Edge of Spider-Verse #4

Edge of Spider-Verse #4

เรื่องโดย : Clay Mcleoo Chapman | ภาพโดย : Elia Bonetti

วางจำหน่าย : 1 ตุลาคม 2014

สำนักพิมพ์ : Marvel Comics

นี่คือ Spider-Man ที่คุณจะไม่เคยเห็นมาก่อน!!

พบกับเรื่องราวของ Patton Parnel เด็กหนุ่มที่จะกลายเป็น Spider-Man สุดสยองขวัญ 

ในจักรวาลหนึ่งที่ไม่เหมือนกับที่เราเคยเห็น

เด็กหนุ่มที่ดูคุ้นหน้าคุ้นตา Patton Parnel ได้กำลังนั่งทดสอบเรื่องปฏิกิริยาแสงของเขากับตัวทดลองที่ #32 ก่อนที่เขาจะโดนลุง Ted ตวาดว่าให้รีบเข้ามาเตรียมตัวไปโรงเรียน

เขาเข้ามาและกล่าวสวัสดีโครงกระดูกหมายเลข #16 ของเขา ก่อนที่เขาจะหยิบกล้องขึ้นมาส่องสาวผมแดง Sara Jane ข้างๆบ้านของเขา และพูดถึงเรื่องที่เขาต้องการเก็บตัวอย่างทดลองมาจากตัวทดลอง (Sara) ที่อยู่ข้างๆบ้านคนนี้

บนรถ Patton กำลังนั่งคิดเกี่ยวกับการทดลองของเขา แต่แล้ว Sara ก็เข้ามาชวนคุยถึงเรื่องการไปทัศนศึกษาที่ Alcorps ซึ่งเธอไม่เคยคุยกับเขามาก่อนทำให้เขารู้สึกประหลาดใจอย่างมาก โดยเธอพยายามที่จะบอกให้เขาอยู่ใกล้ๆเธอไว้เพื่อที่จะช่วยเธอทำการแสดงให้บริษัทนี้เห็นว่าพวกเธอไม่ชอบการทารุณสัตว์ทดลอง แต่แล้วเขาก็โดนกันออกไปโดยแฟนหนุ่มของ Sara นั่นก็คือชายผมทองที่มีชื่อว่า Gene

ในระหว่างที่พวกเขาเดินชมบริเวณรอบๆ Sara ได้ลากตัว Patton เข้ามายังห้องที่เก็บสัตว์ทดลองไว้ และแมงมุมตัวหนึ่งได้สดุดตาของเขา ทำให้ Patton พยายามที่จะช่วยมันออกมา แต่มันกลับกัดเขาเข้า จากนั้นพนักงานคนหนึ่งก็เข้ามาพบ

หลังจากที่โดนจับได้ทั้งคู่ก็ถูกด่าที่เข้าไปยุ่งกับตัวอย่างทดลองอันล้ำค่า ก่อนที่จะให้ผู้ปกครองมาพาตัวกลับไป ซึ่งครอบครัวของ Sara นั้นก็มีคนมารับแต่ Patton นั้นยังไม่มีใครมา เขาจึงบอกไปว่าพ่อกับแม่ของเขาตายไปหมดแล้ว ตอนนี้เขาอาศัยอยู่กับลุง และไม่ยอมให้เบอร์ลุงของเขาไป Sara จึงขอให้เขากลับไปกับเธอเพราะพวกเขาเป็นเพื่อนบ้านกัน แถมเรื่องนี้ Sara เป็นต้นเหตุเองไม่ใช่ความผิดของ Patton

โดย Patton ก็รู้สึกได้ถึงความร้อนที่บริเวณแผลที่แมงมุมกัดเขา โดยไม่รู้ว่ามันกำลังจะเปลี่ยนแปลงร่างกายของเขาไป

