The Amazing Spider-Man #15

The Amazing Spider-Man #15

Spider-Verse : Epilogue

เรื่องโดย : Dan Slott | ภาพโดย : Giuseppe Camuncoli

วางจำหน่าย : 25 กุมภาพันธ์ 2015

สำนักพิมพ์ : Marvel Comics

พบกับบทส่งท้ายของ Spider-Verse!

ศึกของเหล่าแมงมุมกับเหล่าผู้สืบทอดได้จบลงไปแล้ว แต่ศึกภายในกำลังจะอุบัติอีกครั้ง!!

และ Superior Spider-Man ได้วางแผนไว้แล้ว แต่เขาจะลงมือทำอะไรกันแน่?

Spider-Verse : บทส่งท้าย

Loom World

สงครามได้จบลงแล้ว เหล่าแมงมุมได้รับชัยชนะและมันถึงเวลาที่พวกเขาจะบอกลาพร้อมแยกย้ายกันกลับไปยังจักรวาลของตัวเอง

Spider-UK : ประตูสู่ จักรวาล-982 พร้อมแล้วและกำลังรอเธออยู่นะ คุณปาร์คเกอร์

Mayday : ฉันต้องไปแล้ว แต่ฉันยังอยากจะบอก... เกี่ยวกับที่ฉันพูดออกไปก่อนหน้านี้ ที่บอกว่าคุณไม่เหมือนพ่อของฉัน หรือสไปเดอร์แมนที่แท้จริงนั่นน่ะ...

Peter : เมย์ หยุดเถอะ มันไม่มีใครในนี้ที่ผ่านเรื่องเลวร้ายมามากเท่าเธอหรอก และในตอนท้ายเธอก็ไม่ได้ปล่อยให้มันทำลายเธอ เธอยังคงทำให้ตัวเธอเองเป็นเหมือนเดิม... เป็น... หนึ่งในคนที่วิเศษที่สุดเท่าที่ฉันเคยรู้จักมา เอาล่ะทีนี้กลับไปที่บ้านของเธอเถอะ

Peter : น้องชายของเธอกำลังรออยู่นะ

และ Mayday ก็กลับมายังบ้านของเธอ และพบกับ Ben Parker ที่มาอยู่ที่นี่

Ben : น้องชายของเธอปลอดภัยดี

Mayday : คุณคือ เบ็น ปาร์คเกอร์ อีกคน คุณพาน้องชายของฉันกลับมาที่นี่ แล้วตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน?

Ben : ที่บ้านข้างๆ มันมีคนอยู่ 2 คน... ทุกๆคน เธอกลับมาแล้ว

Mayday : แม่! เวส!

M.J. : เมย์!

Mayday : แม่ยังมีชีวิตอยู่?! แต่ได้ยังไงกัน?

West : แม่ของเธอพาฉันออกมาก่อนที่บ้านจะถล่มลงมา

Mayday : นี่มันเหมือนปาฎิหาริย์ มันจะเป็นไปได้มั้ยที่...พ่อจะยัง...

M.J. : แม่ต้องขอโทษด้วย แต่พ่อจากไปแล้ว แต่เขาได้ทำทุกอย่างเพื่อปกป้องครอบครัวเอาไว้

M.J. : และหากเขารู้ว่าลูกกับเบ็นจี้ยังอยู่ตรงนี้กับพวกเรา เขาก็คงจะภาคภูมิใจแล้ว

M.J. : และยังมีอีกเรื่อง เบ็น ฉันขอฝากเจ้าตัวน้อยไว้หน่อยได้มั้ย?

