มั้ยว่าฉันทำอะไรบ้างในฐานะของสไปเดอร์แมน ที่อาชญากรรมลดลงไปเป็นจำนวนมาก มันเป็นเพราะฉันคนนี้ ทั้งนายกและพวกตำรวจก็ให้การสนับสนุนฉันทั้งที่มันไม่เคยเป็นมาก่อนเลย

Peter : งั้นทางอเวนเจอร์สล่ะอ็อค เป็นเพราะนายทำให้พวกเขาพร้อมจะเตะโด่งฉันออกมาจากทีมแล้วเนี่ย มันไม่มีใครเชื่อใจฉันอีกแล้ว ไม่เลยแม้แต่เหล่าผู้คนบนท้องถนนก็ด้วย

Peter : แล้วทำไมมันจะไม่เป็นแบบนั้นล่ะ ก็นายเล่นจัดการพวกศัตรูของฉันละเลือดสาดแบบนั้น แล้วแกก็ถึงกับฆ่าหนึ่งในพวกนั้นไปด้วย และมันคือสิ่งที่ฉันจะไม่มีวันทำเด็ดขาด ฟังไว้นะ อ๊อตโต้ ฉันไม่มีวันทำแบบนั้นเด็ดขาด

Dc.Ock : แหงอยู่แล้วที่แกจะไม่ทำ นั่นเพราะแกกำลังง่วนกับการเป็น สไปเดอร์แมนเพื่อนบ้านผู้แสนดียังไงล่ะ

Dc.Ock : แกลงมือเบาะๆกับเจ้าวัลเชอร์... และปล่อยให้มันหนีไปได้ และเมื่อมันกลับมา มันก็ใช้เด็กๆเป็นลูกน้องตัวจ้อยของมัน!

Dc.Ock : แล้วเจ้าฆาตรกรนั่นล่ะ แกปล่อยให้มันมีชีวิตอยู่... แล้วพอมันกลับมามันก็ฆ่าไปถึง 30 กว่าคน ...และนั่นรวมไปถึงเพื่อนของแก ด็อคเตอร์ แอชลี่ คาฟก้า ด้วยไงล่ะ

Dc.Ock : อ้อใช่ แล้วต้องขอบใจที่แกพยายามเข้ามากวนฉันได้ถูกจังหวะมาก... จนทำให้ฉันเกือบจะพลาดที่จะช่วยชีวิตเด็กน้อยผู้อ่อนแอคนนั้นแล้ว... แกพยายามที่จะเข้ามาขวางในขณะที่ฉันกำลังพยายามที่จะช่วยเธอ!! แกทำแบบนั้นไปทำไมกัน ปีเตอร์?!

Peter : ก็ฉันไม่เชื่อใจนาย...

Dc.Ock : อย่ามาโกหกฉัน ฉันอยู่ในหัวของแกนะ ฉันรู้ว่าแกคิดอะไร! พูดมันออกมาซะ!!

Peter : ก็นายกำลังจะได้เจ้าเครื่องแสกนมา นายอาจจะเจอตัวฉัน และรู้ว่าฉันอยู่ในนี้ ฉันไม่สามารถที่จะเสี่ยงได้อีก...

ด้วยความคิดเพียงชั่ววูบทำให้ Peter ต้องสำนึกผิดที่เขาเกือบจะคร่าชีวิตเล็กๆไปด้วยความเห็นแก่ตัวของเขา

Dc.Ock : แกจำที่ตัวเองพูดได้มั้ย พลังและความรับผิดชอบนั่นน่ะ

Peter : มันก็แค่ความคิดชั่ววูบ ฉันไม่เคยคิดที่จะ...

Dc.Ock : แกมันไม่เหมาะสมที่จะเป็นสไปเดอร์แมนอีกต่อไปแล้ว ฉันคิดว่าตอนนี้แกน่าจะรู้ตัวแล้วนะ แกมันไร้ค่า แกมันไม่มีค่าอะไรเลยสำหรับฉัน ไม่สิมันเล็กน้อยยิ่งกว่านั้นซะอีก

และที่ด้านนอก Dc.Ock สั่งการอีกครั้ง

Dc.Ock : ทำการลบความทรงจำทั้งหมด

และทุกๆสิ่งเริ่มสูญสลายไปอีกครั้ง

Peter : ไม่ฉันจะไม่มีวัน... ฉันรู้จักตัวเอง ฉันคือสไปเดอร์แมน ฉันรู้ว่าตัวเองเป็นใคร ฉันคือ ปีเตอร์ ปีเตอร์ ปา....

Peter : ปาร์คเกอร์ หรือพาร์ลเมอร์ ฉะ...ฉันไม่รู้

Peter : ฉันชื่ออะไร ทำไมฉันถึงไม่รู้ชื่อของตัวเอง...

Peter : ฉะ...ฉันคือ...ใคร

และทุกๆอย่างก็กลายเป็นความมืดมิด

??? : หมอนั่นจากไปแล้ว

??? : และตอนนี้ ฉันเป็น...

Dc.Ock : อิสระแล้ว!

ด้วยความผิดพลาดเพียงชั่ววูบที่ทำให้ Peter ไม่สามารถรับในสิ่งที่ตนคิดลงไปได้ เปิดช่องให้ Dc.Ock เล่นงานจิตใจของเขาจนหมดสิ้นกำลังใจ และบัดนี้เมื่อความทรงจำของเขาหายไปสิ้น Peter Parker จะหายไปจริงๆอย่างงั้นหรือ

ติดตามตอนต่อไป

เล่มนี้คงตรงตามที่หลายๆคนคาดการณ์ไว้ว่ามันจะต้องจบแบบนี้ แล้วต้องดูกันต่อไปว่า Dc.Ock ที่เป็นอิสระคนนี้จะเป็นอย่างไรต่อไป และ Peter จะได้กลับมาหรือไม่ (คาดว่าได้กลับแหละ แต่เมื่อไหร่นี่ิสิ)

สำหรับเล่มนี้ค่อนข้างชอบตอนที่ทั้งคู่กลายเป็น Spider-Man มากๆ แต่อย่างว่าข่มเขาก่อน โดนข่มกลับทีรู้เลยว่าใครจะชนะ 

และแถมพอดีวันนี้ไปดู Iron Man 3 มากับทาง Comics66 ได้หรอยคอมมิคมาเล่มนึงเลยเอามาให้ดูกันครับกับ

The Amazing Spider-Man : Dying Wish

เนื้อเรื่องคงไม่ต้องพูดถึง เพราะคงได้อ่านกันไปแล้ว ซึ่งเล่มนี้จะรวมมาจาก The Amazing Spider-Man 698-700 และตอนพิเศษอีก 2 ตอน ซึ่งไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่อง 

มาดูภาพในเล่มกันซักเล็กน้อยนะครับ

ในเล่มจะมีการรวมรวบปกของเล่ม #700 มาให้เราได้ดูด้วย 

และสุดท้ายพิเศษสุดของเล่มนี้ มันคือ หน้ารวมปก The Amazing Spider-Man #1-700 แบบย่อครับ 

สำหรับพรุ่งนี้ก็มาต่อกันกับ Age of Ultron #7 หรือถ้าผมทำไม่ทันก็อาจจะได้อ่าน Spider-Men #5 กันก่อนนะครับ