เมื่อกลับมาถึงที่บ้าน Patton ก็ยิ่งรู้ว่าร่างกายของเขาแปลกไป เขารู้สึกเหมือนไม่สบาย แต่เมื่อกางมือออกมามันก็ปรากฎใยแมงมุมเล็กที่บริเวณง่ามนิ้วมือ ในขณะเดียวกันลุงของเขาก็เข้ามาด้วยอารมณ์โกรธเพราะเรื่องที่เขาไปทำไว้รวมถึงรู้ว่าเขาได้ทำการทดลองกับสัตว์ของเพื่อนบ้านไปหลายตัว จึงเขี่ยนตีเขาอยากหนัก ซึ่ง Sara ที่ได้ฟังก็ได้แต่ร้องไห้ให้กับ Patton ผู้น่าสงสาร

เย็นวันนั้น Patton โดนตีจนไม่มีเรื่ยวแรงที่จะยืน เขาต้องคลานลงมาจากห้องไปยังตู้เย็น

“บางอย่างในตัวมันเปลี่ยนไป ฉันรู้สึกได้ หิวเหลือเกิน ต้องหาอะไรกิน...”

“หยิบอาหารลงมาไม่ได้... แล้วของที่กินเข้าไปก็เหมือนจะสำรอกออกมา”

“ฉันได้กลิ่นของหนู ช่างหอมหวาน แถมเหมือนจะได้ยินเสียงหัวใจของมันเต้นที่หู”

“ฉันคุมตัวเองไม่อยู่แล้ว... ต้องกินมัน...”

“รสชาติดีเหลือเกิน... มันสดใหม่... และหอมหวาน”

“ฉันรู้สึกได้ว่าพละกำลังกลับมาอีกครั้ง... เหมือนกับว่าทั้งร่างได้ถูกชาร์จด้วยพลังงานบางอย่างที่แสนวิเศษ”

“แค่หนูตัวเล็กๆแค่นี้มันยังไม่พอ ฉันต้องการอย่างอื่น... ที่ใหญ่กว่านี้”

“ต้องการสัตว์ทดลองมากกว่านี้”

Patton ยิ้วหวานๆพร้อมความคิดอันชั่วร้าย

เขาจึงไปจับแมวตัวหนึ่งมา แต่เมื่อมันข่วนเขา Patton ก็คิดที่จะจัดการกับมันและอยู่ๆใยแมงมุมก็ถูกยิงออกจากมือของเขาไปพันเข้าที่ตัวแมวตัวนั้น

“มันคือเจ้าแมงมุมตัวนั้น! ต้องใช้แน่ๆ เพราะการกัดของมันได้ส่งผ่านพลังของมันมายังร่างกายของฉัน ตอนนี้ฉันกลายเป็นตัวทดลองของการทดลองวิทยาศาสตร์ครั้งต่อไปของฉันแล้ว”

“แล้วฉันจะกลายเป็นตัวอะไร...? ไม่รู้สิ แต่ฉันไม่เคยรู้สึกมีชีวิตชีวาแบบนี้มาก่อนเลย”

“ยิ่งฉันกินเข้าไปมากเท่าไร ฉันก็แข็งแกร่งมากขึ้นเท่านั้น ดังนั้นที่ฉันต้องทำก็คือ...”

“กินต่อไปเรื่อยๆ”

ในค่ำวันนั้น

ลุงของเขาได้กลับมาพร้อมหวังว่า Patton จะสำนึกได้ และทำมื้อเย็นดีๆไว้รอ แต่เขากลับพบว่าไฟทั้งบ้านถูกปิด เมื่อเขาได้เปิดไฟขึ้นมา ก็พบว่าทั่วบ้านเต็มไปด้วยสัตว์ต่างๆที่ถูกมัดใยไว้กับผนัง และที่ด้านบน Patton ได้รอการมาของลุงของเขาอยู่

Patton : นี่คือมือเย็นยังไงล่ะ ลุงเท็ด...

Patton : ถ้าลุงจะสอนอะไรผมสักอย่างแล้วล่ะก็นะ... ลุงเท็ด... มันก็คือ

Patton : พลังอันยิ่งใหญ่มาพร้อมความกระหายที่ยิ่งใหญ่!

Patton ได้กระโจนออกไปพร้อมหน้าตาที่เปลี่ยนแปลงไปจนเหมือนไม่ใช่มนุษย์...

