Batman and Robin Annual #2

Batman and Robin Annual #2

เรื่องโดย : Peter J. Tomasi | ภาพโดย : Doug  Mahnke

วางจำหน่าย : 29 มกราคม 2014

สำนักพิมพ์ : DC Comics

พบกับเรื่องราวการทำงานร่วมกันครั้งแรกของ Batman & Robin, Bruce Wayne & Dick Grayson!

Gotham City, หลายเดือนก่อน

NIghtwing : ...ชื่อของหมอนั่นคือ ทัคส์ และหมอนั่นหายตัวไปแล้ว... อย่างไร้ร่องรอย จนตอนนี้ ฉันคิดว่าฉันคงจะไม่มีวันได้รู้อีกแล้ว ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเขา

Nightwing : นี่ฉันบอกนายหรือยัง ว่าการจัดการกับทัคส์ครั้งแรกนั่นแหละ ที่ทำให้แบทแมนรู้ว่าเขาต้องการ...

Robin : พอแล้ว! นี่เจ้าจะทำอย่างอื่นนอกจากให้คำแนะนำคนอื่นไม่เป็นแล้วหรือไง? รู้ตัวมั้ย ว่าเจ้าเหมือนอัลเฟรดที่มีอายุ 30 เข้าไปทุกทีแล้ว

Nightwing : เฮ้ ฉันก็แค่อยากจะช่วยเท่านั้นเอง โรบินน่ะคือสิ่งที่ต้องใช้ความรับผิดชอบสูงมาก และฉันรู้ดีว่าแบทแมนนั้นคิดมากเรื่องนี้แค่ไหน

Robin : ใช่แล้ว...เจ้าควรจะเตือนเขาถึงเรื่องของ...ข้า! และอีกอย่างนะ ไนท์วิง...

Robin : เจ้าอาจจะเป็นคนแรกที่เริ่มต้นการเป็นโรบิน แต่ข้านี่แหละคือคนที่เหมาะสมที่สุด

ปัจจุบัน

Bruce ขึ้นมาห้องมืดแห่งหนึ่ง และพบป้ายว่า

“ถ้ำของโรบิ้น ห้ามค้างคาวหรือพ่อบ้านเข้ามาทั้งนั้น”

แต่นอกจากนั้นเขายังพบกล่องอีกกล่องหนึ่งอีกด้วย

และมันคือห้องบนเพดานของห้องสมุดนั่นเอง

Bruce : อัลเฟรด ติดต่อไปมา ดิ๊ค

Bruce : ฉันว่าเขาคงอยากจะเห็นของสิ่งนี้

Alfred : กระผมขอเดาว่าต้องมีค้างคาวหลายตัวอยู่ในห้องบนเพดานใช่มั้ยครับ

จากนั้นไม่นาน Dick ก็มาถึง และเข้าไปหา Bruce ที่ห้องสมุด ซึ่ง Bruce ก็โยนของเขาที่เขาพบให้ Dick ดู

ซึ่งที่กล่องก็มีจ่าหน้าไว้

“ถึงเกรย์สัน เพื่อตอบแทนสำหรับการเล่าให้ข้าฟัง เกี่ยวกับเรื่องเล่าอันแสนจะน่าเบื่อของการปฏิบัติภารกิจในอาทิตย์แรกในฐานะโรบิ้น”

Dick : ให้ตายสิ เจ้าลูกค้างคาวนี่...

Bruce : แล้วตกลง นายพูดคุยอะไรกับเขา

Dick : ก็ ก่อนหน้านี้เขามาบ่นกับผมเรื่องงาน ผมก็เลยเล่าเรื่องการออกปฏิบัติภารกิจในฐานะคู่หูของคุณในอาทิตย์แรกให้เขาฟัง

Bruce : ฉันอยากรู้ว่านายเล่าเรื่องพวกนี้ยังไง ถึงทำให้เดเมี่ยนวางแผนในระยะยาวแบบนี้ได้

Dick : ได้เลย ผมจะเล่าให้คุณฟังเหมือนกับที่เคยเล่าให้เขาฟัง

Dick : แต่จำได้มั้ย บรู๊ซ, ว่าผมไม่เหมือนคุณ ผมถูกฝึกมาเพื่อที่จะเป็นนักแสดงโดยธรรมชาติ...