Ben : แน่นอน เธอก็รู้ว่าฉันเสียโลกของฉันไป พร้อมๆกับพีตของฉันเหมือนกัน... และถ้าเธอจะไม่ว่าอะไร ฉันอยากจะขออยู่ที่นี่ด้วย และทำในบางสิ่งที่ เบ็น ปาร์คเกอร์ ไม่เคยได้เป็น.... การได้เป็นคุณปู่

Mayday : ฉันก็หวังไว้แบบนั้นเหมือนกัน คุณลุงเบ็น

M.J. : อยู่นี่เอง อีกสิ่งที่รอดจากเพลิงไหม้มาได้

Mayday : มันเป็นของพ่อของลูก และแม่มั่นใจว่าเขาคงจะอยากให้ลูกได้สวมมัน

“ชื่อของฉันคือ เมย์ “เมย์เดย์" ปาร์คเกอร์ บุตรสาวของสไปเดอร์แมน”

“และนับจากวันนี้ไป เรื่องราวบทใหม่ของฉันจะเริ่มต้นขึ้น ฉันจะไม่ใช่เด็กสาวอีกต่อไปแล้ว จากนี้ไปฉันจะเป็นสไปเดอร์วูเมิน”

กลับมายัง Loom World เหล่า Spider-Men ได้ทยอยกันกลับไปยังจักรวาลของตัวเองทีละคนสองคน จนเหลือเพียงแค่ไม่กี่คนเท่านั้น แต่แล้ว Spider-Sense ของพวกเขาก็เกิดเตือนถึงอันตราย

Spider-UK : คาร์น ถ้านี่เป็นเพราะนายล่ะก็....

Karn : มันไม่ใช่ฉัน ฉันสาบานได้ นี่มันเป็นเพราะ... มหาใยแมงมุม! ใครบางคนกำลังยุ่งกับมัน!

Peter : เดี๋ยวนะ...

Peter : อ๊อตโต้อยู่ไหน?

ด้านใน Doc Ock กำลังตัดมหาใยแมงมุมของ Master Weaver

Peter : ซูพีเรี่ยร์ นี่นายกำลังทำอะไรอยู่?!

Karn : หยุดเดี๋ยวนี้ เจ้าผู้ถือครองพลัง! แกกำลังทำลายโครงสร้างแห่งมิติความเป็นจริง! มันคือเส้นใยที่เชื่อมโยงพหุจักรวาลทั้งมวล!

Karn : นี่แกเป็นบ้าไปแล้วหรือไง?

Doc Ock : เจ้าโง่ ฉันรู้ว่า “ชะตากรรม” ของฉันจะเป็นยังไง และฉันขอปฏิเสธโชคชะตาที่จะเกิดขึ้น...

Doc Ock : สำหรับชายที่พวกแกรู้จักในนาม อ๊อตโต้ อ้อคตาเวียส

Peter : นี่นายรู้แล้ว? ได้ยังไงกัน?

Doc Ock : รู้ได้ยังไง? ฉันมีสติปัญญาที่เป็นเลิศนะโว้ย! และยังมีความมุ่งมั่นที่เหนือกว่าใคร!

Doc Ock : จะไม่มีใครมาตัดสินอนาคตของฉันได้!

Doc Ock : มีแค่ฉันเองเท่านั้น!

Earth-616

ที่โรงพยาบาล Madame Web ที่หมดสติไปตื่นขึ้นมาอีกครั้ง หลังจากที่เธอสัมผัสได้ถึงมหาใยแมงมุม

Madame Web : มหาใยแมงมุมแห่งชีวิตและชะตากรรม! เส้นใยที่เชื่อมโยงเข้าหากันกำลังถูกตัดขาดออกจากกัน!

Madame Web : ฉันมองเห็น... มองเห็น... ทุกๆอย่างล้วนว่างเปล่า

Karn : พวกเราอาจจะสูญสลายไปได้ทุกเมื่อ!

Spider-UK : เอาล่ะ พวกนายฟังนะ... การเดินทางผ่านเส้นใยของมหาใยแมงมุมคือสิ่งที่ทำให้พวกเราสามารถโดดข้ามมิติและกาลเวลาได้

Spider-UK : และตอนนี้พวกเรากำลังสูญเสียประตูมิติไป... ต้องลงมือโดยเร็ว!

Peter : เกว็น มิเกล ไปเร็วเข้า

Gwen : นายแน่ใจนะ?

Peter : พวกเราที่เหลือมาจาก จักรวาล-616 พวกเราสามารถที่จะจัดการซูพีเรี่ยร์ และหารถไฟเที่ยวสุดท้ายออกไปจากที่นี่

Miguel : แต่ปาร์คเกอร์...

