Ant-Man #3

Ant-Man #3

เรื่องโดย : Nick Spencer | ภาพโดย : Ramon Rosanas

วางจำหน่าย : 11 มีนาคม 2015

สำนักพิมพ์ : Marvel Comics

Scott ได้รับการว่าจ้างให้ทำงานโดยที่ไม่รู้ว่ามันคือกับดักของ Taskmaster!

และสิ่งที่ Scott ทำไว้ในอดีตกำลังจะหวนกลับมาเล่นงานคนใกล้ชิดของเขาเอง!!

ในตึกแห่งหนึ่ง Doctor Erica Sondheim ได้พบกับผู้ชายคนหนึ่ง และได้พูดถึงผลงานที่ดีงามของเธอมากมาย และเขาคิดว่าเธอควรจะตอบรับตกลงข้อเสนอของเขาที่จะทำให้ชื่อเสียงของเธอโด่งดังและเปลี่ยนแปลงวงการแพทย์ไปตลอดกาล ซึ่งเธอก็อยากจะตอบว่า “ไปลงนรกซะ!” ถ้าไม่ใช่ว่าเธอโดนคนของเขาเอาปืนมาจ่อขู่อยู่ต่อหน้า

ทางด้าน Scott ก็เริ่มงานวันแรกของเขาในโรงงาน โดยเขาได้มาติดตั้งเครื่องจับการเคลื่อนไหว ในขณะที่ Grizzly ทำการทดสอบตัวประตู และเมื่อเห็นว่าใช้การได้ เขาก็สั่งให้ Grizzly กลับไปที่สำนักงานและคอยดูรายงานของสัญญาณเตือนภัย ส่วนเขาจะขอตัวไปกินมื้อกลางวันก่อน

แต่เขาก็มาหยุดดูลูกสาวตีกลองอยู่ที่บ้านของเธอ

“ผมคิดว่าการแบ่งปันเวลาชีวิตและเวลางานนั้นคือกุญแจสู่ความสำเร็จ”

“และปัจจุบัน การใช้ชีวิตอยู่กับแคสซี่ก็วิเศษมาก มันทำให้เราได้มีช่วงเวลาของพ่อและลูกสาว...”

“และการได้เห็นเธอกลับไปเป็นเด็กสาวปกติธรรมดาอีกครั้ง หลังจากเรื่องต่างๆที่ผ่านมานั้น... มันทำให้การย้ายมาอยู่ที่ไมอามี่ดูจะคุ้มค่าแล้วจริงๆ”

“แต่ไม่ว่าผมจะรักลูกสาวคนนี้มากแค่ไหน และไม่ว่าเธอจะมีความหมายต่อผมมากมายอย่างไร... มันก็เปลี่ยนแปลงความเป็นจริงข้อนึงไม่ได้...”

“...เรื่องที่ว่าลูกสาวคนเก่งของผม...ตีกลองได้ห่วยแตกเสียไม่มี”

Cassie : พ่อว่าไงบ้าง?

“ลูกคงหมายถึงก่อนที่พ่อจะย่อส่วนช่องหูลงใช่มะ?”

Scott : โว้ว จะว่าไงดีล่ะ... พ่อคิดว่ามันโคตรมหัศจรรย์เลยล่ะ... ดูลูกจะเข้าถึงมันได้จริงๆ

Cassie : แสดงว่าพ่อชอบมัน?

Scott : พ่อว่ามันท้าทายพ่อมาก มันทำให้โลกของพ่อได้เปิดกว้างออกไป เพราะลูกรู้อะไรมั้ย พ่อเคยรู้ว่าเสียงกลองมันเป็นยังไง แต่แล้วลูกกลับเปลี่ยนแปลงมันทั้งหมด

Cassie : ดีเลยเพราะมันจะมีงานแสดงโชว์ความสามารถคืนนี้ และหนูคิดว่านี่จะเป็นโอกาสครั้งใหญ่ที่จะทำให้คนในโรงเรียนใหม่รู้สึกประทับใจ จริงมั้ยคะ?

Scott : เอ่อ แน่นอน... ตามนั้นเลย แต่ลูกก็คิดเผื่อไว้หน่อยนะ ว่ามันไม่ใครอยากจะแกล้งใครก่อนหรอก

Cassie : พ่อคะ!