เช้าวันถัดมา

จากการที่สีดวงตาเปลี่ยนแปลง Patton ต้องสวมแว่นกันแดดไว้ และเขาก็เดินไปโรงเรียนอย่างสบายอารมณ์ เขาค่อยๆเดินมาจนถึงโรงเรียนในช่วงเวลาที่กริ่งดังพอดี เขารอให้ทุกๆคนเข้าห้องเรียน... เพื่อที่เขาจะได้กินมื้อเช้าของเขา

ในล็อกเกอร์ของเขามีนกตัวนึงที่ถูกมัดใยอยู่ Patton ได้หยิบมันออกมาพร้อมเตรียมที่จะกินมื้อเช้าของเขา ซึ่งเขาก็บอกว่ามันอร่อยเหลือเกิน แต่ความสุขของเขาก็ถูกขัดโดย Gene เด็กเกเรที่ชอบหาเรื่องเขา แต่คราวนี้ Patton ไม่ได้ก้มหน้าให้โดนเล่นงานอย่างเดียวอีกต่อไป

Patton : ฉันรอให้แกโผล่หัวมาอยู่พอดี

Gene : แกจะไม่ได้หัวเราะแบบนั้นอีกแน่ หลังจากที่ฉันอัดเข้าใส่รอยยิ้มกวนๆนั่นของแก

Patton : ระบุเวลากับสถานที่มาได้เลย พ่อถุงเนื้อ

Gene : งั้นช่วงพักเที่ยงเป็นไง? ที่ห้องล็อกเกอร์? แค่แกกับฉัน?

Patton : ช่วงมื้อเที่ยงงั้นสิ? งั้นได้เลย

หลังเลิกเรียน

Patton เดินกลับบ้านโดยไม่มีร่องรอยการทะเลาะวิวาทใดๆ และพบกับเด็กที่กำลังแปะป้ายตามหาสุนัขของเขาอยู่ Patton จึงเข้าไปบอกเด็กคนนั้นว่าสุนัขอยู่ที่บ้านของตน และให้ตามเขาไปที่บ้าน

“ผิวหนังของฉันรู้สึกเหมือนมันกำลังหลุดลอกออก บางอย่างไม่ถูกต้อง คงต้องกลับบ้านไปทำการค้นคว้าต่อ...”

“แต่ดูเหมือนฉันจะพบสัตว์ทดลองตัวที่67 เข้าแล้ว”

“เจ้าแมงมุมตัวนั้นมันให้ของขวัญล้ำค่าแก่ฉัน ฉันสามารถที่จะใช้มันในหนทางที่ดีได้ เพื่อช่วยเหลือมนุษย์ชาติ ถ้าหากฉันต้องการฉันจะเป็นได้แม้กระทั่งซุปเปอร์ฮีโร่...”

“แต่ช่างหัวมันสิ ใครมันจะอยากเป็นฮีโร่กัน? การเป็นคนดีมันน่าเบื่อออกจะตายไป”

จากนั้นที่บ้าน Patton ได้ค้นคว้าเรื่องแมงมุมที่กัดเขา และมันคือสายพันธุ์ Loxosceles Reclusa

“จากที่อ่านมา เจ้าแมงมุมที่กัดฉันมันมีพิษร้ายแรง และจากที่เคยพบเห็นมา ตัวเมียจะทำการถ่ายเทไข่ของมันไปไว้ในร่างของเหยื่อที่ถูกกัด... น่าสนใจจริงๆ”

แต่ในขณะนั้นเอง เสียงกระดิ่งประตูบ้านก็ดังขึ้น

เป็น Sara Jane เองที่มาหาเขา เธอมาหาเขาเพราะเรื่องของ Gene เนื่องจากหลังจากที่ทั้งคู่พูดคุยกันในตอนเช้าเขาก็หายตัวไปเลย และท่าทางของเขา Patton ก็เปลี่ยนไปจน Sara สังเกตได้ จากนั้น Patton ก็จูบ Sara ในทันที ก่อนที่จะใช้ช่วงเวลานี้ทดลองสิ่งที่เขาอ่านมาเมื่อครู่ เขาได้กัดเข้าที่ลำคอของ Sara

และแสดงแววตาสีแดงที่น่ากลัวออกมา

Patton : ไม่เคยมีใครเห็นหัวฉันมาก่อน แม้กระทั่งเธอก็ด้วย!