Dick : ดังนั้นเรื่องราวเลยต้องเริ่มต้นอย่างยิ่งใหญ่

และนี่คือเรื่องราวการของ Bruce และ Dick, Batman และ Robin ในการปฏิบัติงานครั้งแรก

“ผมเริ่มเล่าให้เดเมี่ยนฟัง จากช่วงเวลาแรกสุดที่ผมได้เป็นโรบิ้น”

“และผมรู้ดีว่าวันแรกนั้น แทบจะเป็นวันที่สองที่ยาวนานที่สุดในชีวิตของผมเอง”

เรื่องราวเริ่มต้นจากช่วงที่ Dick ยังเรียนหนังสืออยู่ และสิ่งที่เขาจับจ้องมีเพียงนาฬิกาที่เดินไปอย่างช้าๆเท่านั้น

(ณ จุดๆนี้ คิดว่าเป็นกันทุกคน)

Dick : เร็วเข้าสิ...เร็วเข้า...

และทันทีที่เสียงกริ้งหมดเวลาดังขึ้น ช่วงเวลาที่สดใสของ Dick ก็มาในทันที

Dick : นี่แหละ! ถอยไป! ระวังหัวนะ!

Dick : อัลเฟรด ขอร้องล่ะ พาผมกลับไปที่บ้านด่วนเลย...

Dick : ...เพราะคืนนี้ มันจะเป็นการเริ่มต้น...อย่างเป็นทางการ

Alfred : พูดตรงๆเลยนะครับ คุณหนูริชาร์ด ว่ากระผมนั้นแทบจะยับยั้งความตื่นเต้นของตัวเองไม่อยู่เลย แล้วคุณไม่เครียดบ้างเหรอครับ?

Dick : แหม อัลฟี่ ผมน่ะถูกเลี้ยงดูให้เติบโตมาบนการแสดงกลางอากาศนะ

Dick : ณ จุดๆนี้... มันไม่มีอะไรจะทำให้ผมเครียดได้อีกแล้ว

และเมื่อถึงเวลา Nightwing ก็เปลี่ยนชุดพร้อมออกลุย... แต่ชุดมันช่าง...

Dick : คุณว่าไง...

Bruce : ไม่มีทาง

Bruce : ฉันไม่มีทางที่จะปล่อยให้เธอออกไปในชุดนั้น ฉันทำงานโดยการหลีกหนีจากการเป็นจุดสนใจ ไม่ใช่ทำตัวเป็นจุดสนใจ

Bruce : เกิดอะไรขึ้นกับชุดของเธอก่อนหน้านี้

Dick : แต่ชุดนี้มันเหมือนกับชุดเดิมที่ผมเคยใส่ตอนเป็น ฟลายอิ้ง เกรย์สัน นะครับ

Bruce : มันไม่มีคำว่า “เคย” พวกเราคุยกันมา 6 เดือนแล้ว... ว่าถ้าเธอจะไปกับฉัน ต้องทำในแนวทางของฉัน ฉันไม่สนใจว่าเธอจะออกแบบชุดอะไรที่ทำมันให้ดูเป็นจุดสนใจแบบนี้

Bruce : ชีวิตของพวกเราขึ้นอยู่กับการซ่อนตัวอยู่ในเงามืด ไม่ใช่การเปิดเผยตัวออกไปแบบนั้น

Bruce : เธอมีเวลา 30 วินาที เพื่อเปลี่ยนชุด หรือไม่งั้นฉันก็จะทิ้งเธอไว้ที่นี่

และสุดท้าย Dick ก็ต้องเปลี่ยนชุด

Batman : ไหนลองทวนซ้ำอีกครั้ง

Robin : อยู่นอกสายตาของศัตรูตลอดเวลา อย่างน้อยๆ 100 ฟุต

Batman : และ?

Robin : และทำทุกอย่างตามที่คุณบอก โดยไม่มีการโต้แย้ง

Batman : ดีมาก และนี่คือข้อมูลของภารกิจแรกเปิดตัวของเธอในคืนนี้

Batman : ฉันกำลังไล่ตามกลุ่มคนที่ทำการแลกเปลี่ยนซื้อขายมากกว่า 3 ครั้ง จากอาทิตย์ที่ผ่านมา ซึ่งที่จริงฉันก็โดนรบกวนจากธุรกิจของสแกร์โครว์ แต่ผู้หมวดกอร์ดอนได้ให้ข้อมูลเล็กน้อยที่ลูกน้องของเขาให้มากับฉัน

Robin : เอาล่ะผมเข้าใจแล้ว แล้วพวกเราจะทำอะไรก่อน?