Peggy : เอาล่ะช่วงเวลาฝึกซ้อมจบลงแล้ว... ทีนี้ฉันขอยืมตัวคุณหน่อยนะ สก๊อตต์

Scott : โอ้ ว่าไง เพ็กกี้....

“เตือนภัย เตือนภัย ตรวจพบเมียเก่า ขอย้ำตรวจพบเมียเก่า”

Peggy : คุณสนุกกับการท่องเที่ยวในไมอามี่มั้ย?

Scott : แน่นอน... อย่างที่คุณก็รู้ ไม่ต้องโทรหาครอบครัว หรือออกไปเที่ยวกับเพื่อนสมัยมัธยมปลาย...มันเยี่ยมมากเลยล่ะ

Peggy : แล้วนี่คุณคิดจะกลับไปเมื่อไหร่?

Scott : กลับไปไหน?

Peggy : นิวยอร์กไง

Scott : ออ ผมยังไม่ได้จองกะเวลาเลย พอดีช่วงนี้กำลังยุ่งน่ะ

Peggy : ไม่อยากจะเชื่อเลย ไม่เอาน่า สก๊อตต์... นี่คุณไม่คิดจริงๆใช่มั้ยว่าฉันจะไม่เห็นเจ้านี่?

และที่ Peggy เอาให้เขาดูก็คือรูปป้ายโฆษณาบริษัทรักษาความปลอดภัยของเขา

Scott : โอ้โห มันใช้การได้จริงๆ!

Peggy : สก๊อตต์...

Scott : อ้อเปล่า ไม่มีอะไรหรอก ก็แค่ผู้คนชอบพูดว่าของแบบนี้มันใช้ไม่ได้ เพราะปัจจุบันเขาไปใช้โฆษณาบนอินเตอร์เน็ตกันหมดแล้ว แต่ดูนี่ซี่... คุณเห็นมัน แถมยังถ่ายรูปมาด้วย!

Peggy : เพราะมันคือป้ายโฆษณาของอดีตสามีฉันที่บอกว่ามาเที่ยวในไมอามี่ประมาณ 2 อาทิตย์ไงเล่า... คนที่บอกว่าจะช่วยให้ลูกสาวของเราปรับตัวเข้ากับที่นี่ได้... แต่มันเห็นอยู่ทนโท่ว่าเขาดันมาอาศัยอยู่ที่นี่ แถมยังมาตั้งกิจการเล็กๆอีกด้วย!

Scott : “ธุรกิจเล็กๆ” โอ้ให้ตายสิ ผมน่าจะเอาคำนั้นไปใช้ได้นะ... แต่คุณก็รู้นี่ว่ามันความฝันของผมเลยนะที่จะได้มีป้ายโฆษณาใหญ่ๆแบบนั้น!

Peggy : คุณนี่พูดได้ตรงดีจริงๆ แล้วคุณกล้าคิดได้ยังไง ว่าฉันจะโอเคกับเรื่องนี้? แถมคุณยังทำทั้งหมดโดยที่ไม่บอกฉันอีก...

Scott : คุณหมายว่าไง? พวกเราก็กำลังคุยกันอยู่นี่ไง! แต่ฟังนะ มันอาจจะไม่เหมือนกับที่ผมคิด...

“เว้นแต่ส่วนที่ว่าผมมาอยู่ที่นี่ล่ะนะ”

Scott : แต่ผมคิดว่าการที่พวกเราคนใดคนหนึ่งอยู่ห่างจากแคสซี่ตอนนี้มันไม่ใช่เรื่องที่ดีเลย เพราะเธอต้องการพวกเราทั้งคู่

Scott : และมันไม่ใช่ว่าฉันจะผมจะไม่ได้คุยกับคุณก่อนเรื่องนี้นี่? จำที่คุณพูดก่อนหน้านี้ได้มั้ย? ที่ว่าเมืองนี้มันไม่มีฮีโร่ใส่ชุดแฟนซีสักคน...

Peggy : เว้นเพียงแต่คนเดียวที่คุณพามาด้วยกันกับคุณนี่ไง!

Scott : ฟังผมก่อน... นี่มันไม่ใช่งานเกี่ยวกับฮีโร่หรือยังไงก็ตามมันก็คืองานธรรมดาทั่วไป และนี่เป็นครั้งแรกเลยก็ว่าได้ที่ผมกลับไปตั้งหน้าตั้งตาทำงาน โดยเฉพาะในวันนี้... มันเป็นโรงงานสำหรับจัดส่งอุปกรณ์ โรงงานทำคลิปหนีบกระดาษ!