Peter : ไม่ต้องมา “แต่” เลย นายหลุดออกมาจากโลกของนายเองนานพอแล้ว! และนี่อาจจะเป็นโอกาสสุดท้ายที่จะได้กลับไปอีกด้วย! ไปเร็วเข้า!

หลังจากนั้นพวกที่เหลือของ Earth-616 ก็ออกลุย

Spider-Woman : แล้วตอนนี้พวกที่เหลือของจักรวาล 616 ต้องทำอะไรล่ะเนี่ย? รู้มั้ยว่านายจะออกคำสั่งพวกเราได้สบายอารมณ์เกินไปแล้ว?

Peter : อ่าฮะ นั่นแหละฉันคนใหม่

“แต่ตอนนี้รู้สึกเหมือนแก่ลงเลยมากกว่า”

“จากการต่อสู้ครั้งสุดท้ายกับ มอร์ลัน มันดูดเอาพลังชีวิตของฉันไปมาก นี่มันไม่ใช่สภาพที่ดีที่สุดของฉันเลยจริงๆ”

Spider-UK : เอาล่ะ จักรวาล-616 ช่วงประมาณปี 2099 แล้วก็ จักรวาล-65 ไปก่อนที่จะไม่มีโอกาส

Gwen : ฉันเกลียดอะไรแบบนี้จริงๆ

Miguel : ฉันก็เหมือนกัน ฉันเองก็อยากจะอยู่ช่วย

Gwen : ใช่ แต่ที่ฉันเกลียดยิ่งกว่าก็คือไม่รู้ว่าเรื่องนี้จะจบลงยังไง

Miguel : เรื่องนั้นฉันพอจะช่วยได้แฮะ เพราะฉันอยู่ที่นั่นด้วย...

Miguel : ย้อนไปก่อนหน้านี้ สำหรับความพ่ายแพ่ของสไปเดอร์ผู้ยอดเยี่ยมที่สุด เขาเดินทางข้ามมาในอนาคต และย้อนกลับไปได้ แต่สุดท้ายเขาก็แพ้ คนดีเป็นฝ่ายชนะ

Gwen : จบแล้วเหรอ?

Miguel : จบแบบนั้นแหละ

Gwen : ขอบคุณมาก

Miguel : ได้เสมอ

ในระหง่างที่ Miguel กับ Gwen กลับไปยังช่วงเวลาของพวกเขา แมงมุมทั้งสามจาก Earth-616 ก็เขาต่อสู้กับ Doc Ock ซึ่ง Anya ได้เห็นอักษรโบราณที่สลักอยู่บนมีดของ Morlun ซึ่ง Doc Ock ใช้

Doc Ock : เจ้าพวกขี้ขลาด!

Doc Ock : พวกแกจะเอาชนะฉันได้ด้วยทางนี้ทางเดียวงั้นสิ? ใช้พวกมากเข้ารุม!

Peter : แหม่ แล้วดูสิว่าใครบ่น ผู้ก่อตั้งกลุ่มจอมวายร้ายทั้งหกยังไงล่ะท่านผู้ชม

Doc Ock : ชิ...

Anya : มาให้ฉันดูใกล้ๆหน่อย!

Doc Ock : ปล่อยฉัน!

Anya : มันเป็นภาษาโบราณ... “มันจะมีเจ้าแห่งผู้ถักทอใยเสมอ เขาจะปั่นด้ายอยู่ท่ามกลางศูนย์กลางของมหาใยแมงมุม”

Silk : นั่นคือสิ่งที่พวกอินเฮริเตอร์บอกกับฉัน ผู้ปั่นดายที่จุดศูนย์กลาง.... บางทีฉันอาจจะแทนที่ของวีเวอร์ได้? และซ่อมแซมมหาใยแมงมุม?

Silk : บางทีนั่นอาจจะเป็นโชคชะตาของฉัน?

Doc Ock : นี่พวกแกคิดจริงๆเหรอว่าฉันคือวายร้าย ณ ตรงนี้

Doc Ock : พวกแกคิดผิด! ฉันจะต้องเปลี่ยนแปลงเรื่องนี้ให้ได้ไม่ว่ายังไงก็ตาม!