Batman : พวกเราจะไม่ทำอะไร เพราะเธอเป็นผู้สังเกตการณ์

Robin : อ้อใช่ ห่างออกไป 100 ฟุตนี่เนอะ...

และ Batman ก็ไล่ยำเหล่าคนร้ายอย่างเมาส์มัน ในขณะที่ Robin ได้แต่นั่งมองอยู่ห่างๆ

Robin : นี่มัน ห่วยแตกจริงๆ

แต่แล้วหนึ่งในคนร้าย กลับลุกขึ้นมาและถอยไปห่างๆ พร้อมโทรศัพท์หาใครบางคน

??? : ใช่ นี่เคลพว์... บอกทัสค์ ด้วยว่าเจ้าค้างคาวออกตามหาตัวเขา อย่างที่เขาพูดถึงแล้ว

??? : ใช่มันมาคนเดียว เป็นเป้าหมายที่จัดการได้ง่ายๆ

แต่เขาไม่รู้ว่ามีอีกคนที่อยู่ห่างออกไป ซึ่งตอนนี้เขาก็เข้ามาในระยะพอดีอีกด้วย

ทางฝั่ง Batman สามารถที่จะจัดการคนร้ายได้หมด แต่ว่า...

Robin : เฮ้ บอส...

Robin : ...คุณ พลาดไปคนแหน่ะ

Batman : ฉันบอกเธอว่าไง?!

Robin : แต่ ผม...

Batman : กลับ ไป ที่ รถ

Batman : นี่เป็นความคิดที่แย่มาก เธอต้องกลับไปที่บ้าน และอยู่ที่นั่น

Robin : ไม่ ผมไม่ทำ...

Robin : ...ไม่งั้น คุณจะไม่มีวันรู้ว่าเจ้าลูกกระจ๊อกนั่นบอกอะไรกับผม

คำพูดนี้ทำเอา Batman ผะงักไปเลย แต่พวกเขาก็มาถึงถ้ำแล้ว

Batman : ลงไป แล้วไปนอนซะ

Robin : ไม่เอาน่า ผมอายุ 16 แล้วนะ ผม...เพิ่งจะ...

Batman : ฉันบอกให้ลงไป!

Robin : ไม่ยุติธรรมเลย... คุณจะให้โอกาสผมอีกครั้งไม่ได้หรือไง?

Batman : เธอมีโอกาสเดียว ฉันบอกกฎกับเธอไปแล้ว และเธอก็ปฏิเสธมัน

Robin : คุณมันห่วยมากเลยรู้มั้ย บรู๊ซ! ผมเคยช่วยคุณไว้นะ!

Batman : สิ่งสุดท้ายที่ฉันต้องการ คือวัยรุ่นที่ไม่เคยกลัวอะไร และคิดว่าเขารู้ดีกว่าฉัน หมอนั่นอาจจะฆ่าเธอได้

Robin : ก็ได้! ผมเรียนรู้ข้อผิดพลาดแล้ว คราวหน้าผมจะทำตามที่สั่ง

Batman : ไม่ ไม่มีคราวหน้าแล้ว ดิ๊ก...

Batman : เพราะเธอโดนไล่ออกแล้ว

และนี่คือการจบการเป็น Robin ของ Dick ในวันแรก

Dick : เขาไม่ได้พูดถึงอะไรเลยเหรอ?

Alfred : ไม่เลยครับ คุณหนูริชาร์ด เขาเงียบมาตั้งแต่กลับมาในตอนเช้าแล้ว

Dick : บางทีผมน่าจะลองขึ้นไปพูดคุยกับเขาดู ก่อนไปโรงเรียน

Alfred : คุณไม่ควรจะทำแบบนั้น และพวกเราจะไม่พูดถึงเรื่องภารกิจเมื่อคืนนี้ ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป นอกจากนี้ผมเกรงว่าพวกเราจะมีกฎที่ว่าพวกเราต้องลืมเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนไป

Dick : แต่นี่มันไม่ยุติธรรมเลย... มันเหมือนกับว่าเขากำลังมองหาเหตุผลที่จะทำให้ผมไม่ต้องไปอยู่ที่นั่น

Dick : ผมทำในสิ่งที่ดี และไม่กลัวสิ่งที่เกิดขึ้น! เขาอาจจะกลัวว่าผมจะเก่งยิ่งกว่าเขาล่ะมั้ง!