Scott : มันฟังดูน่ากลัวสำหรับคุณมั้ยล่ะ? ประเด็นก็คือ ผมรู้ว่าคุณกังวลนะ เพ็กกี้ และอยากให้ แคสซี่ ปลอดภัย... ผมเองก็เหมือนกัน ผมถึงต้องทำแบบนี้ เพราะถ้าสิ่งนี้คือสิ่งจำเป็นที่จะทำให้ผมได้อยู่ใกล้ชิดกับเธอแล้วล่ะก็... ผมจะยอมทำในสิ่งที่มันน่าเบื่อ

Peggy : เฮ้อ ฉันล่ะกลุ้ม ไว้เราค่อยมาคุยกันเรื่องนี้อีกคืนนี้แล้วกัน โอเคมั้ย?

Scott : คืนนี้?

Peggy : หลังจากงานแสดงของเธอไง?

Scott : โอ้ ใช่... แต่นี่ลูกคิดจะออกไปตีกลองแบบนั้นจริงๆดิ?

หลังจากนั้น Scott ก็กลับไปทำงานของเขาต่อ

Scott : โอเค พวก ตอนที่ฉันกลับเข้าไป ฉันอยากจะเห็นว่าระบบสัญญาณเตือนเวลาไฟไหม้ได้ถูกจัดการเสร็จแล้ว หรือไม่งั้นพิซซ่าวันศุกร์นี้ก็อดกันแน่นอน

แต่แล้วเมื่อเขากดรหัสมันกลับไม่ทำงาน และยังทำให้สัญญาณเตือนภัยดังขึ้นอีกด้วย

Scott : โธ่ ไม่เอาน่า โทนี่ วิลสัน!

แต่เรื่องนี้ มด Tony Wilson ของเขาไม่รู้เห็นด้วย

Scott : หมายความว่าไง ที่บอกว่าไม่ใช่แก?

และนั่นทำให้ Scott เริ่มแปลกใจ เพราะถ้ามดของเขาไม่ได้ทำ ใครจะทำ และรหัสของเขาก็ยังคงใช้การไม่ได้ จากนั้นประตูก็ปิดตัวพร้อมปืนเลเซอร์ที่หันเป้ามาทางเขา ทำให้เข้าแน่ใจว่างานนี้มันคือกับดักแน่ๆแล้ว

Scott คิดว่าคนที่ทำแบบนี้คิดที่จะใช้ระบบที่เขาออกแบบเองมาเล่นงานเขา แต่เขาก็รู้รูปแบบพื้นที่ดีจริงหาทางหนีไม่ยาก แต่มันดันไม่ได้มีแค่นั้น เพราะเขาโดนโล่ที่คุ้นเคยอัดเข้าให้

Taskmaster : ยินดีต้อนรับสู่การทำงานด้วยตัวเองนะ คุณแลงก์

Taskmaster : หวังว่าแกจะมีชีวิตรอดออกไปได้

“นี่มันจะเป็นใครคนอื่นไปไม่ได้แล้วหรือไง?”

และจากนั้น Scott ก็จำได้ว่าไม่ว่าเขาจะไปที่ไหนจะเจอศัตรูคนนี้อยู่ด้วยเสมอ

Scott : แกคือศัตรูคู่ปรับของฉัน ทาสก์มาสเตอร์

Taskmaster: หา?

Scott : อะไรอีกล่ะ?

Taskmaster : เอ้อ ก็ไม่มีอะไร ก็แค่ว่า... นี่แกคิดจริงๆดิว่าแกเป็นคู่ปรับของฉัน?

Scott : หมายความว่าไง? พวกเราออกจะอาฆาตกันขนาดนั้น! พวกเราเคยสู้กันมาหลายครั้งแล้วนะ!

Taskmaster : ถามจริง?

Scott : เออสิ! ก็ตั้งแต่ตอน แวส์ปกับเยลโล่แจ็กเก็ต, ตอนสไปเดอร์แมน และยังมีกับฮอร์คอายด้วย และขอบอกว่าตอนนั้นน่ะ...

Taskmaster : พี่น้องครับ... ฉันไม่รู้จะบอกแกยังไงดี... จริงๆคือฉันไปที่นั่น... พวกสู้กับพวกที่แกพูดถึงนั่นแหละ... ก็อย่างที่แกรู้ ฮีโร่ตัวจริงน่ะ?