Doc Ock : นี่พวกแกไม่เข้าใจหรือไง? โลกใบนี้ต้องการฉัน! เพราะฉันคือสไปเดอร์แมนที่ยอดเยี่ยมที่สุดของมัน!

Peter : มั้งนะ อย่าบอกฉันเชียวว่านายไปอ่านมันมาจาก บัซซ์ฟี๊ด

Peter กับ Jessica เล่นงาน Doc Ock จนมีดหลุดจากมือได้สำเร็จ จากนั้น Anya จึงเก็บมันไปเพื่ออ่านภาษาที่สลักอยู่อีกด้านนึง

Anya : ซิลค์ หยุดก่อน เธอแทนที่เขาได้ก็จริง... แต่บางทีเธออาจจะไม่อยากทำแบบนั้น เพราะมันเป็นหน้าที่ที่ต้องทำไปตลอดทั้งชีวิต

Anya : “มีเพียงความตายเท่านั้น ที่จะปลดปล่อยผู้ถักทอจากหน้าที่ได้”

Silk : ฉันถูกขังมาตลอดทั้งชีวิต บางทีนี่อาจจะเป็นสิ่งสุดท้ายที่ฉันจะเลือก... แต่มันดูจะไม่มีทางอื่นแล้ว...

Karn : งั้นก็คิดให้มากกว่านั้นอีกหน่อยเถอะ แม่สาวแมงมุม ฉันถูกขับไล่ออกจากครอบครัวเป็นเวลาหลายศตวรรษ... ถูกกักขังอยู่ภายใต้หน้ากากนี้เพื่อให้มันเป็นส่วนหนึ่งของความละอายใจของฉัน

Karn : มันทำให้ฉันไม่เคยคาดหวังถึงอะไรเลย

ในขณะที่พวกเขากำลังติดสินใจ Jessica กับ Peter ก็พยายามยื้อทาง Doc Ock ไว้

Silk : ฉันตัดสินใจแล้ว ฉันจะทำ ฉันจะสวมอุปกรณ์ของเขา เข้าไปในเครื่องจักรที่ขา... อืมมม ที่จริงฉันคิดว่าถ้าถอดหน้ากากของวีเวอร์ออกน่าจะเห็นใบหน้าที่พวกเราคุ้นเคยอยู่บ้าง...

Silk : แต่ฉันไม่เคยเห็นใบหน้าแบบนี้มาก่อนเลย

แต่ทรงผม 3 แฉกของ Weaver นั้นเป็นเอกลักษณ์ของ Inheritors

Karn : ฉันเคยเห็น

และเมื่อ Karn ถอดหน้ากากออกมา พวกเขามีใบหน้าเดียวกัน

Silk : เป็นไปได้ยังไง? เขาก็คือนาย! เขาเป็นเหมือนกับตัวนายที่แก่กว่า

Doc Ock : พอกันที ไม่ต้องมีตัวป่วนอีกต่อไป มีแค่แกกับฉัน ปาร์คเกอร์! อย่างที่มันเป็นมาเสมอ!

และบัดนี้บทสรุปก็มาถึง

Doc Ock : พวกเราจะรู้กัน ว่าใครกันที่แน่คือฮีโร่ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด!

Peter : มันไม่ต้องแข่งอะไรกันอีกต่อไปแล้ว อ๊อตโต้ เพราะฮีโร่ที่แท้จริงจะไม่ขมขู่เด็กสาวอย่างอันย่า หรือสร้างความเสี่ยงให้กับจักรวาลต่างๆเพียงเพื่อความอยู่รอดของตัวเอง

Peter : ฮีโร่ที่แท้จริงจะคิดถึงคนอื่นมากกว่าตัวเขาเอง นายจะได้รับรู้เรื่องนี้ในสักวันนึง

Peter : และนั่นคือวันที่นายยอมเสียสละทุกๆอย่าง วันที่นายยอมละทิ้งร่างกายนี้

Peter : มันคือวันที่นายยอมรับจากใจจริง ว่าฉันนี่แหละคือ สไปเดอร์แมนที่ยอดเยี่ยมที่สุด!