Dick : ผมเป็นคนที่ไม่หวาดกลัวอะไร นั่นแหละคือสิ่งที่เขากังวล

Dick : เขาจ่ายเงินให้คุณ คุณเลยพูดอะไรมากไม่ได้ แต่เขาเป็นคนที่ไม่มีเหตุผลเลยสักนิด และผมรู้ว่าคุณก็รู้

Alfred : คุณหนูบรู๊ซน่ะเหรอ? เป็นคนไม่มีเหตุผล?

Alfred : น่าตกใจจริงๆ

และ Dick ก็ต้องกลับมาสู่ชีวิตที่น่าอึดอัดของเขาอีกครั้ง

Dick : นี่มันเป็นช่วงเวลาที่ยาวนานที่สุดในชีวิตของฉันเลยนะเนี่ย

และในคืนนั้น Dick ได้ตาม Bruce ลงมา เพื่อขอโอกาสให้เขาอีกครั้ง

Dick : ฟังผมหน่อยเถอะ การเข้าหาปัญหาคือสิ่งที่พวกเราทำตอนอยู่ในคณะละครสัตว์ฮาลี่ย์... มันเป็นส่วนหนึ่งของการผจญภัย... ผมไม่ได้คิดที่จะปฏิเสธคำสั่งของคุณ... ผมแค่คิดว่า...ผมไม่รู้

Dick : แต่ตอนนี้ผมเข้าใจแล้ว ว่ามันไม่ใช่เกม... นี่ไม่ใช่คณะละครสัตว์ที่ผมเติบโตขึ้นมา

Dick : ผมจะทำตามภารกิจของคุณ... และผมรู้ดีว่าพวกเราทั้งคู่นั้นถูกผลักดันจากอดีตอันเลวร้าย เพื่อทำให้โลกใบนี้เป็นโลกที่ดีขึ้นกว่าเดิม

Dick : เจ้าคนเมื่อวานนี้ บอกผมว่า ทัคส์ จะเข้าปล้น เล็กซ์แบง คืนนี้เวลา ตีหนึ่ง 20 นาที

Dick : มันคือการลงมือครั้งสุดท้ายของ ทัคส์ ก่อนที่จะออกไปจากเมืองนี้ ดังนั้นบรู๊ซผมขอร้อง ให้โอกาสผมอีกครั้ง... ให้ผมได้ช่วยคุณ

Dick : ผมสามารถที่จะเป็นคู่หูที่ดีกว่าเดิมนะ...แบทแมน

Bruce : ไม่

Bruce : ขอบใจสำหรับข้อมูล อัลเฟรด อัพโหลดข้อมูลเกี่ยวกับ เล็กซ์แบงนั่นไปที่รถให้ผมด้วย

Bruce : ส่วนดิ๊ก ไปอ่านหนังสือ แล้วคิดว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้มันไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

Dick : วัยรุ่นเซ็ง

แต่สำหรับ Dick ถึงจะพูดแบบนั้น แต่เมื่อมีโอกาส เขาย่อมไม่รีรอที่จะทำตามใจปรารถนา

“เยี่ยม พวกนั้นมากันตรงเวลาเป๊ะ”

“และฉันเองก็ด้วย”

Robin ออกมายังธนาคารอีกแห่งหนึ่ง ซึ่งไม่ตรงกับที่เขาบอก Batman ไป

“จากการดักสัญญาณโทรศัพท์ของตำรวจ บอกว่า บรู๊ซ กำลังตรึงมืออยู่ที่ เล็กซ์แบง ในเมืองอีกส่วนหนึ่ง เหมือนกับที่เจ้าหมอนั่นบอกฉัน ว่าแผนการของทัคส์ คือการหลอกล่อ แบทแมน ออกไปจากสถานที่จริง”

“น่าเสียดายนะ บรู๊ซ ที่คุณไม่ชวนผมไปด้วย ไม่งั้นผมอาจจะบอกคุณเรื่องทั้งหมดนี่...”