Patton : แต่มันจะไม่เป็นแบบนั้นอีกแล้ว! เพราะตอนนี้ฉันแข็งแกร่งขึ้น! ฉันได้ถือกำเนิดใหม่แล้ว! ฉันคือมนุษย์แมงมุม!

พูดจบ Sara ก็ตบหน้าหันในทันที

Sara : ถอยไปให้ห่างๆฉันเลยนะ!

แต่มันกลับกลายเป็นว่าเธอทำให้ผิวหนังของ Patton หลุดลอกออก พร้อมปรากฎดวงตาสีแดงที่บริเวณหน้าผากซึ่งซ่อนอยู่ภายใต้ผิวหนังของเขา

Patton : ดูสิว่าเธอทำอะไรลงไป

Patton ได้ระเบิดผิวหนังทั้งหมดออก เปิดเผยให้เห็นใบหน้าของแมงมุมสุดสยองที่อยู่ภายใต้ผิวหนังของเขา เห็นดังนั้น Sara ก็กรี๊ดแตกพร้อมหาทางหนี แต่ Patton ก็ยิงใยไปสกัดไว้ในทันที ทำให้ Sara ต้องวิ่งเข้าไปในห้องของเขาแทน

Patton : ไม่คิดว่าจะกลับบ้านเร็วไปหน่อยหรือไง อยู่กับฉันก่อนสิ ซาร่า เจน

แต่มันกลับเลวร้ายยิ่งกว่าข้างนอก ศพของสัตว์จำนวนมากถูกห้อยใยลงมา รวมไปถึงศพของเด็กชายที่ตามหาสุนัขของเขาด้วย ส่วนลุงของเขาก็โดนมัดอยู่เตียงพร้อมจะโกนขอความช่วยเหลือ

Sara : โอ พระเจ้า ไม่นะ ไม่...

Patton : ฉันรักเธอนะ ซาร่า เจน ฉันรักเธอมาตลอด

Patton : และขอโทษที่มันรกไปหน่อย แต่ฉันไม่เคยมีผู้หญิงเข้ามาที่ห้องมาก่อนเลย

Sara : ได้โปรดอย่าทำร้ายฉัน

Patton : ทำร้ายเธอ? ฉันจะทำแบบนั้นได้ยังไง ซาร่า เจน

Patton : เพราะฉันเป็นหนี้ชีวิตเธอ... สำหรับชีวิตใหม่ของฉัน

Patton : ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าฉันคือพาหะ

ในระหว่างที่เขาพูด ลุงเท็ด ของเขาก็ร้องขึ้นมาอย่างเจ็บปวดให้ฆ่าเขาทิ้ง ก่อนที่ฝูงมงมุมขนาดเล็กจำนวนมากที่ค่อยๆทยอยโผล่ออกมาจากร่างกายของเขาอย่างน่าสยดสยอง

Patton : ฉันอยากให้เธอได้พบกับลูกหลานของฉัน... ทุกตัว

Patton : ฉันต้องการความช่วยเหลือจากเธอนะ ซาร่า เจน เพราะฉันรู้ว่าเธอรักสัตว์มากแค่ไหน

Patton : แล้วดูสิว่าฉันยังมีปากท้องให้ต้องเลี้ยงดูอีกมาแค่ไหนนนนนน

แต่ในช่วงเวลาคับขันนี้เอง พระเอกขี่ม้าขาวก็โผล่มาจากด้านหลังของ Patton

Morlun : แกนี่ดูน่าอร่อยจริงๆ

Morlun : ช่างเป็นผู้ถือครองพลังที่ดูสดใหม่อะไรเช่นนี้

Patton : แกเป็นใคร?