Doc Ock : ไม่จริง อั๊กกกกก

Karn : มันไม่มีทางที่จะหลีกหนีความจริงไปได้ ดูนี่สิ ฉันสร้างอาวุธชิ้นนี้ขึ้นมาตั้งแต่ฉันยังเด็ก แต่มันก็ยังมีจุดที่เหมาะเจาะกับมันบนเครื่องจักรนี้

Karn : มันเปิดออก เหมือนกับว่าอาวุธนี้คือกุญแจที่ปลดล็อกมัน

Silk : แต่นายอยู่พร้อมกันสองที่ได้ยังไง?

Karn : กาลเวลาไม่ใช่โครงสร้างที่เถรตรงเสมอไป เจ้าแมงมุม 2 คนนั้น คือสิ่งที่พิสูจน์เรื่องนั้น*

*หมายถึง Peter กับ Doc Ock

Anya : แต่มันมีแค่ผู้ที่มีพลังแมงมุมถึงจะถักทอใยพวกนี้ได้

Karn : ฉันได้กลืนกินพลังชีวิตของผู้ถือครองพลังแมงมุมมามากพอแล้ว พลังของพวกเขาไหลเวียนอยู่ในตัวของฉัน

Karn : บางทีนี่อาจจะเป็นหนทางชดเชยของฉัน ฉันก็หวังว่ามันจะสามารถไถ่ถอนบาปของฉันได้

Peter : ยอมรับมาเถอะน่า อ็อคตาเวียส! เพราะจากศึกต่างๆที่มีมาทั้งหมด... นี่คือศึกเดียวที่นายไม่มีทางชนะได้!

Peter : ทีนี้อยู่เฉยๆซักที!

Doc Ock : ได้ ฉันยอมแพ้แล้ว! ฉันยอมแพ้!

แต่นั่นก็อยู่ในแผนของเขาเช่นกัน

Doc Ock : แอนนา ทำตามที่พวกเราได้คุยกันไว้

Anna : ทำการปิดระบบเข้าสู่โหมดจำศีล นับถอยหลัง 100 วัน

Anya : คาร์น นายพอจะซ่อมแซมมันได้มั้ย

Karn : มันต้องใช้เวลา แต่ตอนนี้การเชื่อมต่อของแมงมุมทุกตนจะถูกลดทอนลงไป ซึ่งนั่นรวมไปถึงความสามารถของพวกเจ้าที่สัมผัสถึงอันตรายได้ผ่านทางเส้นใยของมัน

Spider-UK : หมายถึงสัมผัสแมงมุมของเรางั้นเหรอ?

Jessica : แล้วประตูมิติล่ะ นายพอจะพาพวกเราออกไปจากที่นี่ได้มั้ย?

Karn : ได้แน่นอน แต่อันดับแรก ชายที่ชื่อ สไปเดอร์แมนผู้ยอดเยี่ยมที่สุด คนนั้น จะต้องถูกส่งกลับไปยังช่วงเวลาในอดีตของเขาเสียก่อน

แน่นอนว่า Doc Ock ไม่ยอมกลับไปทั้งที่รู้ว่าผลลัพธ์จะเป็นยังไง

Karn : ถูกต้อง และเผื่อมันจะปลอบแกได้ เมื่อแกข้ามกาลเวลากลับไปยังช่วงเวลาของแก มันจะส่งผลกระทบต่อสมองของแก ทำให้แกลืมเลือนเรื่องพวกนี้ไปทั้งหมด

Doc Ock : ฉันขอสาบานว่าฉันจะไม่ลืมใบหน้าของคนที่ส่งฉันกลับไปตายแน่ๆ! ฉันจะต้องได้ล้างแค้น!