“... แล้วตอนนี้คุณพลาดเรื่องสนุกไปแล้ว”

และ Robin ก็เข้าเล่นงานพวกนั้นทันที

ด้วยทักษะของ Robin เขาสามารถจัดการพวกนั้นได้ไม่ยาก จนกระทั่งหมัดหนึ่งที่ดูใหญ่กว่าหมัดอื่นๆต่อยเข้าให้

Tusk : ถึงเวลามาซัดกับคนตัวเท่าๆกันแล้ว

(ตรงไหนฟร่ะ!)

Tusk : อ๊ะ แกเป็นแค่เด็กใส่ชุดแฟนซีนี่หว่า แกมายุ่งอะไรกับเรื่องของฉันในช่วง 2-3 คืนที่ผ่านมานี้?

Batman : เขามากับฉัน!

และ Batman ก็มาถึงอย่างรวดเร็ว พร้อมยิงลวดสลิงใส่ Tusk

Batman : และต้องขอบใจ สำหรับการโกหกหน้าตายที่ดูออกได้ง่ายมากของคู่หูของฉันคนนี้ ที่ทำให้ฉันเข้าใจว่า เล็กซ์แบง คือการจัดฉากของแก ทัคส์

Batman : และฉันก็คิดถูกแล้ว

แต่เรี่ยวแรงของ Tusk นั้นมากมายกว่าที่เขาคิด จน Batman กลับเป็นฝ่ายที่ถูกโยนไปมาเสียเอง

Tusk : มันขึ้นกับเวลาเท่านั้น ที่พวกเราจะเผชิญหน้ากัน แต่ฉันมีคนที่รอเงินอยู่ที่ท่าเรือ

Tusk : และการแลกเปลี่ยนหนนี้มันเป็นสิ่งที่จะพลาดไม่ได้

Tusk : คนในเมืองนี้บอกว่าแกไม่มีจุดอ่อน พวกมันหวาดกลัวแกและชุดบ้าๆของแก แต่ฉันขอแนะนำสักนิด ว่าถ้าแกคือคนที่ดีที่สุดที่เมืองนี้มี...

Tusk : ...อย่าได้ไปที่บรู๊คลินเด็ดขาด!

แต่มันก็ไม่ง่ายเหมือนที่ Tusk คิด ทำให้เขาต้องใช้วิธีสกปรก

Tusk : ยิงเจ้าเด็กนั่น!

และเพื่อช่วย Robin ทำให้ Batman ต้องเปิดช่องโหว่ขึ้น จนโดนอัดเป็นคอมโบต่อเนื่อง

จนน็อคในที่สุด จากนั้นพวก Tusk ก็พาพวกเขาขึ้นเฮลิคอปเตอร์ไปพร้อมเงิน ซึ่งพวกเขาคิดที่จะเหวี่ยงทั้งคู่ลงทะเล

Tusk : ระยะทางลงไปถึงพื้นมันสูงมากนะ ไอ้หนู

Tusk : และหวังว่าแกกับพ่อของแก จะทำประกันไว้ให้แม่แล้วนะ

Robin : เขาไม่ใช่พ่อของฉัน

Tusk : โอ๊ะ ฉันผิดเอง

Tusk : ตอนนี้แกไม่มีปีก คงจะกำลังกลัวมากเลยล่ะสิท่าที่พวกเราอยู่สูงซะขนาดนี้ หือ?

Tusk : โชคดีสำหรับแกและเจ้าค้างคาวที่มันจะจบลงโดย... อ๊ากกก

Robin เตะเข้าใส่ Tusk ที่กำลังเผลอ และเตรียมทำอะไรบางอย่าง

Robin : นายไม่เข้าใจใช่มั้ยเนี่ย ไอ้ตัวอัปลักษณ์?

Robin : ฉันทำงานร่วมกับ แบทแมน

Robin : ...และมันไม่มีอะไรที่จะทำให้ฉันหวาดกลัวได้!

Robin ตัดสินใจวิ่งออกจากเฮลิคอปเตอร์ ด้วยทีท่าสนุกสนาน และใช้ทักษะของเขาในการเอาตัวรอด

เขาสามารถที่จะเอามือที่ถูกไขว้หลังให้ออกมาข้างหน้าได้ พร้อมห้อยที่ด้านล่างของเฮลิคอปเตอร์ ก่อนจะปลดเชือกและโดดขึนไปอีกฝั่งนึง

Robin : เฮ้ จำฉันได้มั้ย?