“อื้อหือ.... โอเค ขอยอมรับว่า... ถูกพูดแบบนี้ตรงๆมันเจ็บจี๊ดขึ้นมาเลย”

Taskmaster : ส่วนแก... ก็เป็นแค่ตัวมารที่เอาแต่โผล่มาเจือกเรื่องของฉันตลอด

Taskmaster : แต่ไม่ต้องห่วง ฉันไม่คิดว่าจะต้องกังวลเรื่องนั้นอีกต่อไปแล้ว

“อย่างที่บอกไง นักฆ่ารับจ้างเกรด เอ”

Scott ทำการหลบปืนของ Taskmaster ไปเรื่อยๆ พร้อมหาโอกาสโต้ไปด้วย

Taskmaster : ไม่อยากจะเชื่อว่าผู้สืบทอดของ แฮ็งค์พิมพ์ จะคิดว่าเขาเป็นคู่ปรับของฉันแบบนี้! แล้วว่าแต่แกไม่ได้ถูกแจ็คออฟฮาร์ตจากทีมเดียวกันฆ่าไปแล้วหรอกเหรอ!

Scott : อ้อ ใช่... แล้วรู้อะไรมั้ย ฉันเคยเอาชนะดูมได้ด้วยนะ!

Taskmaster : แน่นอน ได้ข่าวว่าแกไปงัดข้อกับกาแล็กตัสด้วยนี่!

Scott : อย่างน้อยฉันก็ไม่ได้เล่นคณะละครสัตว์ล่ะ!

Scott : เอ้อ และอีกอย่างนะ ขอฝากไว้หน่อยชุดของแกมันไม่เข้าท่าเลย!

Scott : เพราะมันดูเหมือนทั้งโกสต์ไพเรตรวมกับกัปตันอเมริกาที่มีผ้าคลุม! ทีหลังหัดเลือกเอาซักอย่างเซ่!

เมื่อได้จังหวะ Taskmaster ก็โดนอัดเข้าไปเต็มๆ 1 หมัด

Taskmaster : เป็นหมัดที่ไม่เลวสำหรับคนตัวเล็กๆแบบนั้น

Taskmaster : แกอาจจะคิดว่าตัวเองตัวเล็กเกินกว่าที่จะตกเป็นเป้าได้... แต่ฉันเองก็เคยไปดื่มกับบูลส์อายมาหลายครั้ง

และนั่นทำให้การเล็งของ Taskmaster แม่นยำจนเล่นงาน Scott ได้ และบอกอีกว่านี่มันไม่ใช่เรื่องส่วนตัว แต่เป็นเรื่องของธุรกิจ

แต่ Scott ก็ยังไม่จนตรอกง่ายๆ เพราะเขายังมีเพื่อนอีกมากมาย และนั่นก็คือมดของเขาที่มารวมตัวกันกลายเป็นกำปั้นขนาดใหญ่และชกเข้าใส่ Taskmaster

แต่ว่า Taskmaster เองก็ทำการบ้านเรื่องพลังของเขา และหยิบเอาอุปกรณ์บางอย่างขึ้นมาใช้ และมันได้รวมเอาคลิปหนีบกระดาษทั้งหมดมาสร้างเป็นดาบขนาดใหญ่

“โอ เวร... ฉันคิดผิดไปมากสำหรับเรื่องคลิปหนีบกระดาษ!”

“เพราะมันอันตรายโคตรๆ!”

และดาบคลิปเล่มนั้นก็ฟันเอาหมัดมดจนกระจุย

และมันยังถูกใช้เพื่อสกัดตัว Scott ไว้อีกด้วย

Taskmaster : อันที่จริงนะ ตอนที่ชื่อของแกโผล่ขึ้นมาบน "เฮ็นช์” ก็ทำให้ฉันแปลกใจอยู่เหมือนกัน ว่าใครมันมาจ้างฉันไปเล่นงานหมอนี่วะ?

Scott : “เฮ็นช์”?

Taskmaster : อ้อ เป็นแอปใหม่น่ะ เห็นมะ?