Karn : เจ้าโง่ แกได้ทำไปแล้วในตอนที่แกฆ่าตัวฉันที่แก่กว่า จงไปเสียเถอะ อ็อคตาเวียส จนกว่าพวกเราจะได้พบกันอีกครั้ง ท่ามกลางเส้นใยอันยุ่งเหยิงของมหาใยแมงมุมแห่งชีวิต

Peter : พระเจ้า รู้อะไรมั้ย? ฉันล่ะเกลียดการเดินทางข้ามเวลามากที่สุด ทีนี้นายหมดธุระกับที่นี่แล้ว

Peter ได้ผลัก Doc Ock ออกไปยังประตูมิติที่ Karn เปิดออก พอดีกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นใน Superior Spider-Man #19 และ Doc Ock ก็ลืมเรื่องนี้ไปทั้งหมด... เว้นแต่ A.I. Anna Maria ที่เข้าสู่โหมดจำศีล...

ละเมื่อทุกอย่างจบลง Karn ก็เตรียมส่งพวกที่เหลือกลับไป ซึ่งถึงเขาจะยังมือใหม่กับการซ่อมแซมมหาใยแมงมุม แต่เขาก็พอจะซ่อมแซมบางส่วนได้ และเขาก็แน่ใจว่า Earth-616 ปลอดภัยแล้ว แต่เขากลับมีอีกเรื่องนึง

Karn : ต้องขอโทษด้วย แต่ฉันเกรงว่าจะมีข่าวร้ายสำหรับนาย... สไปเดอร์ยูเค

Spider-UK : อะไรล่ะ บอกมาสิ

Karn : ต้องขอโทษด้วยจริงๆ บิลลี่ แบรนด็อก แต่ฉันส่งนายกลับบ้านไม่ได้

Spider-UK : ทำไมจะไม่ได้เล่า?

Karn : เพราะ จักรวาล-833 ของนายหายไปแล้ว มันไม่มีอะไรหลงเหลืออยู่เลย ซึ่งฉันเองก็ไม่สามารถที่จะอธิบายได้

Spider-UK : แต่ฉันเข้าใจ มันคือปรากฎการณ์อินเคอร์ชั่น ปรากฎการณ์ที่ลบเลือนทั้งจักรวาลให้สูญสลายไป

Spider-UK : กองกำลังกัปตันบริเทน ได้ทำการเฝ้าจับตาดูมันอยู่ และฉันควรจะอยู่ช่วยพวกเขา

Spider-UK : แต่แล้วฉันกลับเลือกพวกพ้องแมงมุมมากกว่าเพื่อนร่วมกองกำลังของฉัน

Spider-UK : เลือกพวกเขามากกว่าโลกของฉันเอง... และทุกๆคนที่ฉันรู้จัก

Peter : บิลลี่...

Jessica : พวกเราต้องขอโทษด้วย

Peter : ฉันรู้ว่ามันอาจจะเทียบกันไม่ได้ แต่หากปราศจากนายที่นำพาพวกเรามารวมตัวกันที่นี่... พวกเราก็คงจะไม่มีโอกาสชนะพวกอินเฮริเตอร์ได้

Spider-UK : ขอบใจมากเพื่อน

Silk : พูดถึงพวกนั้น พวกเราแน่ใจเหรอว่าโลกที่เต็มไปด้วยรังสีนั่นจะเอาพวกนั้นอยู่? แล้วก็... ไม่ฆ่าพวกเขา? เพราะอย่างที่รู้ ถ้าพวกนั้นไม่ได้กินผู้ถือครองพลังแมงมุมจะต้องหมดพลังตายไม่ใช่เหรอ?

Karn : นั่นไม่ถูกต้องเสียทีเดียว เพราะเผ่าพันธุ์ของฉันนั้นจริงๆแล้วสามารถกลืนกินพลังชีวิตของผู้ถือครองพลังสัตว์ได้ทุกชนิด ในทุกมิติ

Karn : และโชคดีของพวกเขา เพราะจากในสถานที่หลบภัยที่นายทิ้งไว้ให้พวกนั้นใน จักรวาล-3145 ได้ให้กำเนิดสิ่งมีชีวิตรูปแบบหนึ่ง และมันมีมากพอที่จะยังชีพพวกนั้นไว้ได้ หากพวกนั้นสามารถจัดการความหิวของพวกนั้นไว้ได้