Morlun : โอ้ เป็นคำถามที่น่าสนใจมาก แกจะเรียกฉันว่า มอร์ลัน ก็ได้... ถือซะว่าเป็นแขกพิเศษสำหรับมื้อค่ำก็แล้วกัน

Patton : ช่ายยยยยยยยยยยยยยย

Morlun : ฉันได้กลิ่นหอมหวนของแกโชยมากจากมิติอันห่างไกล...

Morlun : และเมื่อฉันสามารถรับรู้การมีอยู่ของแกได้ ฉันก็จะมาหาแก... เพื่อดูว่ารสชาติมันจะเป็นอย่างไร

Morlun โชว์กระชากแขนของ Patton ออกมาอย่างงายดายต่อหน้า Sara และมันทำให้เธอรับไม่ได้จนต้องรีบวิ่งหนีออกไปในทันที ในขณะที่ Patton นั้นยังไม่ยอมแพ้ง่ายๆ

Morlun : แหม แหม... อาหารมื้อนี้มีการกัดตอบโต้กลับมาด้วย

Morlun : แกดูจะเป็นผู้ถือครองพลังที่เด็กที่สุด ยังดิบ ไม่สุกงอมสักเท่าไร ...เหมือนกับแค่บางส่วนของผลไม้ ซึ่งน่าจะเป็นอาหารเรียกน้ำย่อยได้...

Morlun : สำหรับอาหารอันโอชะอีกนับพัน!

และแล้ว Patton ก็เสร็จ Morlun ไป ในขณะที่ Sara รีบวิ่งหนีพร้อมบอกตัวเองว่าเธอแค่ฝันไปเท่านั้น

วันถัดมา

Sara ตื่นขึ้นมาและแต่งตัวเตรียมไปโรงเรียนตามปกติ เธอส่องกระจกดูและพบว่ามันมีรอยกัดที่คอของเธอ เธอจึงพยายามพูดว่ามันเป็นแค่ความฝัน แต่บางสิ่งก็ค่อยๆขยับอยู่ในร่างของเธอ มันคือแมงมุมตัวเล็กที่เดินออกมาจากรอยกัดนั้น...แมงมุมตัวเล็กจำนวนมหาศาล...

“ไม่ใช่ว่าพวกเราทุกคนที่กำเนิดขึ้นมาเพื่อเป็นซุปเปอร์ฮีโร่”

“เมื่อคุณได้รับพลังเหนือมนุษย์มา คุณจะเลือกมันใช้เพื่อทำในสิ่งที่ดีหรือไม่?”

“และแม้คุณจะเคยได้ยินเรื่องราวเหล่านั้นมาหลายล้านครั้งแล้ว... มันก็ยังคงมีเรื่องราวใหม่ที่เกิดขึ้นจากเรื่องเล่าเหล่านั้น”

The End?

พบกับเรื่องราวสุดท้ายของซีรี่ส์ Edge of Spider-Verse ใน #5

คุยกันท้ายเล่ม

เล่มนี้คงจะทำให้แฟนๆบางคนที่ชอบ Peter หรือ Spider-Man ต้องร้องว่า WTF เพราะพี่แกสยองมาก เป็นจักรวาลเดียวที่ผมแช่งให้ Morlun หรือใครก็ได้โผล่มาที และสุดท้ายก็โผล่มาจริงๆ ปิดฉากเรื่องราวของ Spider-Man มือใหม่คนนี้ไปอย่างรวดเร็ว แต่สำหรับคนที่ชอบอะไรแปลกใหม่อาจจะชอบเล่นนี้อยู่มากก็เป็นได้

พรุ่งนี้มาพบกันต่อกับเล่มสุดท้ายใน Edge of Spider-Verse #5 และที่เหลือก็จะเป็น Spider-Man 2099 #5 กับ Amazing Spider-Man #8 - Edge of Spider-Verse ครับ และต้นเดือนหน้าก็จะเข้าสู่ Spider-Verse กันแล้ว

เนื้อหาที่เกี่ยวข้อง

Superior Spider-Man #32
Edge of Spider-Verse #1
Superior Spider-Man #33
Edge of Spider-Verse #2
Amazing Spider-Man #7-Edge of Spider-Verse
Edge of Spider-Verse #3