Taskmaster : มันก็เหมือนกับแท็กซี่อูเบอร์ แต่มันเอาไว้สำหรับจ้างวายร้ายรับจ้าง และมันเป็นธุรกิจที่รายได้ดีใช้ได้เลยล่ะ

Taskmaster : แต่ไม่ต้องห่วง มันไม่ใช่งานฆาตกรรมใคร ฉันแค่โดนจ้างมาให้ติดพันกับแกอยู่สักพัก

Scott : เดี๋ยว... ใครกันที่จ้างแกมาไล่ล่าฉัน?

Taskmaster : อ้อ... มันเป็นบริษัทอะไรซักอย่าง... ขอดูแป๊บนะ

Taskmaster : เนี่ย เคยเห็นมะ?

และนั่นก็คือบริษัท Cross Technological Enterprises และ Scott รู้จักชื่อนี้ดี เพราะมันเป็นของวายร้ายคนแรกที่เขาจัดการ Darren Cross ซึ่งเขาได้เข้าไปที่นั่นเพื่อหาทางช่วย Cassie และ Darren ก็น่าจะตายไปหลายปีแล้ว เขาจึงสงสัยว่ามันยังมีใครมาไล่ล่าเขาอีก

Taskmaster : เอาล่ะหมดเวลาแล้ว และฉันก็ต้องไปส่งข้อความหาแฟนอีก ดูแลตัวเองให้ดีล่ะ... เออ แล้วอย่าไปเที่ยวบอกใครเด็ดขาดว่าแกเป็นศัตรูคู่ปรับของฉัน เห็นแบบนี้ฉันเองก็ห่วงหน้าตากับชื่อเสียงของตัวเองอยู่นะ

Scott : เฮ้ย เดี๋ยวสิ... แกบอกว่าแกถูกจ้างมาให้ติดพันกับฉัน มันเพื่ออะไร?!

Taskmaster : เกี่ยวกับเรื่องนั้น ฉันบอกไปแล้วว่ามันเป็นเรื่องของธุรกิจ และเงินมันก็ดี...

Taskmaster : แต่ฉันต้องขอโทษสำหรับลูกสาวตัวน้อยของแกด้วย

“ โอ ไม่นะ...”

“แคสซี่”

ทาง cassie ได้เล่นกลองของเธอจนเสร็จ และเตรียมเก็บของแต่เธอกลับไม่เห็นเงาพ่อของเธอเลย แม่ของเธอจึงบอกว่าเขาอาจจะย่อส่วนมาฟังก็ได้ แต่บางทีมันก็อาจจะเหมือนเดิมๆที่เขาเคยเป็น และก็มีผู้หญิงคนนึงมาชวน Cassie ไปเล่นดนตรีกับพวกเธอคืนนี้ Cassie จึงขออนุญาติแม่ และเธอก็ให้ไป

ในระหว่างทางเธอขอเอาของไปเก็บแต่ไม่รู้เลยว่ามีใครมาดักรอเธออยู่แล้ว และเขาก็คือ Crossfire ที่มาจับตัวเธอไปตามคำสั่งของชายคนหนึ่ง

ชายที่พูดคุยกับ Doctor Erica Sondheim ก่อนหน้านี้ ก่อนที่เขาจะแนะนำตัวว่า เขาคือ Augustine Cross ลูกของ Darren Cross นั่นเอง และเขาคิดว่าก่อนหน้านี้ Doctor Erica ไม่สามารถช่วยพ่อของเขาไว้ได้ อาจจะทำให้เธอต้องคิดมากแต่เธอก็ผ่านมันไปได้ และตอนนี้เขาจะให้โอกาสเธอได้แก้ไขความผิดพลาดในอดีตอีกครั้ง

Erica : คุณกำลังพูดเรื่องอะไรเนี่ย?

Augustine : ผมกำลังพูดถึงการไถ่ถอนยังไงล่ะครับ! แน่นอน อย่างที่คุณเห็นคุณหมอ มันยังไม่สายไป... ทำไมน่ะเหรอ เพราะในคืนนี้...

Augustine : คุณจะต้องพาคุณพ่อของพวกเรากลับมา!

และเบื้องหน้าของ Doctor Erica ก็คือศพของ Darren Cross!

ตอนต่อไป

คุณพ่อ! (???)

คุยกันท้ายเล่ม

ช่วงนี้เราจะอยู่กันยาวๆกับ Ant-Man นะครับ แล้วจากนั้นก็จะต่อด้วย Uncanny Avengers และเมื่อ Uncanny Avengers จบก็จะมีแต่ Tie-In ของ Secret Wars แล้ว