Peter : ดีเพราะพวกนั้นสมควรแล้วที่จะพบเจอเรื่องแบบนั้นแล้ว พวกเราต้องสูญเสียเหล่าแมงมุมดีๆไปหลายคนเพราะพวกนั้น รวมไปถึงเพื่อนและพี่น้องของฉัน เคน

Peter : เขาควรจะได้พบเจอกับสิ่งดีๆมากกว่าที่จะต้อง...ตายไปในสภาพนั้น

Spider-UK : ใช่พวกเขาเป็นแบบนั้น และโลกของพวกเขาก็เช่นกัน คนที่ดีในโลกของพวกเขาได้ล้มตายไป และตอนนี้ในฐานะสไปเดอร์แมนที่ไร้โลกอยู่อาศัย ฉันรู้แล้วว่าตัวเองสมควรจะทำอะไร

Spider-UK : ด้วยความช่วยเหลือของคาร์น ฉันสามารถที่จะให้เขาเปิดประตูมิติไปยังทุกโลกที่ต้องการสไปเดอร์แมนและ...

Anya : สไปเดอร์วูเมิน

Spider-UK : โทษทีนะ เมื่อกี๊เธอว่าไงนะ?

Anya : หลายโลกก็สูญเสีย สไปเดอร์วูเม็น ไปเช่นกัน

Jessica : อันย่า เธอแน่ใจเหรอ? พวกเรายังต้องการเธอนะ...

Anya : ไม่หรอกน่า ทุกๆครั้งที่ฉันหายตัวไป มันก็จะมีสไปเดอร์เกิร์ลคนใหม่ปรากฎตัวออกมา และด้วยความรู้เกี่ยวกับผู้ถือครองพลังแมงมุมที่ฉันรู้มา ถ้าฉันอยู่ที่นี่ฉันคิดว่าฉันสามารถสร้างความแตกต่างได้มากกว่านะ เจส

Karn : ถ้าเช่นนั้น ก็เป็นอันตกลงตามนี้ พวกเจ้าจะเป็นเหล่านักรบของมหาใยแมงมุม ผู้ที่จะช่วยเหลือและแก้ไขเส้นใยที่ยุ่งเหยิงเหล่านั้น

Anya : ฟังดูงานหนักอยู่นะนั่น

Spider-UK : ไม่ต้องห่วงหรอก จำได้มั้ย สไปเดอร์เกิร์ล... ว่าพวกเรายังมีเพื่อนที่วิเศษอีกมากมาย

*เรื่องราวของพวกเขาจะดำเนินต่อไปใน Secret Wars : Spider-Verse

Karn : และตอนนี้เหล่าแมงมุมจาก จักรวาล-616 คงจะถึงเวลาที่เราต้องบอกลากันแล้ว และฉันได้มองเห็นแล้ว... ว่าพวกนายบางคนจะเป็นที่ต้องการในเร็วๆนี้... ที่โลกใบเดิมของพวกนาย

และแมงมุมกลุ่มสุดท้ายจาก Earth-616 ก็เดินทางกลับไปยังจักรวาลของพวกเขา

Anya : ฉันไม่รู้ว่า พวกคุณ 2 คนรู้สึกยังไงนะ แต่ฉันคิดว่าน่าจะหลับไปได้สักสัปดาห์เลยล่ะ

Spider-UK : ก็จริง เรื่องที่เกิดขึ้นมันมาแบบไม่หยุดเลยนี่นะ

Anya : ไม่ ฉันหมายถึง พีต เพราะดูแล้วเขาน่าจะเหนื่อยมากจริงๆ

Spider-UK : ฮะ ฮะ เห็นด้วยเลย

Karn : ทางนี้ ฉันจะพาพวกนายไปยังส่วนที่พักอาศัย พักผ่อนให้สบาย และในวันพรุ่งนี้...