Tusk : อะไรว่ะ...

และ Robin ก็ถีบ Tusk เข้าให้เต็มๆ ซึ่งด้วยน้ำหนักของมัน ก็ทำให้มันตกลงไปที่แม่น้ำอย่างรวดเร็ว

พร้อมเข้าจัดการคนอื่นๆ รวมไปถึงยึดเฮลิคอปเตอร์ไว้ได้ ก่อนที่ Batman จะลุกขึ้นมา

Batman : วางปืนลงโรบิ้น

Batman : นั่นคือเรื่องผิดพลาดที่ฉันจะไม่ยอมยกโทษให้เด็ดขาด

Batman : แต่เรื่องอื่นๆ เรายังพอคุยกันได้

Robin : สรุปแล้ว คุณรู้ว่าผมเก็บข้อมูลไว้บางส่วนงั้นสิ?

Batman : พฤติกรรมของเธอก็เหมือนกับวัยรุ่นในช่วงอายุนี้คนอื่นๆนั่นแหละ ฉันเองก็เคยเป็น

Robin : แต่มันต้องมีอะไรที่มากกว่านั้นสิ คุณรู้ได้ยังไงว่าผมอยู่ที่ไหน?

Batman : ลองคิดดูสิ

Robin : อืมมม คุณติดตั้งเครื่องติดตามไว้ในชุดของผม

Batman : ฉันก็หวังว่าจะได้เครดิตจากเรื่องนี้อยู่หรอกนะ... แต่ดูเหมือนเพื่อนที่ดีของเราจะจัดการเรื่องนี้ได้ดีกว่าฉันอยู่ดี

(คงไม่ต้องบอกนะครับว่าใครใส่)

“ชีวิตในก็อธแธมดูจะไม่ได้ส่งผลอะไรกับผม เหมือนกับที่มันทำกับคุณ...”

“...แต่ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ผมก็แทบจะนับช่วงเวลาที่ ทัคส์ เอาร่างใหญ่สีเทาของเขาไล่ตามผมมาไม่ได้เลยล่ะ”

“และในทุกๆครั้ง ดูเหมือนว่าความเกลียดชังของเขาที่มีต่อผมจะมากขึ้นเรื่อยๆ”

“ผมเริ่มจะจัดการกับหมอนั่นเหมือนเป็นเรื่องส่วนตัว ในรูปแบบที่ผมไม่เคยคิดมาก่อน”

“และเขาก็มีจุดมุ่งหมายที่จะเล่นงานผมทุกครั้ง...”

“...จนกระทั่งวันหนึ่ง...”

“...ที่ผมไม่เคยได้ยินเรื่องของเขาอีกเลย”

“ผมคิดว่าเขาอาจจะยอมแพ้ไปแล้ว หรือใครบางคนก็เล่นเขาไปแล้ว...”

ปัจจุบัน

Dick : ...แต่ตอนนี้ผมคิดว่าพวกเราได้รับคำตอบแล้ว

และของในกล่อง Damian คือเศษงาช้างอีกชิ้นของ Tusk พร้อมจดหมายแนบ

“เฮ้ โรบิ้นปีแก่

ข้าจัดการมันได้แล้ว บอกข้าด้วยล่ะ ถ้าเจ้าอยากให้ข้าช่วยจัดการกับศัตรูเก่าของเจ้า

--เดเมี่ยน”

Dick : แก่ เดเมี่ยน...

Damian : ผู้ชนะและผู้เหมาะสมอย่างแท้จริง

และนี่คืออีกหนึ่งเรื่องราวอันอบอุ่นของครอบครัวค้างคาว Batman & Robin ทั้ง 2 รุ่น

END

คุยกันท้ายเล่ม

ผมไม่ได้หยิบหัวนี้มาทำนานมากแล้ว แต่เนื่องจากเล่มนี้เป็นเรื่องราวของ Dick และ Damian จึงมีโอกาสได้หยิบมาทำอีกครั้ง และตอนนี้กำลังดูๆอยู่ว่าในบท Hunt for Robin นี้จะกลับไปทำดีมั้ย เพราะมันเกี่ยวพันกับเรื่องราวของ Damian เช่นกัน