Karn : พวกเราจะเริ่มต้นกันใหม่อีกครั้ง

ในระหว่างที่ทั้ง 3 คนไม่รู้ตัว ก็ได้มีมือข้างหนึ่งแหวกศพของ The Other ออกมา

Earth-616

ทั้ง 3 คนได้กลับมายังจักรวาลของตัวเองได้สำเร็จ และพวกเขาก็พบว่าเวลาได้ผ่านไปแล้วหลายวันแล้ว

Silk : หวังว่าพวกเขาจะยังไม่ไล่ฉันออกจาก ช่องข่าวความจริงวันนี้ นะ

Jessica : แต่ทางนายไม่มีปัญหาสินะ คุณปาร์คเกอร์ เพราะนายเป็นหัวหน้าของตัวเองแล้วนี่ นายจะพูดขอโทษที่หายไปไหนก็ได้ตามต้องการแล้ว

Peter : ฉันจะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้ว

Peter : บางครั้งฉันอาจจะคิดว่าตัวเองยังไม่พร้อมที่จะบริหารบริษัทของตัวเอง แต่พวกเธอรู้อะไรมั้ย?

Peter : ฉันเพิ่งจะนำกองทัพหนึ่งกองเข้าต่อสู้กับแวมไพร์บ้าคลั่งที่ฆ่าไม่ตายพวกนั้น ดังนั้นฉันก็ย่อมต้องจัดการบริษัทของฉันเองได้! ฉันพร้อมที่จะเปิดประตูสู่โลกกว้างแล้ว!

Peter : สาวๆ แล้วเจอกันนะ ตอนนี้ฉันมีงานต้องไปทำ!

“หุ่นยนต์ยักษ์, สัตว์พูดได้ การต่อสู้ที่เกิดขึ้นในพหุจักรวาล”

“แล้วตอนนี้ฉันจะกลับไปจัดการกับเรื่องเล็กๆน้อยๆได้ยังไง ในเมื่อฉัน...”
และในระหว่างนั้นก็มีผู้หญิงคนหนึ่งโดนโจรวิ่งราว เธอจึงร้องขอความช่วยเหลือ Peter ที่อยู่บริเวณนั้นจึง
ตรงเข้าไปเล่นงานโจรทันที

“เฮ้ นี่ฉันเป็นอะไรไป? สำหรับฉันแล้ว... มันไม่มีเรื่องอะไรที่เรียกว่า “เล็กๆน้อยๆ” “

“นี่แหละคือโลกของฉัน โลกที่...”

Peter : สไปเดอร์แมน เพื่อนบ้านที่แสนดีของคุณ พร้อมรับใช้ทุกเมื่อ

Woman : ขอบคุณมาก!

“เดี๋ยวนะ นี่มีคนที่บอกขอบคุณฉันด้วยเหรอ? นี่แน่ใจนะว่าฉันกลับมาถูกจักรวาลน่ะ?”

จบบท

บทต่อไป 

เงาร้ายใน Parker Industries

คุยกันท้ายเล่ม

ก็เป็นอันจบไปของอีเวนต์ที่ยิ่งใหญ่ของ Spider-Man โดยรวมผมคิดว่าจบได้ไม่เลว บทส่งท้ายเล่มนี้ก็ทำออกมาได้ดีเลยทีเดียว ซึ่งถ้าให้คะแนนผมคงจะให้ 8/10 เพราะยังไงมันก็ดูจะเร่งไปหน่อยในเล่มที่แล้ว ถ้ามีอีกซักเล่มโฟกัสไปที่การต่อสู้ของ Spider-Man มากหน้าหลายตากับ Inheritors อีก 4 คน และการต่อสู้ของ Peter กับ Morlun ที่ดุเดือดกว่านั้นหน่อยก็คงจะดี

และอย่างที่เห็นว่า Doc Ock วางแผนไว้แล้ว ซึ่งนั่นก็คือ A.I. ของ Anna Maria นั่นเอง ซึ่งเธอคือผู้ที่รับรู้เกี่ยวกับการมีอยู่ของศึกนี้แทน Doc Ock ที่เสียความทรงจำในช่วงนี้ไป และเธออาจจะเป็นกุญแจสู่การกลับมาของเขาอีกครั้งในหลังจากนี้ แต่มันจะเป็นแบบไหนก็คงต้องรอดูกันต่อไป

หลังจากนี้ก็พักยกกันต่อกับ Earth-2 World's End แล้วกลับมาพบกันกับ Spider-Gwen (ส่วน Silk ผมขอดูอีกทีก่อน)